Sylloge commentationum theologicarum (1.1800)

ad auctores veteres.

341

quando conniciis et insolentiae hostium eripia-
tur. Quidni igitur seruos cogitemus et ancillas
male mulcatas et fustibus coercitas, quae cupide
exspectent digitum heri beraeue castigandi sinem
iubentem Meminj certe, me alicubi in itine-
rario orientali legere, iltum morum hodieque in
Orientis regionibus obtinere. Ceterum vtrum
poetu exui auts captinus cum ciuibus vixerit in-
ter Chaldaeos, an inter Samaritanos Syrosue^ex
ipso carmine desiniri plane non potest. Igitur
etiam hic seruare debemus
Pfalrni 131. inscriptionem qui genuinam
putant, Dauidem cecini iTe hoc carmen autumant
tum, quum purpurati Sauli illum in eo esie ca-
lumniarentur, vt regem dignitate sua priuaret,
ipseque ad summam fortunam praepropere et ne-
sariis artibus atque consli iis escenderet. Quare
eum hoc carmine se indicare statuunt, tanquam
ab omni honorum sludio et ambitione ahenisli-
mura, neque quidquarn conditione sua altius vel
sapientem vel molientem, Non negamus quidem,
esie vtique in posteriore Anthologiae Hebraeo-
rum lyricae parte quaedam carmina Dauidica,
quae vel a collectore prioris partis omissa, vel
serius demum reperta et agnita sintm); sed ex
hoc ipso tamen carmine auctoritatem illam appa-
rere
m) Eam Herderi quoque esse opinionem, vidi ex ejus
Briefen Liber das Studium der Theologie, Tonn l,
p. 175. 176.