DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48105#0416
- Startseite des Bandes
- Alle zugehörigen Werke
- Bibliographische Information
- Literatur zu den historischen Beständen der Universitätsbibliothek Heidelberg
404 Anth. Cephalanae 1. IV (Planudeae 1. I c. 26a)
Kcu6«q ό αουλυ&ε'βαβτος, aua κλέος είβι/ν έκείνω
ΛαντΎ]' Πνρηνης νδατα μαρτυρία.'
scriptus est in marg. inferiore, ut versus uno plures quam soliti
(triginta quattuor pro tribus) hac pag. (429) contineantur (v. ad
p. 389, 7) i| p. 403, 7 sqq. ep. om. Plan., exstat in ap. Buh. p. 183
(post IX 418); v. Rubens, n. 34 7,ep. scriptum a Crinagora a. 26
p. Chr., quo legatus iterum a civibus Romam missus suscepto
itinere Hispaniensi Augustum Tarracone convenit (cf. ad VII 376)
8sq. priorem lemmatis partem: εισ τον σεβαστ κ^αΡσαρα (κΓαΟ
cr. ex ΓκαΙΊ) scr. A*, reliqua (1. 9) add. C 9 τον ανγ.: (litt.
τον & in clausula ab A* adpicta) C | &ανμ6α ·. C | celebrari
epigrammate aquas Tarbellicas s. Augustas a principe aegroto
aditas existimat G-eist, afferunt edd. Dion. 53, 25 καί δ μέν (sc.
ό Αύγουστος') έκ τε τον καμάτου καί εκ των φροντίδων νοσήσας
ές Ταρράκωνα άνεχώρησε καί έκεϊ ήρρώστει, Strab. IV 190, Tib.
I 7, 9 ' Tarbella Pyrene’, Ptolem. Π 7, 8 μέχρι της Πνρηνης τον
δρονς Τάρβελλοι καί. πόλις αύτών "Τδατα Ανγονστα 10 sqq.
cf. epp. Philippea similiter adulatoria VI 236, IX 224, 307,
562, 778 10 κήν P | δρκυναΐον P; 'Ορκνναϊον Jac., Όρκ.
tuetur Rubens, cl. Ptolem. II 11, 5 Όρκννιος δρυμός, Caes. b. g.
VI 21 ''Hercyniam silvam, quam — illi (sc. Eratosthenes et qui-
dam Graeci) Orcyniam appellant’; 'Ερκνναΐον Holstenius (Br.)
et Hecker, sed ille silvam Hercyniam intellegens (cf. Parthen.
fr. 23 Μ. άλλ’ ότ’ άφ έσπερίης Έρκϋνίδος ίόρετο γαίης, Apoll.
Rh. IV 638 σκοπέλοιο κα-it’ 'Ερκννίου ίάχησε, Plut. Mar. 11, Diod.
A’ 21, 1 των Έρκυνίων όνομαζομένων δρυμών, 32, 1 τό 'Ερκύνιον
όρος), hic de Trophonii antro propinquoque Lebadeae flumine
Hercyna cogitans (perperam, in errorem adductus verbis Pausan.
IX 39, 2); 'Τρκαναΐον Dorv., Reiske (qui de fsinu Hyrcano s.
Caspio mari agi’ existimant); fort. Όρκννιόν τε και ές s. Όρκν-
νιον κήν ές scripseris, ne vocalis v producatur, cet. cf. V 118
κήν ρίψης έπί λαιά καί ήν έπί δεξιά ρίψης | Σολόεντα: de
Libyae ultimo promunturio in occidentem spectante cf. Herod.
II 32 μέχρι Σολόεντος άκρης, η τελευτά της Λιβύης, Scyl. Peripl. 112
11 έλ&ησ Ρ έλ&η Dorv. | καί — ’Εσπ. verbis fepexegesin vocis
Σολόεντος’ contineri recte monuit Jac., cf. Her. IV 43 διεκπλώ-
σας δέ (τάς Ηρακλέας στήλας) καί κάμψας τό άκρωτήριον τής
Λιβύης, τω ούνομα Σολόεις έστί, έπλωε προς μεσαμβρίην, Hann.
Peripl. 3 (ώς — τάς Στήλας παρημείψαμεν 2) προς εσπέραν
άναχ&έντες επί Σολόεντα, Λιβυκόν ακρωτήριου λάσιον δενδρεσι
συνήλ&ομεν | γης Λιβύων κρ. έσπερίων temere Heck. | κράσπ.:
cf. Eur. fr. 381 σχεδόν παρ’ αύτοΐς κρασπέδοις Ενριοπίας, Σ. Ρ.
