Sylloge commentationum theologicarum (7.1806)

interpretationis fubfidio. 235
tur linguarum vel assinium vel omnium loquen-
di rationem in inueniendo verbi aut phraseos
fienfiu primo confiulere, nec de aliis maioribus
rationibus sollicitus antea esse velit, innumeris
ille locis haereat, et dissiciliorem viam tentet,
antequam faciliorem ingressus sit, necesse est.
Hinc, quae directa atque proxima interpretatio-
nis subsidia recte habentur, priorem merito swb-
sidiariis rationibus locum occupant. Namque,
ii vocis peculiaris vis eiusdem scriptoris loco
quodam, vel in Cormnentario-idoneo diligenter
exposita sit, vel, si linguae eiusdem vsus ad
cognoscendas singulas dictiones noniuuet: quis
non haec adhibenda prius exitiimet, quam vni-
uersam amplioremque generis humani consuetu-
dinem in subsidium vocemus? Qui Ebraicorurn
V. T. verborum sensum quaerit, non is ad simi-
lium dialectorum similes dicendi formas primum
confugiat, sed loca V.T. parallela quaerat, qui-
bus idem verbum ita ponatur, vt ex vicinia ver-
borum plane pateat, aut ei planius aliud sub-
stitutum reperiatur, vel Aquilae versionem. quem
scimus diligentem esse verborum Ebraicorurn
Interpretem, vel etiam reliquas versiones, viua
adhuc lingua, ab eius peritis factas. Quae
praesidia directa atque ordinaria fit lucem dene-
gant , tum demum linguarum, quae maximam
iimiiitudinem habent, comparatio ita institue-
tur, vt ex iis fienfum verborum quaerere cone-
mur. Atque tum quidem linguarum compara-
tionem negligere, vel ad alia, quae legitima
sub-