Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

102 Nitxfck: de discrimine
proxime repetere debebat, stcut damnationem
Gentilium ex ea sola (Rom. II, 12.) repetie-
rat. Sed propterea censeri non potest huic le-
gi morali absolutam hominis damnationem tri-
bui sse, aut ideo hanc legem comraemorasse,
quod eam non minus, quam scriptam, vi dam-
nandi libi propria priuatam haberet. Necesfe
quidem erat, vt 1. 1. v. 7. a legis seriptae repu-
diatione ad legem internam eiusque laudes di-
grederetur, ne quis causam peccati et damna-
tionis a Deo ipso, sanctaque lege animis nostris
inseripta repeteret. Sed minime necesse 'est,
vt propterea existimemus, Paulum legi inter-
nae per se, et quatenus ea non pendet ab exter-
na, damnationem hominis abfolutam tribuisse.
Nam quod illediserimen damnationis huins mor-
tiferae a paedevtica , quae nullo modo tolli aut
imminui potest, non ad scholae modum et data
opera exposuit, inde plane non sequitur, ipsum
diserimen ab eo ignoratum aut neglectum fuis-
se. Simili distinctione remoueri potest dubi-
tatio, quae naseitur ex eo, quod Paulus eandem
infirmitatem, liue seruandi homines ciSvvetfAiciV)
quae legi externae propria est, internae legi
tribuisse videtur. Nam infirmitas, quam Rom.
VIII) 3. lex habere dicitur, praeualente sen-
suum et vitiositatis imperio, ex antegressa ora-
tione VIR 22. 23. haud dubie ad legem inter-
nam proxime referenda est. Sed hic quoque
proderit distinctio infirmitatis , non so!nm obie-
tiuae a subiectiua, sed etiam absolutae ab hypo-
the-