Sylloge commentationum theologicarum (1.1800)

de vitae I. C. primordiis. 97
eius alto silentio obuoluant. Paulus enim, cui
primum Matthaei ciTVc/AVtifAOvevfAX.) aliudue euan-
gelium vetustum lectum exploratumue fuisse pu-
to (iexgeActpov 1 Cor. XI, 23. XV, 3.)? asserit
quidem, Iesum infantis (Ebr. II, 14.) et [erui
forma asfunita , minoris conditionis, hominibus
peccatoribus fimi leni (Phil. II, 6 sq. Rom. 8, 3.)
et in nojlrum gratiam pauperem efse factum
(2 Cor. VIII, J o.); ad primordia vitae eius au-
tem nunquam, ne eo quidem loco, quo Christus
cum Melchisedeco (Hebr VII, 1 sq.) comparatur,
recurrit. Satis est apottolo, notionem V. T*
de sapientia a Deo creata (Prov. VIU, 22 sq.),
quam in sua sibi Christologia directricem elege-
rat, ad sublimiorem Christi naturam referre (CoL
I, 15.), quum hoc prae reliquis apostolis libi
proprium habeat, vt Messianam lesu dignitatem
neque miraculis eius, neque vaticiniis, sed in*
auguratione diuina per rcfurrectionem de mor-
tuis sacta (Rom. I, 4.), e qua, sibi omnino con-
slans , omnem doctrinam Christianam pendere
statuit (1 Cor. XV, 34.), niti doceat. /on«-
nes autem, quamuis egregiam natiuitatis Chrissi
Bethlehemlticae occationem nactus esset (Io. I,
46. VH, 41 sq), ipsum tamen Christi exem-
plum secutus omnem huius rei expolitionem ftu-
diose deuitat, et in simplici dogmate, cui locus
Messianus celeberrimus (Ies. XI, 2.) facem prae-
tulisse videtur, acquiescit: 6 Kcycs
70 (Io. I, 14.)
Qu»«

G