DOI Kapitel:
Nieciecki, Ks. Jan: Antoni Tallmann autorem portretów Branickich w kościele w Tykocinie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.66252#0208
200
Ks. Jan Nieciecki
clerzy litewski, Michał Antoni Sapieha113, zapragnął sporządzić dla siebie
kopie obu portretów. Dlatego w liście I. Koziebrodzkiego z 31 lipca 1752 r.
czytamy: „J.O.Książę Jmć Podkanclerzy Lit. przysłał tu bletramy na portrety,
o które, gdy nie ma gospodarz [burgrabia H. Lichomski - J. N.] ani ja dys-
pozycji Pańskiej, a Jm.P. Karaś powiedział, że J.O. Książę Jmć pisał do nie-
go zaszczycając się w tym deklaracją J.W.W.M.M. Pana Dobrodzieja, przeto
też bletramy tak się bez żadnego skutku zostały u gospodarza do rezolucji
J.W.W. M.M. Pana Dobrodzieja”114. Po tygodniu warszawski rezydent hetma-
na donosił: „Malarza Boltza sprowadziłem tu dla pokazania mu portretów w
Pasażu będących i zgodzenia się z nim od przekopiowania onych, który ta-
niej nie podejmuje się obedwu portretów kopiować od 30 czerw, zł. Oddane
od J.O. Księcia Podkanclerzego Lit. bletramy nie są więcej mniejsze, jak po
trzy ćwierci łokcia od tychże portretów w Pasażu będących, do których prze-
kopiowania chciałem zażyć Pa Czechowicza, ale się wymówił”115.
Znamienne, że Koziebrodzki zwrócił się z prośbą o skopiowanie obrazów
najpierw do Szymona Czechowicza, artysty szczególnie cenionego przez
J. K. Branickiego, a dopiero gdy ten odmówił, do niejakiego „Boltza” - tak
zapisał hetmański pisarz nazwisko Daniela Ernesta Poltza, Saksończyka osiadłe-
go w latach trzydziestych XVIII w. w Warszawie, zmarłego w Dreźnie, mala-
rza, którego prac dotąd nie zidentyfikowano116. Przyjacielem tegoż artysty
był Augustyn Mirys, autor zachowanego do dzisiaj portretu jego żony Zuzanny
z Linków117. O D. E. Poltzu wiemy też, że w 1742 r. wykonywał prace w
Zamku warszawskim (malowidła ścienne, obrazy, supraporty i inne)118, w
1755 r. sztukował obrazy do pałacu Eustachego Potockiego w Radzyniu119,
a w latach 1766-68 malował supraporty w warszawskim Pałacu Błękitnym dla
Adama Kazimierza i Izabeli z Flemmingów Czartoryskich120.
113 M. A. Sapieha wojewodą podlaskim został w 1746 r., zaś podkanclerzym litewskim w
1752 r. (D w o r z a c z e k, dz. cyt., tab. 170).
114 AGAD, AR, X/18, list IK do JKB z 31 VII 1752 r.
115 Tamże, list z 7 VIII 1752 r.
116 R a s t a w i e c k i, dz. cyt., t. III, s. 370.
117 S z y m a ń s k i, dz. cyt., s. 27-28, 122; Ryszkiewicz, Katalog, s. 410-411.
118 J. L i I e y k o, Zamek warszawski rezydencja królewska i siedziba władz Rzeczypospolitej
1569-1763, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1984, s. 250.
119 A. Bartczaków a, Jakub Fontana architekt warszawski XVIII wieku, Warszawa
1970, s. 83-84.
120 T. J a r o s z e w s k i, Pałac Błękitny w latach 1730-1811, „Biuletyn Historii Sztuki”,
26(1964), nr 4, s. 266.
Ks. Jan Nieciecki
clerzy litewski, Michał Antoni Sapieha113, zapragnął sporządzić dla siebie
kopie obu portretów. Dlatego w liście I. Koziebrodzkiego z 31 lipca 1752 r.
czytamy: „J.O.Książę Jmć Podkanclerzy Lit. przysłał tu bletramy na portrety,
o które, gdy nie ma gospodarz [burgrabia H. Lichomski - J. N.] ani ja dys-
pozycji Pańskiej, a Jm.P. Karaś powiedział, że J.O. Książę Jmć pisał do nie-
go zaszczycając się w tym deklaracją J.W.W.M.M. Pana Dobrodzieja, przeto
też bletramy tak się bez żadnego skutku zostały u gospodarza do rezolucji
J.W.W. M.M. Pana Dobrodzieja”114. Po tygodniu warszawski rezydent hetma-
na donosił: „Malarza Boltza sprowadziłem tu dla pokazania mu portretów w
Pasażu będących i zgodzenia się z nim od przekopiowania onych, który ta-
niej nie podejmuje się obedwu portretów kopiować od 30 czerw, zł. Oddane
od J.O. Księcia Podkanclerzego Lit. bletramy nie są więcej mniejsze, jak po
trzy ćwierci łokcia od tychże portretów w Pasażu będących, do których prze-
kopiowania chciałem zażyć Pa Czechowicza, ale się wymówił”115.
Znamienne, że Koziebrodzki zwrócił się z prośbą o skopiowanie obrazów
najpierw do Szymona Czechowicza, artysty szczególnie cenionego przez
J. K. Branickiego, a dopiero gdy ten odmówił, do niejakiego „Boltza” - tak
zapisał hetmański pisarz nazwisko Daniela Ernesta Poltza, Saksończyka osiadłe-
go w latach trzydziestych XVIII w. w Warszawie, zmarłego w Dreźnie, mala-
rza, którego prac dotąd nie zidentyfikowano116. Przyjacielem tegoż artysty
był Augustyn Mirys, autor zachowanego do dzisiaj portretu jego żony Zuzanny
z Linków117. O D. E. Poltzu wiemy też, że w 1742 r. wykonywał prace w
Zamku warszawskim (malowidła ścienne, obrazy, supraporty i inne)118, w
1755 r. sztukował obrazy do pałacu Eustachego Potockiego w Radzyniu119,
a w latach 1766-68 malował supraporty w warszawskim Pałacu Błękitnym dla
Adama Kazimierza i Izabeli z Flemmingów Czartoryskich120.
113 M. A. Sapieha wojewodą podlaskim został w 1746 r., zaś podkanclerzym litewskim w
1752 r. (D w o r z a c z e k, dz. cyt., tab. 170).
114 AGAD, AR, X/18, list IK do JKB z 31 VII 1752 r.
115 Tamże, list z 7 VIII 1752 r.
116 R a s t a w i e c k i, dz. cyt., t. III, s. 370.
117 S z y m a ń s k i, dz. cyt., s. 27-28, 122; Ryszkiewicz, Katalog, s. 410-411.
118 J. L i I e y k o, Zamek warszawski rezydencja królewska i siedziba władz Rzeczypospolitej
1569-1763, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1984, s. 250.
119 A. Bartczaków a, Jakub Fontana architekt warszawski XVIII wieku, Warszawa
1970, s. 83-84.
120 T. J a r o s z e w s k i, Pałac Błękitny w latach 1730-1811, „Biuletyn Historii Sztuki”,
26(1964), nr 4, s. 266.