Sylloge commentationum theologicarum (4.1803)

1 02

Nitxfch: hljlona cnt.
§. XII- Reslat nobis Thotnaslinus, paullo
iniquior ille quidem Alexandrosed qui non
multum nobis negotii facessat. Nam cum efc
ipse testimoniis vtatnr iis , quae Alexandro iam
eripuimus, ac superior disputatio nostra aduer-
sus ipsum quoque valere debeat: de reliquis
tantum argumentis, Thomassino propriis vide-
bimus, omiiTis etiam aliis, vel plane sutilibus,
vel consilium nostrum non attingentibus. Pri-
vilegium igitur Pontificis Rom. vt a nemine iu-
dicetur, ne a concilio quidem oecumenico, non
solum Ennodii testimonio, quod ei non inuide-
mus, sed ipsis quoque Concilii Actis probari et
confirmari putat; a quorum testimoniis initium
disputationis ducitur. Vnus quidem locus est>
quo inprimis nititur Thomassinus , eumque de-
inceps excutiemus. Sed alia etiam congessit
tanquam in subsidium causae suae, de quibus ve-
lut in transitu contra disputare lubet, ne quid
omisisse, aut ei non occurrere potuisse videa-
mur. Ex eo genere locus est, vbi episcopi regi
dicuntur respondiiTe ipfum Symmachum debuis-
se Synodum conuocare. (p, 458 D.) Non
shitim apparet, quid sibi velit haec oratio. Ne-
que enim eo pertinere poterat, vt regi negare-
tur ius conuocandae Synodi, quod ipse iam
vsurpassset, ac tot Imperatores ante eum exer-
cuiiTent; neque hanc interpretationem patitur
addita ratio: quia Rom. episc. nunquam mino-
rum indicio fubiacuit. Equidem sic rem conci-
pio, Episcopi illi, cum Symmachi partibus fa-
verent.