Sylloge commentationum theologicarum (4.1803)

~ ^ - ,

Ludouici Pii. 3°9
definiri nequit, num Ludouicus precibus episeo-
porum satisfecerit: vbi collocatae fuerint illae
scholae pub'icae: qualis earum suerit ratio; aut
forma. Quae de Parisiensi, Lugdunensi, Tu-
ronensi , Tieinensi , huldensi contendunt docti
viri; nec negare; nec adiirmare libet. In re
obscura consultius e 11, ignorantiam consiteri;
quam coniecturis ab ipsa veritate longius rece-
dere; quam decet.
§. XX. Nec minus illustre pietatis cupidi-
tatisque, christianae doctrinae decus conseruan-
di, dedit specimen Ludouicus, quum sacras lit-
teras in Theodiscam linguam transferendas cu-
raret hocque nomine cunctis caelestem verita-
tem ex ipsi$ fontibus hauriendi, muniret viam.
Summa sane haec eil pii rostri Ludouici gloria,
quod prima totius codicis sacri verno Germanica
auspiciis eius sit confecta. Quamuis vero pauca
nobis supersint de hac re tesrimonia; sides ta-
men derogari Aiequit auctori praefationis in an-
tiquum librum, Saxonica lingua confcriptum,
quam Matth. pLACivsb) primus ex tenebris ac
puluere in lucem produxit; varii autem clarissi-
rni viri, Flacii exemplum sequuti, eam quoque
typis deseribendam curarunt, ex quorum nume-
ro Andr. Qvercetanvm c) et Iac. Vssehi-
VM
b) in catal t$l. veritat. toni■ I. mitn. ioi. p. 126. sq.
c) fcrift.rer, Frano. tom. Is. p, 326.'
U 4