VII 78, 6 πάρ τάδε Πρωτήος κράσπεδου αίγιαλον (Dionysii)
1 πονλυσέβ. vocat Caesarem propter titulum Augusti paulo
Kcu6«q ό αουλυ&ε'βαβτος, aua κλέος είβι/ν έκείνω
ΛαντΎ]' Πνρηνης νδατα μαρτυρία.'
scriptus est in marg. inferiore, ut versus uno plures quam soliti
(triginta quattuor pro tribus) hac pag. (429) contineantur (v. ad
p. 389, 7) i| p. 403, 7 sqq. ep. om. Plan., exstat in ap. Buh. p. 183
(post IX 418); v. Rubens, n. 34 7,ep. scriptum a Crinagora a. 26
p. Chr., quo legatus iterum a civibus Romam missus suscepto
itinere Hispaniensi Augustum Tarracone convenit (cf. ad VII 376)
8sq. priorem lemmatis partem: εισ τον σεβαστ κ^αΡσαρα (κΓαΟ
cr. ex ΓκαΙΊ) scr. A*, reliqua (1. 9) add. C 9 τον ανγ.: (litt.
τον & in clausula ab A* adpicta) C | &ανμ6α ·. C | celebrari
epigrammate aquas Tarbellicas s. Augustas a principe aegroto
aditas existimat G-eist, afferunt edd. Dion. 53, 25 καί δ μέν (sc.
ό Αύγουστος') έκ τε τον καμάτου καί εκ των φροντίδων νοσήσας
ές Ταρράκωνα άνεχώρησε καί έκεϊ ήρρώστει, Strab. IV 190, Tib.
I 7, 9 ' Tarbella Pyrene’, Ptolem. Π 7, 8 μέχρι της Πνρηνης τον
δρονς Τάρβελλοι καί. πόλις αύτών "Τδατα Ανγονστα 10 sqq.
cf. epp. Philippea similiter adulatoria VI 236, IX 224, 307,
562, 778 10 κήν P | δρκυναΐον P; 'Ορκνναϊον Jac., Όρκ.
tuetur Rubens, cl. Ptolem. II 11, 5 Όρκννιος δρυμός, Caes. b. g.
VI 21 ''Hercyniam silvam, quam — illi (sc. Eratosthenes et qui-
dam Graeci) Orcyniam appellant’; 'Ερκνναΐον Holstenius (Br.)
et Hecker, sed ille silvam Hercyniam intellegens (cf. Parthen.
fr. 23 Μ. άλλ’ ότ’ άφ έσπερίης Έρκϋνίδος ίόρετο γαίης, Apoll.
Rh. IV 638 σκοπέλοιο κα-it’ 'Ερκννίου ίάχησε, Plut. Mar. 11, Diod.
A’ 21, 1 των Έρκυνίων όνομαζομένων δρυμών, 32, 1 τό 'Ερκύνιον
όρος), hic de Trophonii antro propinquoque Lebadeae flumine
Hercyna cogitans (perperam, in errorem adductus verbis Pausan.
IX 39, 2); 'Τρκαναΐον Dorv., Reiske (qui de fsinu Hyrcano s.
Caspio mari agi’ existimant); fort. Όρκννιόν τε και ές s. Όρκν-
νιον κήν ές scripseris, ne vocalis v producatur, cet. cf. V 118
κήν ρίψης έπί λαιά καί ήν έπί δεξιά ρίψης | Σολόεντα: de
Libyae ultimo promunturio in occidentem spectante cf. Herod.
II 32 μέχρι Σολόεντος άκρης, η τελευτά της Λιβύης, Scyl. Peripl. 112
11 έλ&ησ Ρ έλ&η Dorv. | καί — ’Εσπ. verbis fepexegesin vocis
Σολόεντος’ contineri recte monuit Jac., cf. Her. IV 43 διεκπλώ-
σας δέ (τάς Ηρακλέας στήλας) καί κάμψας τό άκρωτήριον τής
Λιβύης, τω ούνομα Σολόεις έστί, έπλωε προς μεσαμβρίην, Hann.
Peripl. 3 (ώς — τάς Στήλας παρημείψαμεν 2) προς εσπέραν
άναχ&έντες επί Σολόεντα, Λιβυκόν ακρωτήριου λάσιον δενδρεσι
συνήλ&ομεν | γης Λιβύων κρ. έσπερίων temere Heck. | κράσπ.:
cf. Eur. fr. 381 σχεδόν παρ’ αύτοΐς κρασπέδοις Ενριοπίας, Σ. Ρ.
VII 78, 6 πάρ τάδε Πρωτήος κράσπεδου αίγιαλον (Dionysii)
1 πονλυσέβ. vocat Caesarem propter titulum Augusti paulo