Q Umierający Gal, biskwit, oh. 1785-1814, model-/oilann GoldiebMadliai?, o/?. 1785
Sułkowskiego (talerz) i według tradycji bp. Lipskiego (kiłka taie-
rzy i waza), a Muzeum Lubelskie w Lublinie wykazało 3 tałerze,
które mogę pochodzić z serwisu Sułkowskiego, natomiast Muzeum
UJ w Krakowie serwis Pusłowskich z końca XVIII w. Charaktery-
styczne oznakowanie SB/C lub SAB/K na 18 elementach serwiso-
wych w Muzeach Narodowych: w Gdańsku (1 szt.), Krakowie (4 szt.),
Warszawie (3 szt.), w Muzeum Historycznym m.st. Warszawy (4 szt.)
i w kolekcji Ireneusza Szarka (6 szt.), świadczy o ich pierwotnej
przynależności do ostatniego króla Polski, Stanisława Augusta.
Z tymże królem według tradycji łączy się też filiżankę z pokryw-
ką i spodkiem w Muzeum w Łowiczu. Na podstawie-zgłoszeń naj-
częściej jedynie jako ewentualnych nabywców wyrobów Miśni
w XVIII w. można wziąć pod uwagę następujące rodziny: Brani-
ckich herbu Gryf (Muzeum Podlaskie w Białymstoku), Mniszchów,
Potockich, Ossolińskich (Muzeum Historyczne - Pałac w Dukli),
Bielińskich (Muzeum Zamoyskich w Kozłówce), Czartoryskich,
Krasińskich (?), Wołodkiewiczów, Kadziwiłłów (Muzeum Fundacja
Książąt Czartoryskich w Krakowie), Lubomirskich (Muzeum Zamek
w Łańcucie i Muzeum w Przeworsku), Radziwiłłów (Muzeum w Nie-
borowie i Arkadii), Mycielskich i Skoroszewskich oraz Raczyńskich
BARBARA SZELEGEjD