DOI issue:
[Argvmentvm] I.
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.25954#0019
/
loti i loh. 111, 19-22. 11
cor nofirum nos arguendo condemnet eo quod
Deus maior sit et cet. Sed exempla, quae af-
fert, quaeque et aliter poliunt intelligi, non
illam vim tx oti eccv ponunt extra dubita-
tionem.
Iam his ipsis de verbis, quae illis Ioannes
subiicit: oti jusi'£cov esiiv 0 ©scg tyjg v.uqfilocg
YifiSSv ^ yivdcxsL tccIvt«, magna ell inter-
pretum dissensio; solent enim ea vel in mitio-
rem consolationisque pleniorem, vel in seuerio-
rem partem trahere» Qui hunc amplectuntur
sensum, ita fere interpretantur verba : Si nos
noster ipse condemnat animus, vel hoc maior
efi Deus, h e. multo plura, quam nos ipsi, re-
perit in nobis calliganda, proptereaque longe
deteriora nos oportet metuere, quam cogitaui-
mus ipsi, qui parum cognoscimus nos, nec
quamplurima numeramus in vitiis, quae sunt
in illis habenda; Deus autem, qui vel intimas
et abditissimas animi nostri latebras ac recelTus
perspicit, omnino omnia cognoficit. Quae qui-
dem sententia ea fere continet, quibus vtitur
Paullus, 1 Cor. IV, 4.: Neque ipfie ego audet)
de me indicare; nullius quidem criminis me re-
um efisie cenfieo, fied propter e a non me arbitror
innocentem efisie («AA gx, sv txtco /),
qui autem recte me pote fi indicare, Dominus
e si. Hic loci noltri sensus videtur in primis
frequentatus a vetustioribus inter Christianos in-
ter-
loti i loh. 111, 19-22. 11
cor nofirum nos arguendo condemnet eo quod
Deus maior sit et cet. Sed exempla, quae af-
fert, quaeque et aliter poliunt intelligi, non
illam vim tx oti eccv ponunt extra dubita-
tionem.
Iam his ipsis de verbis, quae illis Ioannes
subiicit: oti jusi'£cov esiiv 0 ©scg tyjg v.uqfilocg
YifiSSv ^ yivdcxsL tccIvt«, magna ell inter-
pretum dissensio; solent enim ea vel in mitio-
rem consolationisque pleniorem, vel in seuerio-
rem partem trahere» Qui hunc amplectuntur
sensum, ita fere interpretantur verba : Si nos
noster ipse condemnat animus, vel hoc maior
efi Deus, h e. multo plura, quam nos ipsi, re-
perit in nobis calliganda, proptereaque longe
deteriora nos oportet metuere, quam cogitaui-
mus ipsi, qui parum cognoscimus nos, nec
quamplurima numeramus in vitiis, quae sunt
in illis habenda; Deus autem, qui vel intimas
et abditissimas animi nostri latebras ac recelTus
perspicit, omnino omnia cognoficit. Quae qui-
dem sententia ea fere continet, quibus vtitur
Paullus, 1 Cor. IV, 4.: Neque ipfie ego audet)
de me indicare; nullius quidem criminis me re-
um efisie cenfieo, fied propter e a non me arbitror
innocentem efisie («AA gx, sv txtco /),
qui autem recte me pote fi indicare, Dominus
e si. Hic loci noltri sensus videtur in primis
frequentatus a vetustioribus inter Christianos in-
ter-