DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48105#0531
- Startseite des Bandes
- Alle zugehörigen Werke
- Bibliographische Information
- Literatur zu den historischen Beständen der Universitätsbibliothek Heidelberg
IX. Anth. Pal. epp. demonstrativa 519—521. 519
520. Εις τον Αλκαίον. A*
ΛλκοΛον τάφος οντος^ ον έκτανεν η πλατύφυλλος
τιμωρός μοι,χων γης ■θ'υγάτηρ ράφανος.
521. Εις Σαπφω | τταρά των Μον\ΰων [κοζ.μω|μ.ενηρ], Α*
5 Ούκ άρα <5οί γε ολιζον επί κλέος ωπαβε Μοϊρα
ηματι. τω πρώτω φως ί'δες άελίου,
1 sqq. ep. non recepit Plan. 1 εισ τον αυτόν. (sc. εις Φί-
λιππον') perperam A*: Philippus fort. epigrammatis auctor est, ut
restitui oporteat indicem: Φιλίππου εις Αλκαίον; simile in Al-
caeum ep. irrisorium in sepulcralis tituli speciem formatum regi
tribuitur a Plutarcho in vita Flamin. (9, 3: άφλοιος καί άφυλλος,
οδοιπόρε, τωδ’ έπ'ι νώτω Άλκαίω οταυρός πηγνυται ήλίβατος, cf.
ad VII 247 άκλαυοτοι καί. α&απτοι) 2 οΰτοο Ρ | πλατύφυλλος
(epitheti forma accommodata ad Homericum ταννφυλλος): v.
Theophr. VII 4, 4 της δε ραφάνου τριχη διαιρούμενης, οϋλοφύλλου
τε καί λειοφΰλλου και τρίτης της άγριας 5 cf. Alciphr. III
62, 4 ό μοιχός άπολεΐται ραφάνοις την έδραν βεβυσμενος, Arist.
Nub. 1083 | γης &υγ.: cf. Eur. Hec. 1110 πέτρας όρείας παΐς —
’Ηχώ, Matron. fr. 3 (Br.) ap. Athen. 73n καί αικυόν είδον, γαίης
έρικυδέος υιόν | post IX 520 iterat J ep. 518, cf. ad p. 515, 1 sqq. (
4 sqq. ep. mendose in Cephalana traditum om. Plan.
4 ep. olim tribui Alcaeo (cl. inprimis XII 64, 5: εί δε τι Μου-
ΰάων τοι έγω φίλον ώπαοα δωρον, νεΰοαις cum IX 521, 1, 4;
v. etiam μέλψεις XVI 8, 1, ωπαοαν οΰ οτέφος, άλλ’ άίδαν XVI
8,8); at res incerta, nec obloquar, si quis Dioscoridae vindicare
malit (v. ad p. 520, 3 sq.) 4 lemma εΐΰ οαπφώ\παρατ μου*\σωνΓ
κοιμω\μένηο: ~ nunc exstat in P (litterae κοι insident in clausulae
signo, quod post οών adpinxerat A*); pristinus titulus erat ειο o.
\παρατ μουβ; quae mutavit A* in μ,ο-υ*|σών: ~ (primo A* μουσ in
eadem linea cum παρατ exaravit, post perspicuitati scripturae
consulens litteram g in fine lin. prioris erasit, reliquit tamen
compendium litterarum ων, etiam cum οών initio sequentis
lineae scripsisset); participium κοιμωμένηο: ~ serius lemmati
adiunctum est, sed ab ipso A*: genuinus igitur index ep. men-
tionem fecit Musarum, dormientis Sapphus non item; accessit vox,
ne deesset quod responderet participio lemmatis sq. έγερ&εΐβα δί
Σ. ειπεν τάδε; indicis partem fort. mutilatam conplere licet ita:
παρά των Μουοών ζχρηβμωδουβών εκείνης) κοιμωμένης | κοιμω-
μένην Jac.; κατά Ο'εόν τιμωμένην (s. &εουμένην) scribendum fuisse
lemmatistae censet Piccolos (v. ad p. 521, 1) 5 — p. 520, 4
hos versus (si modo sunt poetae Meleagrei) fort. spectat per-
stringitque Antipater Sid. poetriam post immortalia carmina
condita ipsam obisse mortem questus ep. VII 14, 7 (ω Μοΐραι)
520. Εις τον Αλκαίον. A*
ΛλκοΛον τάφος οντος^ ον έκτανεν η πλατύφυλλος
τιμωρός μοι,χων γης ■θ'υγάτηρ ράφανος.
