226 Antii. Cephalanae 1. IV (Planudeae 1. I c. 71a, 4b, 74n)
όΰτέα μεν γάρ έβωΰεν acp νδατος, αντί δε τούτων 5
αντδς νπό βλοβνρού χεύματος εφ&άνετο. Μ18Γ
279. ΒΑΣΣΟΤ. C. Ρ1
Εις τονς | τριακοσίους άν\δρας τονς Σπαρτίάτας. C
Λη&ανης άκάτουο τρι/ηκοΰύονς δτε ναύτας
δεύτερον εβχ’ Άύδης, πάντας άρηυφάτονς,
'Σπάρτας δ ΰτόλος’ είπεν’ 'ί'δ’ ως πάλυ πρόσθια πάντα,
τραύματα, καί ΰτέρνους δηρυς ενεβτυ μόνους’
1 δΰτεαμενΡ | εσω βεν άφνδατοοΡ; άττ’ οί'δματος? cf. Π. Φ 234 |
άντι. όέ τούτων Ppc (pro τω A scripturus erat το, non de singu-
lari τούτον cogitans, sed ad syllabam fin. vs. sequentis ab-
errans) 2 νποβλ. P | έφθίνετο perperam Scaliger: cf. IX
272, 6; 223, 3 (Bian.) || 3 sqq. PPLIb c. 4 (εις άνδρείονς'), 2;
P1E I 5,24 4 τονβ τρυακ. άνδρ^αβ^ τονοπαρτία (sic) C; cf. eiusdem
Bassi ep. VII 243 5 cf. Tib. III 5, 24 'Lethaeamque ratem
Cimmeriosque lacus’ | λ^η^θαίηβ (non λαθ, sed f. λι,θ v. λνθ Aar) P;
'της ληθης λίμνης (λημν. sch.B) έν τω 'Άι,δη’ adscripsit sch.B j
άκάτοιο ΡΡ1; 'μι,κρον πλοεαρίον άπδ τον άγω η άπδ τον άκ,τη,
η απ’ ακτής εις άκτην περι,ερχομένη’ sch.B, qui haec ex Etym..
M. petivit (v. p. 45, 38) | τριηκοσίους δτε: cf. πνρΰδς δτε 289, 3 et
Μηδοφόνων— τρι-ηκοσίωτ VII 243, 2 (Bassi) 6 δεύτερον: qui ad
Thermopylas occubuere, alteros dicit trecentos accessisse ad
totidem illos Spartiatas, qui ad Thyream ceciderant; absurda
proponit in voce interpretanda schol. Monae, haec: τονς περί
Λεωνίδην τριακοσίους ■— τονς και μετά θάνατον τω 'Άεδη θελη-
βαντας βνμμαχηΰαυ — δ "Λι,δης ’ύΰχε τδ δεύτερον εΰχε γάρ τούτους
το πρώτον, δτε έν τω πολεμώ άνηρέθηβαν τω ΙΙεραν-ω μαχόμενοι,
ΰτρατω, δεύτερον δε δτε την Άχερονοίαν λίμνην ό 'Άι,δης τούτονς
δναπορθμενΰαν ηθελεν. Cf. epp. de pugna Thyreatica_ VII 244,.
430 sqq., 721 | έβχ P 'έοχ Ρ1Μ·Ε (etiam Ρ1“·η, non ει%5), εϊλχ’
Scaliger | άρηί'φ.: 'εν πολεμώ άνηρημένονς τον φώ τό φονεύω’
sch.B (v. Et. Μ. 140, 2 et Hesych. s. ν. άρηίφατοι) 7 cf. Σπάρ-
τας άπδ γ&ς VII 243, 3 | ΰτόλος: ν. ΰτόλος ιερός et οτολον Ιλι,ο-
θεν apud Bass. IX 236, 3, 289, 2; 'ΰτόλος δ ναντι,ν,δς στρατός
παρά τό ΰτέλλω, δ έΰτε κυρίως τό δυά νεως έχπεμπω καί πλέω,,
καταχρηστικάς δ£ καί ό πεξνκός’ sch.B sumpsit ex Etym. Μ.
