DOI article:
Mikoś, Michael J.: Nagrobek Karola Skibińskiego na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie projektu Wincentego Witolda Rawskiego
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.73729#0207
Nagrobek Karola Skibińskiego na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie...
205
czas Rawski nadzorował restaurację „Kamienicy Królewskiej" oraz „Czarnej” a także
Baszty Prochowej21. Wiedzę architektoniczną wzbogacił jako wolny słuchacz wykła-
dami z historii sztuki w roku akademickim 1923/1924, prowadzonymi na Uniwer-
sytecie Jana Kazimierza22. Oprócz działalności konserwatorskiej zaprojektował
m.in.: kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża św. w Petlikowcach (Nowych
lub Starych, 1922)23, przebudowę i podwyższenie wieży frontowej przy kościele
pw. śś. Piotra i Pawła w Jaworowie (1923)24, kościół parafialny p. w. Matki Boskiej
Różańcowej na Kleparowie (1939)25, rozbudowę kościoła pw. św. Józefa i bł. Andrze-
ja Boboli we Lwowie (1939)26, przebudowę kościoła w Kańczudze (1924-1932)'',
przebudowę rozmównicy i furty kościoła pw. Św. Michała Archanioła (Nawiedzenia
Najśw. Panny Marii) we Lwowie (1939)28. Rawski projektował także pomniki oraz
nagrobki - do najważniejszych realizacji należy zaliczyć: pomnik Orląt Lwowskich
w ogrodzie Politechniki Lwowskiej (1925)29, nagrobki: Józefa Nogaja (1928), Fran-
ciszka Jaworskiego (1928-1929), gen. Wacława Iwaszkiewicza oraz Karola Skibińskie-
go (1930-1931), a także pomnik Bohaterów Rarańczy (1928)3°. Współpracował także
przy budowie Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa31. 12 VII 1946 Witold Rawski
opuścił Lwów wraz z dziećmi oraz żoną i udał się do Wrocławia. Tam kontynuował
21 O. Czerner, Wincenty Witold Rawski (4.III.1893-4. VII.1962), „BHS", 24, 1962, nr 3/4, s. 423.
22 Kunkel, op.cit., s. 670; Biriulow, Rawski Witold..., s.255.
23 M. Biernat, Kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Św. w Petlikowcach Nowych, [w:] Materia-
ły do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J. K. Ostrow-
ski, cz. 1: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, t. 15, Kraków
2007, s. 361. W świetle badań dokładna lokalizacja nie jest możliwa do określenia.
24 J.K. Ostrowski, Kościół parafialny pw. śś. Piotra i Pawła w Jaworowie, [w:] Materiały do dziejów
sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. 1, Kościo-
ły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, t. 3, Kraków 1995, s. 79; CPAH-
-Lw., 726-1-1318; skan dzięki uprzejmości dr Agaty Dworzak.
25 K. Brzezina, Kościół parafialny pw. Matki Boskiej Różańcowej na Kleparowie, [w:] Materiały do
dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. 1:
Kościoły i klasztory Lwowa z wieków XIX i XX, t. 12, Kraków 2004, s. 198.
26 A. Betlej, Kościół pw. św. Józefa i bł. Andrzeja Boboli oraz dom rekolekcyjny ks. Jezuitów, [w:] Mate-
riały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrow-
ski, cz. 1: Kościoły i klasztory Lwowa z wieków XIX i XX, t. 12, Kraków 2004, s. 209.
27 A. Borowik, Sardelkowość i głowy kapusty czyli o dekoracji tak zwanego stylu wschodnio-małopol-
skiego, [w:] Polskie art deco. Materiały piątej sesji naukowej >>Polskie art deco. Rzeźba i płaskorzeź-
ba<< pod przewodnictwem prof. Ireny Huml, prof. Anny Sieradzkiej i prof. Andrzeja K. Olszewskie-
go w Muzeum Mazowieckim w Płocku 22-23 kwietnia 2013 roku, red. Z. Chlewiński, Płock 2015,
s. 34.
28 A. Betlej, Kościół pw. św. Michała Archanioła (Nawiedzenia Najśw. Panny Marii) i klasztor oo.
Karmelitów Trzewiczkowych (pierwotnie oo. Karmelitów Bosych), [w:] Materiały do dziejów sztu-
ki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. 1: Kościoły
i klasztory Lwowa z okresu przedrozbiorowego (2), t. 20, Kraków 2012, s. 138.
29 Biriulow, Rzeźba lwowska, s. 255-256; Biedrzycka, op. cit., s. 305.
30 Nicieja, Cmentarz Łyczakowski..., s. 196-199; idem, Cmentarz Obrońców ..., s. 114-116; por.
przyp. 4.
31 Nazwisko Rawskiego pojawia się w „Dzienniku" [budowy Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa
- M.M] pod datą 2 I 1941 („.../Rawski, Janusz, Tadeusz/ rysują projekt...") oraz 3 II 1941 („.../
Rawski/ mówił z Kasjanowem na temat forsy za projekt..."); cyt. za: J. Strękowski, Sześć tapczanów
Lwowa, Warszawa 2020, s. 64, 99. Chociaż brakuje imienia, wobec biografii Rawskiego należy
stwierdzić ponad wszelką wątpliwość, iż chodzi o Wincentego Witolda.
