DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48105#0532
- Intro Page
- All related items
- Bibliographic information
- Digitized literature on the "Special collections" of Heidelberg University Library
520
Antii. Cephalanae 1. IV
Σαπφοΐ' <5ol γάρ κληδόν’ ένενομεν άφ&ιπον είμεν,
όνν δε πατήρ πάντων νενΰεν ερεβφάραγος.
μέλψτ} δ’ έν πάντεΰβιν άοίδεμος άμερέοε<5εν 5
ονδε κλντάς φάμας εββεαν ήπεδανά.
πώς ούκ έκλώσαΰ'&ε πανάφ&ι,τον ήμαρ άοί-δώ αφ&ι,τα μ/ηΰα-
μένα δώρ’'Ελίκωνιάδων; itaque ut Antipatri Thess. versus sortem
insulae Deli deplorantes infirmare studet Alpheus (IX 408, 100),
ita auctori ep. in Sappho IX 521 Antipatrum Sidonium (VII 14)
adversari suspiceris; saltem haud neglexisse eum ep. indicio sunt,
puto, voces πανάφόττον, άφ&ιπα ex 521, 3 ascitae p. 519, 5
ονκάρα P (ου γάρ perperam Reiske); cf. Dioscor. VII 407, 2 ή ρά βε
Πι,ερίη — κοσμεί | σοί (σοί ? Jar) γε όλιζον P (in ep. incerti auctoris
formam δλει,ζον restituere non ausim); comparativo vim positivi
tribuunt edd.; qui comparativum suam vim retinere malet (cl.
Callim. in Jov. 72), ab initio ep. aliquos versus perisse statuet sio
formatos, ut cum aliquo poeta celebri Sappho compararetur |
έττι κλε'οσ P (£τι κλ. Dorv.); δλίξον, έπεί (sc. οΰκ όλιζον ώπασε,
έπεί κλέος ωπαΰε, Μοίρα) Piccolos (similiter σοί γ’ έπ’ ολι,ζον, έπεϊ
Harb.); noli ci. σοί γ’ άπολεΐπον s. σοί ποτέ ληγον έπΐ κλ.; olim
tentavi ούκ αρα βοί γ’ οπι,&εν Μοίρα κλέος ωπαο’ ολίξον |
μοίρα (cum prosodia duplici, sed ambigua: ' C, μοίρα? Jae) P
0 r/ματι P | πρωτωί (πρω cr. non ex προ, sed ex πρα) P (cf. Dioscor.
VII 410, 1 τραγεκην ος — πρώτος)· πρώτον Dorv. | ΐδεβ Ρ
1 ΰαμπφοϊ· (i. e. ΰαμπφοϊ' cr. ex ΰαμπφοϊ) 6οι· γάρ (ΰθί cr.
ex συ) Ρ (σοί -θ-ην perperam Br.) | κρίσιν (litteram ρ ortam esse
ex alia incohata, non perfecta vix contendas) έν ονμεν P; qui
Musas inducunt loquentes (duce lemmatista) tentabant: κλήβτι/ν
(? 'famam’) ένείμαμεν Reiske, χρυσόν (inepte) έν. Toup (Br.),
κισσόν έν. Jac., ρζ/σιν έν εν 6 a μεν Dorv. (idem antea coiecerat
σοί γάρ κνδος έν ώμϊν, similia: σοι γάρ κνροεν έν άμΐν άφ&ι,τον
εΐμεν 'obtigit tibi ut immortalis esses nobiscum’ Piccolos); alii
lemmatistae de Musis interpretatione reiecta referunt verba ad
Fatum (Μοίρα vs. 1) proponuntque: σοί γάρ ’ένει,μεν την κρίβιν
αφ&ι,τον ’έμμεν absurde Pauw, χρήβι/ν ένενσε μεν αφ&. Harb., σοί
γάρ κρίν’, αίνονμένα, άφ&ντον (sc. κλέος) εΐμεν mendose Heck. (qui
saltem πριν’ s. εκριν’ scribere debebat; cet. cf. VII 43,3 ότι σοι
κλέος αφϋττον ’έβται. Ionis); musas dici ratus ci. olim γηρνν ένίεμεν,
sed scripsi κληδόν’ ένενομεν, v. 306, 8 Παλλάς ’ένενοε | μΐήμεν Jpr,
ημεν exarasse Jar non crediderim (signum''' adpinxit J in marg.);
άφ&. άμμες Jac., malim clausulam Hom. άφ&. αίεί (B 46, a 238)
2 ΰνν δε P; Gvv τε Br. | πάντων: malim άμών s. άμέων | ερεΰφάραγος ’
P; έρίΰμάραγος temere Reiske: cf. Hymn. Hom. in Mere. 187 έρι.-
οφαράγον γαεηόχον, Pind. I. VIII 23 βαρυΰφαράγω πατρί, epitheton
Antii. Cephalanae 1. IV
Σαπφοΐ' <5ol γάρ κληδόν’ ένενομεν άφ&ιπον είμεν,
όνν δε πατήρ πάντων νενΰεν ερεβφάραγος.
