Sylloge commentationum theologicarum (8.1807)

54 Enke: de praecipuis Aricinis mi
dispersam, altissimas statim radices egisse, cum-
que celerrime surrexisset, mox vberrinium vbi-
que fructuum prouentum tulilTe?
Neque hic quemquam facile fore putem,
qui mihi obiiciat hoc . Arianam doctrinam re-
pugnare tot tamque-perspicuis sacrarum litera-
rum locis, noltram sententiam consirmantibus,
vt, quomodo {implicitatis cuiusdam ratio ad
propagandam eam contulilTe quidpiam dici pos-
lit, non intelligatur. Etenim, vt nihil dicam
de iis Scripturae locis, quibus verae diuiriitatis
I. C. aduersarii cum magna et perspicuitatis ct
veri specie ad probandam sententiam suarn vsi
lunt omni tempore, vtunturque etiamnum ; quis
nescit eum sere semper fni 11 e hominum haereti-
corum morem, vt in diuulgandis demonssran-
disque opionibus suis non Scriptura S. , vti de-
bebant, sed suo ipsorum ingenio tamquam fonte
abuterentur praecipuo, atque non nili politis
prius et effictis acerrima scilicet rationis vi sc-n-
tentiis suis, de verbi diuini decretis considen-
dis demum qogitarent, quae deinde ad suae opi-
nionis detorquerent demonltrationem, tributo
iis sensu vel a vera verborum vi, vela contex-
tus lege, vel ab inslitutae cum aliis comparatio-
nis nectssitate alienissimo? Quodsi vero quis
h2c ratione ac via in proponenda Ariana senten-
tia vtitur; magnis sine dubio ex facilitatis opi-
nione illecebris blanditur vanitati illi humanae,
in rerum diuinarum cognitione ingenii sui acu-

m im