Studia Wilanowskie (20.2012)

(Oddziały MNP - Rogalin i Muzeum Sztuk Użytkowych w Pozna-
niu), być może Krasickich, Konarskich lub Mycielskich (Muzeum
Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu), Sanguszków i Rzewu-
skich (Muzeum Okręgowe w Tarnowie), Sieniawskich, Czartoryskich,
Lubomirskich (Muzeum Pałac w Wilanowie), być może Wielopolskich
(Muzeum Miejskie w Żywcu).
Podobnie znikomy efekt przyniosła odpowiedź na pytanie doty-
czące powiązania zbioru z którymkolwiek zespołem archiwa-
liów z XVIII w. - wyjątek stanowią Wilanów i Nieborów, wskazujące
taki związek pomiędzy nielicznymi, obecnie istniejącymi w zbio-
rze wyrobami Miśni a znanymi dokumentami z końca tego wie-
ku. Natomiast interesująca, ale wymagająca badań archiwalnych
kolekcja Miśni z XVIII w. w Muzeum Okręgowym w Tarnowie sta-
nowi w większości depozyt rodziny Sanguszków. Jej proweniencja
jest więc potwierdzona, a porcelana pochodzi z majątków rodowych
w Lubartowie, Slawucie i Zasławiu lub Podhorców kupionych po
1865 r. wraz z wyposażeniem od Rzewuskiego (niektóre obiekty są
obecne na zdjęciach wnętrz zamku w Podhorcach). Podobna sytu-
acja dotyczy Fundacji Książąt Czartoryskich w Krakowie, w której
część zbioru jest depozytem rodziny Radziwiłłów z Balic z okresu 11
wojny. Jako archiwa, których penetracja może ujawnić dokumenty
znaczące dla przechowywanych wyrobów Miśni, podano: Archi-
wum Główne Akt Dawnych w Warszawie, Bibliotekę Czartoryskich
w Krakowie, Archiwum UJ (Archiwum Pusłowskich), Archiwum
Państwowe w Krakowie - Oddz. 1 na Wawelu oraz przede wszyst-
kim rokujące ujawnienie wielu istotnych dla badań dokumen-
tów archiwa saskie: Główne Państwowe w Dreźnie i Zakładowe
w Miśni.
Na podstawie kwerendy staje się widoczne, że zdecydowanie naj-
większa liczba objętych nią obiektów znajduje się w Muzeum Naro-
dowym w Warszawie, gdzie trafiały przedmioty zabytkowe w okre-
sie po II wojnie światowej w ramach zabezpieczania dziel sztuki
na terenach Polski, w tym mienia podworskiego. Większość muze-
ów wskazała jako czas pozyskania XVIIl-wiecznych wyrobów Miśni
XX w., często okres po 1945 r., a rzadko początki kolekcji sięga-
ją XIX w. W muzeach istniejących w miejscowościach takich, jak
np. Leszno - które w XVIII w. było siedzibą rodową Sułkowskich,
Dukla - Mniszchów, Potockich i Ossolińskich, Kozłówka - Bieliń-
skich, Przeworsk - Lubomirskich, Zamość - Zamoyskich, Sieraków,
który po 1750 był własnością hrabiego Bruhla, a wcześniej i później
- Leszczyńskiego i Bnińskich, brak jest oryginalnego wyposażenia
dawnych siedzib lub istnieją jedynie pojedyncze egzemplarze, które
być może z niego pochodzą.
Na 68 instytucji państwowych i 2 kolekcje prywatne w 36 wypad-
kach odnotowano fakt opublikowania części posiadanych zasobów
w rozmaitej formie: w szerzej ujętych katalogach zbiorów, wystaw


Paro nuconau'.
Miśnia, mai. /oćann
Gregorius Hóroidt,

oi?. 1726

21

WYNIKI KWERENDY ZWIĄZANEJ Z PROJEKTEM BADAWCZYM...