μέλψτ} δ’ έν πάντεΰβιν άοίδεμος άμερέοε<5εν 5
ονδε κλντάς φάμας εββεαν ήπεδανά.
πώς ούκ έκλώσαΰ'&ε πανάφ&ι,τον ήμαρ άοί-δώ αφ&ι,τα μ/ηΰα-
μένα δώρ’'Ελίκωνιάδων; itaque ut Antipatri Thess. versus sortem
insulae Deli deplorantes infirmare studet Alpheus (IX 408, 100),
ita auctori ep. in Sappho IX 521 Antipatrum Sidonium (VII 14)
adversari suspiceris; saltem haud neglexisse eum ep. indicio sunt,
puto, voces πανάφόττον, άφ&ιπα ex 521, 3 ascitae p. 519, 5
ονκάρα P (ου γάρ perperam Reiske); cf. Dioscor. VII 407, 2 ή ρά βε
Πι,ερίη — κοσμεί | σοί (σοί ? Jar) γε όλιζον P (in ep. incerti auctoris
formam δλει,ζον restituere non ausim); comparativo vim positivi
tribuunt edd.; qui comparativum suam vim retinere malet (cl.
Callim. in Jov. 72), ab initio ep. aliquos versus perisse statuet sio
formatos, ut cum aliquo poeta celebri Sappho compararetur |
έττι κλε'οσ P (£τι κλ. Dorv.); δλίξον, έπεί (sc. οΰκ όλιζον ώπασε,
έπεί κλέος ωπαΰε, Μοίρα) Piccolos (similiter σοί γ’ έπ’ ολι,ζον, έπεϊ
Harb.); noli ci. σοί γ’ άπολεΐπον s. σοί ποτέ ληγον έπΐ κλ.; olim
tentavi ούκ αρα βοί γ’ οπι,&εν Μοίρα κλέος ωπαο’ ολίξον |
μοίρα (cum prosodia duplici, sed ambigua: ' C, μοίρα? Jae) P
0 r/ματι P | πρωτωί (πρω cr. non ex προ, sed ex πρα) P (cf. Dioscor.
VII 410, 1 τραγεκην ος — πρώτος)· πρώτον Dorv. | ΐδεβ Ρ
1 ΰαμπφοϊ· (i. e. ΰαμπφοϊ' cr. ex ΰαμπφοϊ) 6οι· γάρ (ΰθί cr.
ex συ) Ρ (σοί -θ-ην perperam Br.) | κρίσιν (litteram ρ ortam esse
ex alia incohata, non perfecta vix contendas) έν ονμεν P; qui
Musas inducunt loquentes (duce lemmatista) tentabant: κλήβτι/ν
(? 'famam’) ένείμαμεν Reiske, χρυσόν (inepte) έν. Toup (Br.),
κισσόν έν. Jac., ρζ/σιν έν εν 6 a μεν Dorv. (idem antea coiecerat
σοί γάρ κνδος έν ώμϊν, similia: σοι γάρ κνροεν έν άμΐν άφ&ι,τον
εΐμεν 'obtigit tibi ut immortalis esses nobiscum’ Piccolos); alii
lemmatistae de Musis interpretatione reiecta referunt verba ad
Fatum (Μοίρα vs. 1) proponuntque: σοί γάρ ’ένει,μεν την κρίβιν
αφ&ι,τον ’έμμεν absurde Pauw, χρήβι/ν ένενσε μεν αφ&. Harb., σοί
γάρ κρίν’, αίνονμένα, άφ&ντον (sc. κλέος) εΐμεν mendose Heck. (qui
saltem πριν’ s. εκριν’ scribere debebat; cet. cf. VII 43,3 ότι σοι
κλέος αφϋττον ’έβται. Ionis); musas dici ratus ci. olim γηρνν ένίεμεν,
sed scripsi κληδόν’ ένενομεν, v. 306, 8 Παλλάς ’ένενοε | μΐήμεν Jpr,
ημεν exarasse Jar non crediderim (signum''' adpinxit J in marg.);
άφ&. άμμες Jac., malim clausulam Hom. άφ&. αίεί (B 46, a 238)
2 ΰνν δε P; Gvv τε Br. | πάντων: malim άμών s. άμέων | ερεΰφάραγος ’
P; έρίΰμάραγος temere Reiske: cf. Hymn. Hom. in Mere. 187 έρι.-
οφαράγον γαεηόχον, Pind. I. VIII 23 βαρυΰφαράγω πατρί, epitheton