(Studia nad sztuką renesansu i baroku, Lublin, 1993)

82

Roman Zwierzchowski


3. Kościół popauliński we Włodawie. Widok na prezbiterium i korpus nawowy
od północnego zachodu. Fot. J. Langda. IS PAN

"szczerością", swoistą w doborze nawet najprostszych wyrażeń architektonicznego
języka. Jednoznaczną dominantą tej struktury okazuje się zatem środkowy okto-
gon korpusu, którego pseudopilastry wyrastają parami wprost z dachu otaczają-
cych go obejść, ujmując poszczególne odcinki ścian oktogonu.
To znamienne "opuszczenie" cokołu sugeruje poniekąd samodzielną, w sensie
konstrukcyjnym, egzystencję tej partii budowli, której ściany zwieńczone ślepą
balustradą-attyką z wtopionymi czterema koszowymi frontonami dźwigają wspa-
niale ukształtowany dwustrefowy dach z monumentalną filarowo-kolumnową la-
tarnią na szczycie. Cały korpus widziany z boku otrzymał następujące proporcje
wyrażone w modułach (ok. 39 cm): (il. IX A). Szer. całkowita ściany -
46 mod.49; szer. całk. ściany środkowej — 18 mod. w tym odcinki narożne —
(2x) 1 mod., para pseudopilastrów - (2x) 2 mod., interkolumnium środkowe -
12 mod.; całk. szer. ścian skośnych - 14 mod. w tym odcinki narożne - (2x)

49 Bez uwzględnienia niewielkiego skrótu skośnych ścian oktogonu.