Sylloge commentationum theologicarum (2.1801)

3?6 Reimavus de asfejf. fynedr, M.
ad Pontisicatum et Synedrium, tamen Pharisaeo-
rum se sententiiset constitutionibus subiicerentj
et secundum eas pronunciarent.
§ X. Iam, opinor, liquet, Pharisaeos
omnem fere suam dignitatem auctoritatemque in
republica vni huic arti, per allegorias artiiiciose
aliquid demonstrandi, debere. Quo minus mi-
rum est, hanc vnam tunc fuiiTe in pretio, hanc
vnam commendatam esse, et ab aslelToribus su-
premae Curiae requisitam. Quamuis vero i li
hanc artem suam principem magis magisque am-
plisicare conarentur, proinde et varios sensus
dicti vnius, et modos eruendi eosdem, auge-
rent indies ad multitudinem infinitam; tamen
pro
vt si vel contra Regem quid Summumue Pontisicem
dixerint, continuo, sidem imicniant. Idem §.6. "x
kutxs’xSivra. in otvTuiv voutux ra mjitoi memorat, et
en vc/uiwt noWu riyot nxosSocrxv rui er. nurefwv
$ir*3oxfis xntp ovr. dyxysy^xnrou Jv ro7s Niixvoeun v«-
/uois , Six roiro ruZrac ro .iStx^ovr.ulutv ypos ex-
/DOCXXti, Idem lib. XVIII. cap. i. postquam §. 3.
Pharisaeorum auctoritatem ex religiosa eorum vita
et doctrina deriuasset, de Saddticaeis, quanquatn
spectatis apud diuites, § 4. ait; noaaoerx! rt un
d-jvtxv iviev us e.niTv. ono~t yctp en nxpeX-
Stoitv, clxovoluos /MtV xcct xxr' uviyxus, n^sir^w^ovat
«i* oiv oT< a ‘os Xeyeij ro fxi) uhXuis uvtx-
r ove ytvsUxi rcits nXt/^es: iv, A Sadducdeis tamen ni-
hil fere agitur. Nam fi quando magijlratus gerunt,
tftuiti quidem et necejfitate coacti, accedunt tamen ef-
satis Pharisaeorum, quod eos alioqui populus non
serret.