DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48105#0446
- Intro Page
- All related items
- Bibliographic information
- Digitized literature on the "Special collections" of Heidelberg University Library
434 Anth. Cephalanae 1. IV (Planudeae 1. I c. 36a)
439. ΚΡΙΝΑΓ0ΡΟΤ. C
Εις κρανιον | άτίΐρώπον κείμενον άτημελητον. C
Βρέγμα πάλαι λαχναιον έρημοϊόν τε κέλυφος
ομματος άγλώββον &’ άρμονίη βτόματοζ,
cf. IX 544, 1 βήρνλλον -— ανέπειοε Γαλήνην είναι, (Adaei); verbum
cum duplici accusativo recte iungi putabat Jac. (cf. imprimis IX
162, 3 αλλά μ’ άνήρ έμνηο’ c Ελίκων ίδ a), άνε'βηοεν s. ένε'β. Reiske;
άπε'δειξεν et κατεπειγεν s. κατέπειξεν olim tentabam ρ. 433, 6
ν. IX 222, 3 ές άλος είς γην (Antiph.) | malim έγχρίμψαι. ννμφαις |
καινότατους: cf. IX 306, 8 και,νοτέρην πήξαι. ΤΙαλλάς ενενβε τράταν |[
1 sqq. Ρ1Μ 1. Ia c. 36 {είς θάνατον καί είς &ανόντας), 13;
Ρ1Ε I 37, 13; Crin. Rub. 37 1 άντιφί Ρ1Μ -φίλον Ρ1Ε; auc-
toris index Planudeus per se ipse nullius momenti, quippe qui
merae incuriae Planudis debeatur; Plan. enim cum A. Ρ. IX 412
(P1M Ia 36, 12) scripsisset, epigrammatis quod sequitur in P
(IX 413) titulum (Άντίφίλον) adiunxit, ep. ipsum addere noluit,
ubi IX 413 non quadrare ad epp. capitis 36a, sed convenire
capiti epigrammatum είς νήοονς intellexit; ad hoc igitur cap.
epigramma 413 (P1M Ia 56, 4) reservavit, continuavit autem (in
cap. 36a) epigrammati IX 412 ita 439, ut indicem ep. IX 413
tollere aut mutare omitteret, igitur hexastichon 439 auctori
ep. IX 413 tribueret, fonte praeter Palatinum nullo adito, sed
hoc neglegenter usus 1 sq. ^κριναγόρον είβ κρανίων C, qui
titulum suum in marg. iuxta 439, 1 sq. adposuit partim in ras.
delevit enim indicem pristinum, cuius initium ab A* scriptum,
erat supra 439, 1 quique tribus lineis continebatur ί άντι,φίλον
ab A* scriptum fuisse olim opinabar (et litteras άντι,φ postea
se adgnovisse testatur Sternb.), sed nunc nec hoc confirmare
ausim nec quod praeterea suspicabar, scii, ad ep. 438, 3sqq. cor-
rectorem, priusquam huic ep. suum alterum lemma adderet (v. ad
p. 432, 1—3) repperisse indicem ab A* scriptum Κρεναγάρον, ad
439 eundem A* exarasse τ8 αντοϋ είβ | κρανιον | άτημελητον, ab
A* igitur ep. 439 nec Philippo nec Antiphilo tributum esse, sed
Crinagorae, ut duo testes Palatini contra Planudis testimonium
incertum consentirent. Abiudicat Rubens, ep. a Crinagora cum
propter verbum iambicum {πλέον vs. 6) ante alteram pentametri
partem collocatum tum comparatis Antiphili epigrammatis IX
242 {κέλυφος de cymba), 86 (αύτοφόνον τύμβον), 222 (τη δε πλέον),
VII 641 (άγλώΰβω βτόματί), VI 97 {πας τις ά&ρήΰας ταρβήβει);
idcirco tamen negare ep. Crinagoreum esse non ausim: cf. argu-
mentum ep. VII 376 δείλαιοι, τί κεναΐβιν άλώμεΟ'α Q-αρΰήβαντες
