Sylloge commentationum theologicarum (7.1806)

loci 2 loh. 111, 19-22.

5

Namque, vt Paullo oi £x 'nsqnofxrg cvreg sunt
circumciji, ci ex nfeewg, Christiani, ci es egi-
Sslcig, contentio si s. refractarii, lic nostro oi ex
0s3 ovTis s. yennSivTeg sunt diuini homi-
nes, eius amantes, eius voluntati addicti, alias,
e. c. vers. 1. capitis nostri, rixvot QeS) atque
stc etiam ££ oiXY]$elotg ovreg, veritatis h. e. do-
ctrinae- diuinae Jludiosi, eamque tamquam ve-
ram probantes; haec ipsa enim oiXriSeici est per
cap. II, 2i. vt loannes ipse interpretatur eius-
dem capitis versu 24. et 27. Etenim yivobtjiiEiv
T3V ©eov ac eheu ex rS G>t’S cap. IV, 6. tam-
quam eadem adhibentur, et cap. V, 1. ex QeS
yevvnSeig est idem qui 1u^suoov on lr,crSs eziv b
X^og. Accedit, quod eadem ipsa , quae vno
in loannis loco tribuuntur Deum cognofcenti-
bus, in altero sint dicta de iis, qui miti suit ex
Deo; sic quidem cap. II, 29. appellantur ol
TroiyvTgjT rvjv hxouoavvm^ recte agentes, vt ver-
su 3. ex eo, quod praeceptis Dei obfequimur,
colligitur, nos Deum cognouisfe. Quocirca,
cum in loco quem tractamus, idem attributum
v. 22- praecepta Dei feruare et facere, quae
Deo probentur, de iis adhibeatur qui versu 19.
appellentur, ex rrg cthqSelxg cvreg, cogitur,
hoc: ex veritate efse, habere vim stgnificandi
diuinum hominem, verum Chrifliammi, plane
vt in illo sermone Christi Io. XVIII, 37. omnis
is dicebatur ex veritate esfe, qui eius vocem au-
diret, h. e. admitteret Euangelicam doctrinam.
Tam, etsi haec sunt coniunctissima, parumque
A 3 vide-