Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

legislationis et injlitut, diu. 93
bet, vt propensio ad peccandum euigilet et in-
crementa capiat, (v. 5. 7. 8-) Itaque cum sen-
su reuerentiae erga legem sanctam statim existit
sensus et cognitio culpae (v. 12 - 16. coli. III,
20. ), nostraeque ad culpam amoliendam vin-
cendamque prauitatem otbjvafjLtcig (VII, 21-
23.); vno verbo, adest iam mors spiritualis s«
jstatus deprauationis et culpae (v. 10. I I. 24.),
in quo quidem sentitur desiderium liberationis,
sed cui per ipsam legem satisfieri non poistt.
Haec enim non potest hominem TsAeiiicruiy
(Hebr. VII, 19. IX, 9. X, 1.) siue ad sinem
(rg/Vcjs) ipsi propositum, vt Deo probetur, per-
ducere; non potest eum ^ooenoiridCii (Gal. III,
21. ) h. e. animum eius ad recte volendum, et
bene sperandum erigere, obstante et praeualen-
te insita vitiositate (Rom. VIII, 3» coli. VII,
23.24.) sensuumque imperio; potest tantum
damnare (Gal. III, 20.) Deoque obnoxium de-
clarare. \Rom. III, 19. 23.) Neque tamen ita
damnat, vt occasionem resipiscentiae praebeat,
ipsumque quasi deprimendo erigat, sed vt da-
mnando occidat (2 Cor. III, 6 ), h. e. omni sa-
lutis spe praecidenda, sub mortifero vitiositatis
imperio relinquat. (Rom. Vi, 14. VII, 5.)
Hinc ministerium legis, s. munus legis incul-
candae, mortem affert, 2 Cor. III, estque
ministerium damnationis, (v. 9.) Omnis au-
tem vis erigendi animum ad obedientiam fidu-
ciamque liberalem (TrvsvjJM ^woTrcjcuv,) e sola
doctrina de gratia (Aoya I. oWJJg/as',)
repe-