521. Εις Σαπφω | τταρά των Μον\ΰων [κοζ.μω|μ.ενηρ], Α*
5 Ούκ άρα <5οί γε ολιζον επί κλέος ωπαβε Μοϊρα
ηματι. τω πρώτω φως ί'δες άελίου,
1 sqq. ep. non recepit Plan. 1 εισ τον αυτόν. (sc. εις Φί-
λιππον') perperam A*: Philippus fort. epigrammatis auctor est, ut
restitui oporteat indicem: Φιλίππου εις Αλκαίον; simile in Al-
caeum ep. irrisorium in sepulcralis tituli speciem formatum regi
tribuitur a Plutarcho in vita Flamin. (9, 3: άφλοιος καί άφυλλος,
οδοιπόρε, τωδ’ έπ'ι νώτω Άλκαίω οταυρός πηγνυται ήλίβατος, cf.
ad VII 247 άκλαυοτοι καί. α&απτοι) 2 οΰτοο Ρ | πλατύφυλλος
(epitheti forma accommodata ad Homericum ταννφυλλος): v.
Theophr. VII 4, 4 της δε ραφάνου τριχη διαιρούμενης, οϋλοφύλλου
τε καί λειοφΰλλου και τρίτης της άγριας 5 cf. Alciphr. III
62, 4 ό μοιχός άπολεΐται ραφάνοις την έδραν βεβυσμενος, Arist.
Nub. 1083 | γης &υγ.: cf. Eur. Hec. 1110 πέτρας όρείας παΐς —
’Ηχώ, Matron. fr. 3 (Br.) ap. Athen. 73n καί αικυόν είδον, γαίης
έρικυδέος υιόν | post IX 520 iterat J ep. 518, cf. ad p. 515, 1 sqq. (
4 sqq. ep. mendose in Cephalana traditum om. Plan.
4 ep. olim tribui Alcaeo (cl. inprimis XII 64, 5: εί δε τι Μου-
ΰάων τοι έγω φίλον ώπαοα δωρον, νεΰοαις cum IX 521, 1, 4;
v. etiam μέλψεις XVI 8, 1, ωπαοαν οΰ οτέφος, άλλ’ άίδαν XVI
8,8); at res incerta, nec obloquar, si quis Dioscoridae vindicare
malit (v. ad p. 520, 3 sq.) 4 lemma εΐΰ οαπφώ\παρατ μου*\σωνΓ
κοιμω\μένηο: ~ nunc exstat in P (litterae κοι insident in clausulae
signo, quod post οών adpinxerat A*); pristinus titulus erat ειο o.
\παρατ μουβ; quae mutavit A* in μ,ο-υ*|σών: ~ (primo A* μουσ in
eadem linea cum παρατ exaravit, post perspicuitati scripturae
consulens litteram g in fine lin. prioris erasit, reliquit tamen
compendium litterarum ων, etiam cum οών initio sequentis
lineae scripsisset); participium κοιμωμένηο: ~ serius lemmati
adiunctum est, sed ab ipso A*: genuinus igitur index ep. men-
tionem fecit Musarum, dormientis Sapphus non item; accessit vox,
ne deesset quod responderet participio lemmatis sq. έγερ&εΐβα δί
Σ. ειπεν τάδε; indicis partem fort. mutilatam conplere licet ita:
παρά των Μουοών ζχρηβμωδουβών εκείνης) κοιμωμένης | κοιμω-
μένην Jac.; κατά Ο'εόν τιμωμένην (s. &εουμένην) scribendum fuisse
lemmatistae censet Piccolos (v. ad p. 521, 1) 5 — p. 520, 4
hos versus (si modo sunt poetae Meleagrei) fort. spectat per-
stringitque Antipater Sid. poetriam post immortalia carmina
condita ipsam obisse mortem questus ep. VII 14, 7 (ω Μοΐραι)