έλπίβιν άτηροΰ λη&όμενοι θανάτου, XI 42 όφρ’ αν έκείνας νύκτας
ΐδης (οφρ’ post bucolicam, ut 439, 5), VII 401 ονκ ενοδμον
439. ΚΡΙΝΑΓ0ΡΟΤ. C
Εις κρανιον | άτίΐρώπον κείμενον άτημελητον. C
Βρέγμα πάλαι λαχναιον έρημοϊόν τε κέλυφος
ομματος άγλώββον &’ άρμονίη βτόματοζ,
cf. IX 544, 1 βήρνλλον -— ανέπειοε Γαλήνην είναι, (Adaei); verbum
cum duplici accusativo recte iungi putabat Jac. (cf. imprimis IX
162, 3 αλλά μ’ άνήρ έμνηο’ c Ελίκων ίδ a), άνε'βηοεν s. ένε'β. Reiske;
άπε'δειξεν et κατεπειγεν s. κατέπειξεν olim tentabam ρ. 433, 6
ν. IX 222, 3 ές άλος είς γην (Antiph.) | malim έγχρίμψαι. ννμφαις |
καινότατους: cf. IX 306, 8 και,νοτέρην πήξαι. ΤΙαλλάς ενενβε τράταν |[
1 sqq. Ρ1Μ 1. Ia c. 36 {είς θάνατον καί είς &ανόντας), 13;
Ρ1Ε I 37, 13; Crin. Rub. 37 1 άντιφί Ρ1Μ -φίλον Ρ1Ε; auc-
toris index Planudeus per se ipse nullius momenti, quippe qui
merae incuriae Planudis debeatur; Plan. enim cum A. Ρ. IX 412
(P1M Ia 36, 12) scripsisset, epigrammatis quod sequitur in P
(IX 413) titulum (Άντίφίλον) adiunxit, ep. ipsum addere noluit,
ubi IX 413 non quadrare ad epp. capitis 36a, sed convenire
capiti epigrammatum είς νήοονς intellexit; ad hoc igitur cap.
epigramma 413 (P1M Ia 56, 4) reservavit, continuavit autem (in
cap. 36a) epigrammati IX 412 ita 439, ut indicem ep. IX 413
tollere aut mutare omitteret, igitur hexastichon 439 auctori
ep. IX 413 tribueret, fonte praeter Palatinum nullo adito, sed
hoc neglegenter usus 1 sq. ^κριναγόρον είβ κρανίων C, qui
titulum suum in marg. iuxta 439, 1 sq. adposuit partim in ras.
delevit enim indicem pristinum, cuius initium ab A* scriptum,
erat supra 439, 1 quique tribus lineis continebatur ί άντι,φίλον
ab A* scriptum fuisse olim opinabar (et litteras άντι,φ postea
se adgnovisse testatur Sternb.), sed nunc nec hoc confirmare
ausim nec quod praeterea suspicabar, scii, ad ep. 438, 3sqq. cor-
rectorem, priusquam huic ep. suum alterum lemma adderet (v. ad
p. 432, 1—3) repperisse indicem ab A* scriptum Κρεναγάρον, ad
439 eundem A* exarasse τ8 αντοϋ είβ | κρανιον | άτημελητον, ab
A* igitur ep. 439 nec Philippo nec Antiphilo tributum esse, sed
Crinagorae, ut duo testes Palatini contra Planudis testimonium
incertum consentirent. Abiudicat Rubens, ep. a Crinagora cum
propter verbum iambicum {πλέον vs. 6) ante alteram pentametri
partem collocatum tum comparatis Antiphili epigrammatis IX
242 {κέλυφος de cymba), 86 (αύτοφόνον τύμβον), 222 (τη δε πλέον),
VII 641 (άγλώΰβω βτόματί), VI 97 {πας τις ά&ρήΰας ταρβήβει);
idcirco tamen negare ep. Crinagoreum esse non ausim: cf. argu-
mentum ep. VII 376 δείλαιοι, τί κεναΐβιν άλώμεΟ'α Q-αρΰήβαντες
έλπίβιν άτηροΰ λη&όμενοι θανάτου, XI 42 όφρ’ αν έκείνας νύκτας
ΐδης (οφρ’ post bucolicam, ut 439, 5), VII 401 ονκ ενοδμον