Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

144

Noesfdt: in locum

proponendarum significationem inesse. Neque
id mirum videbitur perpendentibus, Paullum
hac in disputatione cap. XIV. maxime de bis
dotibus, loqui, quoad in conuentibus Christia-
norum adhiberi deberent; vt in epistolae prin-
cipio longus fuerat in Apollonii eloquentia aut
doctrinae copia cum sua infantia aut doctrinae
exilitate comparanda. Atque ibi profecto cap.
II, i. v1r€s>e%r\ Xoya ii TcCptctg, qua se apud
Corinthios minime vsum profitetur, est.spien-
dida quaedam eaque docta, vt coCsiict, Koya cap.
I, 17. docta aut, si mauis, diserta oratio; ne-
gat enim v. 4. rov Xoyov atque t0
suum versatum fuisse in adhibendis probabilibus
humanae doctrinae verbis rationibusque, sed
in certitudine a vi Spiritus diuini profecta (ev
ctTio^ei^et TTVfVfictTog ymi ^vvctfiecifg). Nec Ko-
yog (rotyiag vllo alio est sensu in ea, quam tra»
ctamus, epistola; ex quo fit, vt hoc quoque
nostro in loco secus non debeat accipi, nili quod
tropice sit pro facultate ita loquendi, fere vt
vers 28- otvTlKyipiig, xvsiegvtjreig et ceter-a di-
cuntur de iis, qui opitulandi, gubernandique
facultatem habeant. Sed , cum Xoyov de Chri«
ftianae doctrinae proponendae modo interpretor,
non polium illis assentiri, qui eum hic, in hac
.quidem facultatum enarratione, putant else
pro Xcyoo s. oratione arte compo-
lita Neque enim negligendum est hoc, quod
componatur cum Xcyu F ctjraojg, a quo sit di-
uersus. Atqui Xoy. yvdi&toog non est rudis, in-
• ' * ‘ 1 m;* ~ culta