Sylloge commentationum theologicarum (7.1806)

ig Noesseitinterpr. grammae.
conscientia, inprimisque sancte colenda alio-
rum caritate, dupliciter oportet accipi. Nam
primum est in eo, quod hac lege confidamus
Deum nobis propitium futurum, nec extimesea-
mus Dei iudicium, sed horribilem aliis diem
nobis faustum putemus; erat enim, pro isto
eyopLSV, antea v. 19. enteiTofJLev rdg
ac&gcsccg YsJLSv su.tv^co-Ssv aura, et cap. IV, 17.
diserte declaratur hoc per Trag^wcnctv eyjiv iv
Ttj ypLspci tyjg xgidecog. Deinde concinet cer-
tam siduciam, fore vt Deus audiat preces no-
slras, quem in sensum v. 22. et cap. V, 14.
loannes ipse interpretatur. Vtrumque benefi-
cium nobis conceditur propterea v. 22. quod
eius praecepta feritamus et facimus qiiae ei pro-
bantur, maxime per verum aliorum amorem.
Istud 7voisiv ad d%esd evoomov oivtS facit, quod
hic obiter dicere licet, ad intelligendos locos
Noui Testamenti, in quibus aliquis dicitur svd-
%ezog Ta> 0eco vt 2 Cor. V, 9. aut evoigesYicrcti
av70* Hebr. XI, 5. 6. Satis quidem constat,
illa, quae Genes. V.24- de Henocho narrantur:
, ab Alexandrino in-
terprete reddita esse per sCyi^ntre roo ita
vt consequens politum sit pro antecedente, i. e.
Deo probari pro: vitam Deo dignam agere s.
pietatem in Deum recte agendo exprimere;
quae loquendi forma in epistolam ad Hebraeos
traducta nec ibi potest alio, quam hoc, sensu
accipi; quodcirca etiam in altero loco Paulli ad
Corinthios rectius verteres CpihoTiptXstedot; evd-