205
czas Rawski nadzorował restaurację „Kamienicy Królewskiej" oraz „Czarnej” a także
Baszty Prochowej21. Wiedzę architektoniczną wzbogacił jako wolny słuchacz wykła-
dami z historii sztuki w roku akademickim 1923/1924, prowadzonymi na Uniwer-
sytecie Jana Kazimierza22. Oprócz działalności konserwatorskiej zaprojektował
m.in.: kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża św. w Petlikowcach (Nowych
lub Starych, 1922)23, przebudowę i podwyższenie wieży frontowej przy kościele
pw. śś. Piotra i Pawła w Jaworowie (1923)24, kościół parafialny p. w. Matki Boskiej
Różańcowej na Kleparowie (1939)25, rozbudowę kościoła pw. św. Józefa i bł. Andrze-
ja Boboli we Lwowie (1939)26, przebudowę kościoła w Kańczudze (1924-1932)'',
przebudowę rozmównicy i furty kościoła pw. Św. Michała Archanioła (Nawiedzenia
Najśw. Panny Marii) we Lwowie (1939)28. Rawski projektował także pomniki oraz
nagrobki - do najważniejszych realizacji należy zaliczyć: pomnik Orląt Lwowskich
w ogrodzie Politechniki Lwowskiej (1925)29, nagrobki: Józefa Nogaja (1928), Fran-
ciszka Jaworskiego (1928-1929), gen. Wacława Iwaszkiewicza oraz Karola Skibińskie-
go (1930-1931), a także pomnik Bohaterów Rarańczy (1928)3°. Współpracował także
przy budowie Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa31. 12 VII 1946 Witold Rawski
opuścił Lwów wraz z dziećmi oraz żoną i udał się do Wrocławia. Tam kontynuował
21 O. Czerner, Wincenty Witold Rawski (4.III.1893-4. VII.1962), „BHS", 24, 1962, nr 3/4, s. 423.
22 Kunkel, op.cit., s. 670; Biriulow, Rawski Witold..., s.255.
23 M. Biernat, Kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Św. w Petlikowcach Nowych, [w:] Materia-
ły do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J. K. Ostrow-
ski, cz. 1: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, t. 15, Kraków
2007, s. 361. W świetle badań dokładna lokalizacja nie jest możliwa do określenia.
24 J.K. Ostrowski, Kościół parafialny pw. śś. Piotra i Pawła w Jaworowie, [w:] Materiały do dziejów
sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. 1, Kościo-
ły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, t. 3, Kraków 1995, s. 79; CPAH-
-Lw., 726-1-1318; skan dzięki uprzejmości dr Agaty Dworzak.
25 K. Brzezina, Kościół parafialny pw. Matki Boskiej Różańcowej na Kleparowie, [w:] Materiały do
dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. 1:
Kościoły i klasztory Lwowa z wieków XIX i XX, t. 12, Kraków 2004, s. 198.
26 A. Betlej, Kościół pw. św. Józefa i bł. Andrzeja Boboli oraz dom rekolekcyjny ks. Jezuitów, [w:] Mate-
riały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrow-
ski, cz. 1: Kościoły i klasztory Lwowa z wieków XIX i XX, t. 12, Kraków 2004, s. 209.
27 A. Borowik, Sardelkowość i głowy kapusty czyli o dekoracji tak zwanego stylu wschodnio-małopol-
skiego, [w:] Polskie art deco. Materiały piątej sesji naukowej >>Polskie art deco. Rzeźba i płaskorzeź-
ba<< pod przewodnictwem prof. Ireny Huml, prof. Anny Sieradzkiej i prof. Andrzeja K. Olszewskie-
go w Muzeum Mazowieckim w Płocku 22-23 kwietnia 2013 roku, red. Z. Chlewiński, Płock 2015,
s. 34.
28 A. Betlej, Kościół pw. św. Michała Archanioła (Nawiedzenia Najśw. Panny Marii) i klasztor oo.
Karmelitów Trzewiczkowych (pierwotnie oo. Karmelitów Bosych), [w:] Materiały do dziejów sztu-
ki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, red. J.K. Ostrowski, cz. 1: Kościoły
i klasztory Lwowa z okresu przedrozbiorowego (2), t. 20, Kraków 2012, s. 138.
29 Biriulow, Rzeźba lwowska, s. 255-256; Biedrzycka, op. cit., s. 305.
30 Nicieja, Cmentarz Łyczakowski..., s. 196-199; idem, Cmentarz Obrońców ..., s. 114-116; por.
przyp. 4.
31 Nazwisko Rawskiego pojawia się w „Dzienniku" [budowy Panoramy Plastycznej Dawnego Lwowa
- M.M] pod datą 2 I 1941 („.../Rawski, Janusz, Tadeusz/ rysują projekt...") oraz 3 II 1941 („.../
Rawski/ mówił z Kasjanowem na temat forsy za projekt..."); cyt. za: J. Strękowski, Sześć tapczanów
Lwowa, Warszawa 2020, s. 64, 99. Chociaż brakuje imienia, wobec biografii Rawskiego należy
stwierdzić ponad wszelką wątpliwość, iż chodzi o Wincentego Witolda.