Sylloge commentationum theologicarum (6.1805)

j Cor. XII, 4-iu

pauerit Paullus? id nimirum in disputationem
cadit. Temeritate certe non vacant, qui, vt
honorisicentius videatur prophetarum nomen
corumque dignitas excellentior, comminiscun-
tur, quidquid praeclari hoc nomine vmquam
lingulis in locis expressum suerit, istud omne
Paullum hic etiam hoc verbo complexum esse.
Nemini quidem in mentem veniat, eum alias,
vbi eodem verbo vticur, ita hoc verbum am-
plificasie, vt, si ibi, quinam p ophetae suerint,
declarandum esfet, omnem variamque eius vim
in vnam quasi congessisie putandus sit. Veluti
cum cap. XIV, 34. vetat omnino feminas in
conuentibus Christianorum sacris loqui, aut, vt
est cap. XI, 5. , publice preces recitare et 7Tgo-
0v\Tfvsiv, si. hoc rnQC0)Y\iii!X.g verbum etiam ad
futurorum praedictionem pertinet, omninoque
si prophetae ac prophetissae omnes, pro con-
cione publica dicentes, existimantur afflatu im-
pulsuque diuino dixisse, quomodo tales ausus
esiet cohibere ac interdicere quae Deus proponi
voluisset, nec vereri, ne contra dicerent fati-
dicae: Deo magis obsequendum esse quam Paul-
lo, atque hunc negarent auctoritate Dei prae-
cipere omninoque, cum Deo repugnaret, eius
legatum esse? lam, ii ad quaestioUem modo
propositam responsio quaeritur, videndum esi,
sintne quaedam in ipsa. Paulli disputatione signi-
ficationes , e quibus iutelligatur, an infinita h.
ei latisfime patens vis verbo nQoQYiJSiCHg per
loquendi consuetudinem subiecta, hic ab eo in
L 3 angu-