Sylloge commentationum theologicarum (8.1807)

in interpretatione libb. /aer. 35
ex consecuta (praesertlm opposita) in illa cogi-
tando intexere pronum sit. Huc spectant duo
contexta, quorum mentionem iniicere sufficiat,
Rom V, 16, et VHI, 12. In illo ad verb.
T/]7(XVto? vocem q) ex v. 17. suppleri,.
e.t in hoc ad enunciationem: d(p£iA?Ta. st/jlsv5
2 T/j ffotqxl. t2 xctTcx crci(>xa Qjv' oppositum
membrum: eiKXci rw TrvevfJiUTt ^ tS xutcc ttvZv-
[Aot Ojv adiungi debere r), lectoris attentio-
nem vix effugiet.
Mit-
q) Equidem vna cum Moro ad h. 1. malim ex versu
sequente hanc vocem adsciseere, quam ex ptae-
gresso verbo o.nvoc. ffiwxTor cum Koppio,
hic Grotivm secpto, repetere. Nam in illo etiam
vocabula xpl^a. et % ’gi uu, quod idem notat ac
ow^nu-xy /ibi ita opponuntur, vt poenae et doni diu.
disiimilis ratio atque vis esse tradatur. — Caete-
rum eandem fere lententiam ex vtroque supplendi
modo prodire , quilibet, me non monente, perspi-
cit, et in fine commatis verb. ifet deficere, nemo
ignorat.
r) Adiunctionem imius membri, praeeunte Grotio,
a. S. Ven. RosENiviiiLLERo in Scho/. ad h. I. et
Moschio in not, gemi, ad pericop. epijl. Sect. II.
p. 9d* commendatam, non'soiutn oppositionis lex
poihilat, sed ipla etiam (Iructura verborum exigere
videtur. Etenim particula verbis oihu krou &-
fxev in v. 12. non praeposita, sed /ubinncta , omis-
sionem emmciationis aduer/atiuae indicat, e cdn.
sequentibus addendae. Nempe Apbstolus h. ), con-
tendit, Qhrijlianos ej]e objhictos , non viiiofitati na.
tui ali, vt ei obtemperent, fed spii itui diuino, (tam
quam rectioris mentis iensusque effectori}, vt huit
C 2 oh.