Studia Waweliana (4.1995)

26. Augsburg, katedra, południowy portal prezbiterium, przed 1356
(wg Ltidkego; reprod. A. Rzepecki)

transeptu opisany schemat dekoracji uległ jeszcze dalej
idącej redukcji. Półkoliste łuki, nadwieszone u nasad
ostrołukowych płycin, mają tu tylko po dwa noski. Iden-
tycznie rozwiązane maswerki spotkać można w wewnę-
trznych, ślepych maswerkach wiedeńskiej Bramy Śpiewa-
czej (fig, 25).

Kolejną grupę wśród katedralnych maswerków na-
wowych tworzą maswerki II i IV w ścianie południowej.
Są one złożone jak gdyby z wielkich, ażurowych nosów

Fiirslenportale am Wiener Stephcmsclom (Wiener Jahrbuch fur
Kunstgeschichte, 20: 1965, s. 83 i nn.); G. Schmidt, Gotische Bild-
werke und ihre Meister, Wien-Koln-Weimar 1992, s. 163 i nn.;
Brucher, o. c., s. 95, il. 59. W takiej sytuacji trudno byłoby trak-
tować ją jako wzór dla Krakowa. Trzeba jednak zauważyć, że w li-
teraturze zgodnie podkreślane są„parlerowskie” zależności Singer-

rozmieszczonych wewnątrz arkady,, uzupełnionych mniej-
szymi noskami. Szczególnie charakterystyczny jest ma-
swerk IV. Niestety, w niewiadomym czasie został on
częściowo zniszczony. Na rysunku Strożeckiego widać
noski w dolnej cżęści, których brak w inwentaryzacji
Odrzywolskiego oraz dwie lilijki (fig. 2). Odrzywolski
z kolei zaznaczył brak jednej z lilijek (fig. 3)62. Podobnie
kształtowane maswerki znaleźć można ponad otworami
wejściowymi w południowym portalu ukończonym

tor od rzeźby prezbiterium katedry w Augsburgu. Wydaje się więc,
że maswerki wiedeńskie, podobnie jak niektóre krakowskie, prezen-
tują formy wypracowane w sztuce niemieckiej 2. ćwierci w. XIV,
głównie w kręgu Augsburga.

6‘ Maswerk ten ma obecnie noski, zapewne zrekonstruowane
przez Odrzywolskiego, brak natomiast obydwu lilijek.