DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.28012#0475
Et E D I S GERMANIS,
C a p. X L V.
439
Equorum prafitgia. Rjtus. Eqms albus apud Rugianos.
PRoprium insuper gentis , teste Tacit. in 1. de Morib.
Germ. equorum quoque prssagia ac monitus experi-
ri. Publice aluntur irsdem nemoribus ac lucis caudidi, &
nullo mortali opere contadli, quos pressos sacro curru
sacerdos ac rex vel princeps civitatis comitantur, hinni-
tusque ac fremitus observant. Nec ulli auspicio major
fides non solum apud plebem , sedapud proceres, apud
Sacerdoces. Se enim ministros Deorum , illos conscios
putant. Hujus auspicii usum ultimi omnium Germano-
rumRugiam observarunt , utSaxo 1. xiv. Hist. Dan. 8c
Cranz. 1 v. Vandalice scribunt : Alebatur apud Rugia-
nossacer equus , albus, cujus jubat aut caudac pilos con-
vellere , nefarium ducebatur. Hunc soli Sacerdoti pa-
scendi insidendique jus erat , nedivini animalis ufus, quo
srequentior, hoc vilior haberetur. In hoc equo Deus illo-
rum adversus sacrorum suorum hostes bella credebatur
gererc.Cujus rei praicipuum argumentumextabat,quod
is nosturno tempore stabulo insistens, adeo plerumque
mane sudore ac luto respersus videbatur , tanquam ab
exercitatione veniendo , magnorum itinerum spacia per-
currisset.Auspicia quoque per eundem equum hujusmodi
sumebantur.Cum bellum adversum aliquam provinciam
suscipi placuisset, ante fanum triplex hastarum ordo, mi-
nistrorum opera, disponi solebat: inquorum quolrbet bi-
na; ex transverso junftre conversis in terram cuspidibus
figebantur,tequali spaciorum magnitudine ordines dispa-
rante. Ad quos equus dudandaz expeditionis tempore,
lolernni precatione prasmissa , a Sacerdote e vestibulo
produstus si propositos ordines ante dextro , quam la.’vo
pcde transcenderet, faustum gerendi belli omen accipie-
batur. Sin lcevum vel semel dextro prcetulisset petendce
provincia: propositum mutabatur.Nec prius certanavi«
gatio pra’figebatur , quam tria continue potioris incesi’us
vestigia cernerentur. Ee^ Cav.
C a p. X L V.
439
Equorum prafitgia. Rjtus. Eqms albus apud Rugianos.
PRoprium insuper gentis , teste Tacit. in 1. de Morib.
Germ. equorum quoque prssagia ac monitus experi-
ri. Publice aluntur irsdem nemoribus ac lucis caudidi, &
nullo mortali opere contadli, quos pressos sacro curru
sacerdos ac rex vel princeps civitatis comitantur, hinni-
tusque ac fremitus observant. Nec ulli auspicio major
fides non solum apud plebem , sedapud proceres, apud
Sacerdoces. Se enim ministros Deorum , illos conscios
putant. Hujus auspicii usum ultimi omnium Germano-
rumRugiam observarunt , utSaxo 1. xiv. Hist. Dan. 8c
Cranz. 1 v. Vandalice scribunt : Alebatur apud Rugia-
nossacer equus , albus, cujus jubat aut caudac pilos con-
vellere , nefarium ducebatur. Hunc soli Sacerdoti pa-
scendi insidendique jus erat , nedivini animalis ufus, quo
srequentior, hoc vilior haberetur. In hoc equo Deus illo-
rum adversus sacrorum suorum hostes bella credebatur
gererc.Cujus rei praicipuum argumentumextabat,quod
is nosturno tempore stabulo insistens, adeo plerumque
mane sudore ac luto respersus videbatur , tanquam ab
exercitatione veniendo , magnorum itinerum spacia per-
currisset.Auspicia quoque per eundem equum hujusmodi
sumebantur.Cum bellum adversum aliquam provinciam
suscipi placuisset, ante fanum triplex hastarum ordo, mi-
nistrorum opera, disponi solebat: inquorum quolrbet bi-
na; ex transverso junftre conversis in terram cuspidibus
figebantur,tequali spaciorum magnitudine ordines dispa-
rante. Ad quos equus dudandaz expeditionis tempore,
lolernni precatione prasmissa , a Sacerdote e vestibulo
produstus si propositos ordines ante dextro , quam la.’vo
pcde transcenderet, faustum gerendi belli omen accipie-
batur. Sin lcevum vel semel dextro prcetulisset petendce
provincia: propositum mutabatur.Nec prius certanavi«
gatio pra’figebatur , quam tria continue potioris incesi’us
vestigia cernerentur. Ee^ Cav.