Sylloge commentationum theologicarum (3.1802)

347

ad loc. i Cor. IX, 15-18-
per se, hoc nexu tamen duritiem inuoluere vi-
detur vix ferendam. Nam quis quaeso graeci,
s. latini, et cuiusuis alius idiomatis adeo igna-
rus ell, vt ferre postit dicentem: ?at/Tov «§«-
7T«vcv T&evxi 10 svxyyehiov, s. fe euangelii
praedicationem imp en forum expertem reddere,
qui niL amplius exprimere vult, quam ectvrov
svwyyeKi£e<r?au rc evctyyehcov, s. fe
gratis euangelium tradere ? qua quidem formu-
la ipsa, vel a Christo in tractando hoc argumen-
to vsurpata Matth. X, 8., et Paullus vsus est
2 Cor. XI, quamque eum etiam h. I. adhi-
biturum fuisse arbitrer, Vbi, praeter propriam
euangelii gratia tradendi notionem , nullam ali-
am eamque metaphorieam simul in mente ha-
buisset. Quare equidem, cum huidsce dicendi
formulae ratio aliunde petenda videatur, verbum
TiSevcit sensu eo acceperim, quo compositum
vcoipctTiSsv&i cibis apponendis proprium est;
quanquam et simplex riSevctt stc adhiberi ve! ex
Homerico isto ridevio r)e oo^tvgv , apponebant
coenam, satis constet. Forsan etiam Paullus in
enuncianda hac dicendi formula liebr. DW et
Dv^n respexit, quod eadem ciborurn apponen-
dorum significatiope legitur Gen. XXIV, 33.
XLIII, 31. 32. 1 Reg.' XXI, 6, XXVIII, 22.
a Reg. XII, 20. alibi. Vocabulum txbctirciVi
vero ad cibos potissimum impensarum expertes
transferri poste, tam per se, quam vel inde ap-
paret, quod Hefychius aS«7ravcv dicat 10
quippe quo absque impensis frui pellimus ; ita
3. Z vt
. ✓ \