Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Hirsch, Theodor [Hrsg.]; Töppen, Max [Hrsg.]; Strehlke, Ernst Gottfried Wilhelm [Hrsg.]
Scriptores rerum Prussicarum: die Geschichtsquellen der preussischen Vorzeit bis zum Untergange der Ordensherrschaft (1. Band) — Leipzig: Verlag von S. Hirzel, 1861

DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.54721#0236
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
218

PETRI DE DUSBURG

dia inter cives Rigenses ex una parte et fratres domus Theutonice de Lyvonia ex
altera mortem subiit temporalem, quocl invalescente fame et sedicione, que ti-
mebatur intera rectores civitatis et communem populumb, coacti sunt cives se
et sua et civitatem et libertates et omnia jura et privilegia sua tradere in manus
fratris Eberhardi de Monheim magistri terre Lyvonie et fratrum, ut de hiis omni-
bus ordinären! et disponerent secundum sue beneplacitum voluntatis. Et non
intravit civitatem magister, priusquam fossata essent impleta cum muro in lon-
gitudine xxx cubitorum. Et dixit quedam mulier: Utique iste magister valde
grossus est in corpore, qui requirit tantum spacium, et non intrat per alias
portas sicut ceteri homines cristiani1.
17 De vastacione terre Colmensis.
1330 Eodem anno in autumno Lotheco rex Polonie cum omnibus equitibus regni
' sui, et multis stipendiariis, et vm milibus, quos ei misit rex Ungarie de populo
suo in subsidium, intravit potenter terram Colmensem et obsedit civitatem et
castrum Schönese, et post hoc venit ante castrum Lypam, nec tarnen horum
aliquod impugnavit, sedxdiebusc terram predictam rapina et incenclio mole-
stavit. Tandem deficientibus victualibus et pactis'1 quibusdam intervenientibus
recessit2.
is De quodam miraculo.
In hoc exercitu fuit quidam comes magister3 Wilhelmus capitaneus Unga-
rorum, cui beata virgo apparuit in visione, noctis tempore, cum jaceretin strato
suo, et cluris verbis eum increpans ait: Quare destruis terram meam multorum
Cristianorum sanguine plantatam. Si non recesseris, scito, quod mala morte
brevi morieris.
19 De vindicta domini.
Medio tempore, quo Ungari terram Colmensem destruerent, rex Ungarie
cum maximo exercitu processit contra regem quendam subditum suum. Dum
regnum illius invaderet, rustici illius regionis arbores sylve, per quam oporte-
bat Ungaros redeundo transire, serrise preciderunt per medium, ut dum una
caderet, tangendo aliam deprimeret, et sic deinceps. Unde factum est, ut dum
in reditu intrassent Ungari dictam sylvam, et rustici predicti moverent arbores,
a) timebant jam H. b) communis populus H. Cap. 17. c) So T. 9 Tage und 9 Nächte J. d) pau-
cis H. Cap. 19. e) servis H.
1) Der Krieg war von den Rigaern mit Zerstörung Dünamünde’s wiederbegonnen 1 328.
Die Litthauer hatten sie wieder nach Kräften unterstützt, Canon. Samb. c. 7. Die Sühne-
briefe sind vom Freitag vor Judica (23. März), Index Liv. I, n. 321, 322, vgl. 324. Arndt
Livl. Chronik 2, 87 —89. Voigt 4, 468. (Der Landmeister Eberhard von Monheim bestätigte
dann die Privilegien der Rigaer mit gewissen Vorbehalten am 15. August, Index n. 325).
Dusburg’s Zeitangabe tempore paschali ist also jedenfalls nur ganz allgemein. Der Canon.
Samb. setzt den Vertrag in profesto s. Benedicti (20. März), Wigand p. 32 in die s. Benedicti
(21. März). Den Grundstein zu dem neuen Ordensschloss legte Eberhard von Monheim feria
quarta ante festum beatorum Viti et Modesti (Mittwoch vor dem 15. Juni, einem Freitag, also
am 13. Juni) Canon. Samb., wonach das falsche Datum bei Wigand feria quarta in die sancto-
rum Viti et Modesti zu verbessern ist.
2) Der Einfall der Polen in das Culmerland ist hier wieder sehr kurz abgemacht. Wir
kennen ihn sonst aus dem Annal. Thorun. und aus Wigand p. 20 f. Der letztere vereinigt
zwei Berichte, zuerst den kürzeren des Annal. Thorun., dann einen vielfach ausführlicheren,
die nur so neben einandergestellt sind, als wenn sie verschiedene Dinge behandelten. Mit
dem Annal. Thorun. ist Dettmar und Corner, mit Wigand dagegen Schütz und Dlugoss zu-
sammenzustellen.
3) Wilhelm beisst bei Wigand p. 20 abwechselnd princeps, comes und dux, bei Dlugoss
p. 1 000 gar dux Austriae,
 
Annotationen