Stadtmüller, Hugo [Editor]: Anthologia Graeca epigrammatvm Palatina cvm Planvdea (3,1): Palatinae libri IX epp. 1 - 563, Planudeae l. I continens (Lipsiae: Teubner, 1906)

IX. Anth. Palatinae epp. demonstrativa 516—517. 513
517. ’ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΤ ΘΕΣΣΑΑΟΝΙΚΕΩΣ. A*. PI
Όρφενς &ήρας επει,&ε, ΰν d’ Όρφε'α* Φοίβος ενίκα
τον Φρνγομ ΰοΐ δ’ εί'κεε μελπόμενα), Γλάφνρε —
ουνομα καί τέχνης καί θάματος, ον κεν ’Λ&ήνη
5 ερρεψεν λωτονς τοΐα μελπόμενη,
γραφίης IX 559, 6; VII 628, 7 | ενρεΐν (ει, er. ex ot?) Ρ1Μ ρ. 512,4
ρηΐτεροι. Ρ, er. Pl | (Λιβνων Brod., cui duo dist. priora ignota
erant) | Λι,γ. μήτι,ες: de astutia Ligurum maligna afferunt edd.
etiam Verg. Aen. XI 701. 715, Serv. ad hos vs. | ή άγα&ών. (cum
ras. infra a) J in t., sed iuxta (in fine lineae) idem adposuit:
άγα&ον·. (£τ adpinxit A*); fort. suspiceris genuinam versus clau-
sulam partim servari depravata praecedentis: η το καλόν ||
1 sqq. Ρ1Μ 1. Ib c. 7 (εί? ανλητάς), 1; Ρ1Ε I 11, 3 1 αντί,-
πάτρ Α* άντι,πα Ρ1Μ | •θ'εσσαΐ^'A*; nom. gent. om. Pl | lemma
nec A* adposuit nec Pl: spectant duo epp. ad eundem Gla-
phyrum choraulam IX 266 et 517; Antipatri ep. (517) prius
scriptum vid. in vivum etiam tum artificem, alterum 266 (Phi-
lippi potius quam Antipatri) post Glaphyri mortem tibicinis
imagini, opinor, inscriptum esse fingitur (v. XVI 290 εις στήλην
,Πνλάδον)·, auloedum a poetis Philippeis celebratum constat
diversum esse ab illo Glaphyro, qui ab luvenale VI 77 et a
Martiale IV 5 perstringitur, nec idem est 'multivagus’ ille
(δνΰιν ήλν&ον ήδέ καί ήώ), in quem conditum est ep. apud
Kb. 640: quamquam auctorem huius ep. Antipatri versus nosse
suspiceris, cf. ad 517, 3 2 partem versus ascivit Crinag.:
v. 562, 7 Όρφενς Γήρας ’έπει,οεν (olim ci. Όρφ. ΓηροΙν έπήδε, ον δ’
Όρφέι,)· malis f. ’έοαι,νε s. (cum Herw.) ’έΓελγε (non ’έπει,οε scr. Aut.,
sed έπειΓε sicut ένίκα) 3 ον δ’ ή κετ (cum erasa pros. ? supra
st) P ool δ’ ήκετ P1M ool δ’ εί,'κει, Pl1-8; 'υποτάσσεται’ schol. Mon. |
μελπομένα Ρ -μένω Pl | γλαφνρα, P1M (P1I—b) Γλαφνρα Pl8 (non
μελπόμενη, sed -μένω, Γλαφνρα, sc. ut Γλαφνρας citharoedus
appelletur, non Γλαφνρα citharistria: cet. cf. quae ad VII 612
adnotata sunt); γλάφνρε' P 4 v. Kb. 640,4 οννομά μου Γλάφνρος
καί φρενός εικελον ήν, Crinag. V 107,5 Πρώτη σοι ονομ’ ’έσκεν έτή-
τνμον; XVI 33,2 τής γάρ έπωννμίης άξια πάντα φέρεις | schol.
Mon. adposuit haec: 'γλαφνρα τέχνη λέγεται, ή μετά χάριτος και
λαμπρότητας γινομένη (οντω και γλαφνρα νοήματα)' ομοίως και
σώματα γλαφ. τά χάρι,τος και λαμπρότητας γέμοντα' οντος δέ ον
μόνον το γλαφυρόν έν τή τέχνη έκέκτητο, άλλα καί έν τω σώματά |
ουνομα Ρ Ρ1, ουνεκα Reiske | ον κέν (C?, ου κεν Jao?) Ρ ον κενΡΙ j
ά&ήνηι- Ρ, cr. Pl; cf. IX 266, 4, Melanippid. fr. 2 a μέν Ά&άνα
όργαν’ ’έρρίΊβεν δι,ερας από χει,ρός είπέ τ' ’έρρετ’ αίΰχεα, οάματι.
λνμα, οϋ με ταδ’ έγώ κακόταττ δίδωμι, 5 λλωτονΰ et in fine
Anthol. Graeca. III, 33