Sylloge commentationum theologicarum (4.1803)

300 NUxsch: hifloria erit.
ad testimonium dicendum producitur, quein
huic negotio plane ineptum esle, proxima §pho
vicimus. Neque fidem commentis eius adiun»
gere potest Synodi V. Rom. auctoritas, qua
decreti apostolici vim iussus est obtinere libellus
Ennodii. Quis enim credat, eam opinionem a
traditione Apostolorum profectam et propaga-
tam esse, cuius ne vestigia quidem exstent in
historia Synodi eius, ad quam defendendam pro-
lata est? Quae potius ab illius Synodi ratione
plane abhorreat, et cum ea pugnet? Tribuen-
dum igitur illud est cupiditati episeoporum at-
que odio in aduersarios, et inprimis arrogantiae
Symmachi; quem, credibile est, hac ratione
inustam sibi turpitudinis notam delere voluisle.
Ac debebat etiam Natalis Alexander illam En-
nodii vanitatem agnoseere, cuius dum auctori-
tatem iactat, sua ipsa vineta caedit. Nam cum
Ennodius Pontificem Rom. seli Deo obnoxium
facit, profecto etiam negat id, quod Nat. Ale-
xander in Hist. Eccles. tam constanter defendit,
Romanum episc, in causa schismatis vel haerese-
os a concilio oecumenico in ius vocari ac damna-
ri possfe. Sed Ennodio alium huius aetatis te-
jftem adiunxit, Auitum, • Viennensem episeopum,
qui literis ad Faustum et Symmachum, Senato-
res, datis, temeritatem suseeptae cognitionis
exprobrauit episeopis Italiae. Adponemus lo-
cum praecipuum : Sicut subditos nos efse terre-
nis poteflatibus iubet arbiter coeli, Jlaturos nos
(Wte reges et principes in quacunque accnfatiom
' ■ y prae-