(728, 13); mira hic quoque profert schol. Mon.: 'οτόλον δύ
όΰτέα μεν γάρ έβωΰεν acp νδατος, αντί δε τούτων 5
αντδς νπό βλοβνρού χεύματος εφ&άνετο. Μ18Γ
279. ΒΑΣΣΟΤ. C. Ρ1
Εις τονς | τριακοσίους άν\δρας τονς Σπαρτίάτας. C
Λη&ανης άκάτουο τρι/ηκοΰύονς δτε ναύτας
δεύτερον εβχ’ Άύδης, πάντας άρηυφάτονς,
'Σπάρτας δ ΰτόλος’ είπεν’ 'ί'δ’ ως πάλυ πρόσθια πάντα,
τραύματα, καί ΰτέρνους δηρυς ενεβτυ μόνους’
1 δΰτεαμενΡ | εσω βεν άφνδατοοΡ; άττ’ οί'δματος? cf. Π. Φ 234 |
άντι. όέ τούτων Ppc (pro τω A scripturus erat το, non de singu-
lari τούτον cogitans, sed ad syllabam fin. vs. sequentis ab-
errans) 2 νποβλ. P | έφθίνετο perperam Scaliger: cf. IX
272, 6; 223, 3 (Bian.) || 3 sqq. PPLIb c. 4 (εις άνδρείονς'), 2;
P1E I 5,24 4 τονβ τρυακ. άνδρ^αβ^ τονοπαρτία (sic) C; cf. eiusdem
Bassi ep. VII 243 5 cf. Tib. III 5, 24 'Lethaeamque ratem
Cimmeriosque lacus’ | λ^η^θαίηβ (non λαθ, sed f. λι,θ v. λνθ Aar) P;
'της ληθης λίμνης (λημν. sch.B) έν τω 'Άι,δη’ adscripsit sch.B j
άκάτοιο ΡΡ1; 'μι,κρον πλοεαρίον άπδ τον άγω η άπδ τον άκ,τη,
η απ’ ακτής εις άκτην περι,ερχομένη’ sch.B, qui haec ex Etym..
M. petivit (v. p. 45, 38) | τριηκοσίους δτε: cf. πνρΰδς δτε 289, 3 et
Μηδοφόνων— τρι-ηκοσίωτ VII 243, 2 (Bassi) 6 δεύτερον: qui ad
Thermopylas occubuere, alteros dicit trecentos accessisse ad
totidem illos Spartiatas, qui ad Thyream ceciderant; absurda
proponit in voce interpretanda schol. Monae, haec: τονς περί
Λεωνίδην τριακοσίους ■— τονς και μετά θάνατον τω 'Άεδη θελη-
βαντας βνμμαχηΰαυ — δ "Λι,δης ’ύΰχε τδ δεύτερον εΰχε γάρ τούτους
το πρώτον, δτε έν τω πολεμώ άνηρέθηβαν τω ΙΙεραν-ω μαχόμενοι,
ΰτρατω, δεύτερον δε δτε την Άχερονοίαν λίμνην ό 'Άι,δης τούτονς
δναπορθμενΰαν ηθελεν. Cf. epp. de pugna Thyreatica_ VII 244,.
430 sqq., 721 | έβχ P 'έοχ Ρ1Μ·Ε (etiam Ρ1“·η, non ει%5), εϊλχ’
Scaliger | άρηί'φ.: 'εν πολεμώ άνηρημένονς τον φώ τό φονεύω’
sch.B (v. Et. Μ. 140, 2 et Hesych. s. ν. άρηίφατοι) 7 cf. Σπάρ-
τας άπδ γ&ς VII 243, 3 | ΰτόλος: ν. ΰτόλος ιερός et οτολον Ιλι,ο-
θεν apud Bass. IX 236, 3, 289, 2; 'ΰτόλος δ ναντι,ν,δς στρατός
παρά τό ΰτέλλω, δ έΰτε κυρίως τό δυά νεως έχπεμπω καί πλέω,,
καταχρηστικάς δ£ καί ό πεξνκός’ sch.B sumpsit ex Etym. Μ.
(728, 13); mira hic quoque profert schol. Mon.: 'οτόλον δύ