156
Τάφοι
δτι εκειντο πρόσωπα ή μικροτέρας αξίας ή περί ών ούδέν ίδιον
ήδύνατο νά δηλωθή , ή Ηλέκτρα δηλαδή , τά δύο τέκνα της
και τά τέκνα της Κασσάνδρας.
Όμολογώ δτι ή εικασία αύτη μοι φαίνεται εύφυεστάτη' δτι
δαως δεν δύναμαι νά την παραδεχθώ απλώς ούτω, είναι φανερόν
μεθ δσα περί του περιβόλου τών τάφων και της έν αύτώ θέσεως
τών στηλών ανωτέρω έξέθηκα' άλλως δέ είδομεν, δτι εις τάς εν-
νέα ύπό τοΟ δοΐιΐίβηιαηη άνακαλυφΟείσας στήλας προσετέθη κα-
τόπιν και δεκάτη,ήν δ Σταματάκης εδρεν έπι τοΟ έκτου τάφου.
Ούγ ήττον πιθανώτατον θεωρώ και έγώ,δτι αί έπο τον τνμΒον
ίδρυμέναι στηλαι, αίτινες κατά τάς παραστάσεις δεν διέφερον
βεβαίως πολύ άπο τών σωζομένων, συνετέλεσαν αληθώς εις
την Οπό τοιαύτην μορφήν άνάπτυξιν της παραδόσεως. Ό Παυ-
σανίας, δστις περιηγεϊτο την Ελλάδα τον δεύτερον μετά Χρι-
στόν αιώνα, δεν ομιλεί περί στηλών ο τύμβος όμως διετήρει
πιθανώς άκόμη τό σχήμά. του, ίσως δ' έσώζετο παρά τοις Μυ-
κηναίοις και ή παράδοσις, δτι εκεί ήτο τεθαμμένος δ Αγαμέ-
μνων " πιθανωτάτη δμως είναι ή γνώμη τοΟ ΒβΙ^βΓ, δτι δ περιη-
γητής συνεπλήρωσε τάς προφορικάς του πληροφορίας έξ άρ-
^αιοτέρου συγγραφέως ήτοι τοΟ Ελλανίκου, όστις εζη τον
πέμπτον προ Χριστοΰ αιώνα και 6ν ώς εί'δομεν άναφέρει. Ό
Παυσανίας δεν λέγει ούδέ δτι οί τάφοι εκειντο ύπό τύμβον,
αλλά τοΟτο δεν σημαίνει πολύ, διότι και τον έν Μαραθώνι τύμ-
βον απλώς τάφον ονομάζει (I 32): «τάφος δέ έν τω πεδίω
Αθηναίων έστίν, έπι δέ αύτώ ΰτΎ\Χαι τά ονόματα τών άποθα-
νόντων κατά φυλάς εκάστων έ^ουσαι», ή και τά<ρονς διά τοΟ
πληθυντικού, επειδή πολλοί ήσαν οί έν τω τύμβω τεθαμμένοι
(1 29)" «τούτοις γάρ (τοις έν Μαραθοίνι πεσοΟσι) κατά χω-
ράν εϊσίν οί τάφοι δι' άνοραγαθίαν ».
Τό συμπέρασμα λοιπόν είναι τό έξής' δεν γνωρίζομεν τά
ονόματα τών γενών, εις τά όποια ανήκον οί τάφοι της ακροπό-
λεως και οί έξω αυτής κείμενοι μεγάλοι θολωτοί" γνωρίζο-
μεν δμως δτι αιώνας πολλούς κατόπιν ύπήρχεν έν Μυκήναις
Τάφοι
δτι εκειντο πρόσωπα ή μικροτέρας αξίας ή περί ών ούδέν ίδιον
ήδύνατο νά δηλωθή , ή Ηλέκτρα δηλαδή , τά δύο τέκνα της
και τά τέκνα της Κασσάνδρας.
Όμολογώ δτι ή εικασία αύτη μοι φαίνεται εύφυεστάτη' δτι
δαως δεν δύναμαι νά την παραδεχθώ απλώς ούτω, είναι φανερόν
μεθ δσα περί του περιβόλου τών τάφων και της έν αύτώ θέσεως
τών στηλών ανωτέρω έξέθηκα' άλλως δέ είδομεν, δτι εις τάς εν-
νέα ύπό τοΟ δοΐιΐίβηιαηη άνακαλυφΟείσας στήλας προσετέθη κα-
τόπιν και δεκάτη,ήν δ Σταματάκης εδρεν έπι τοΟ έκτου τάφου.
Ούγ ήττον πιθανώτατον θεωρώ και έγώ,δτι αί έπο τον τνμΒον
ίδρυμέναι στηλαι, αίτινες κατά τάς παραστάσεις δεν διέφερον
βεβαίως πολύ άπο τών σωζομένων, συνετέλεσαν αληθώς εις
την Οπό τοιαύτην μορφήν άνάπτυξιν της παραδόσεως. Ό Παυ-
σανίας, δστις περιηγεϊτο την Ελλάδα τον δεύτερον μετά Χρι-
στόν αιώνα, δεν ομιλεί περί στηλών ο τύμβος όμως διετήρει
πιθανώς άκόμη τό σχήμά. του, ίσως δ' έσώζετο παρά τοις Μυ-
κηναίοις και ή παράδοσις, δτι εκεί ήτο τεθαμμένος δ Αγαμέ-
μνων " πιθανωτάτη δμως είναι ή γνώμη τοΟ ΒβΙ^βΓ, δτι δ περιη-
γητής συνεπλήρωσε τάς προφορικάς του πληροφορίας έξ άρ-
^αιοτέρου συγγραφέως ήτοι τοΟ Ελλανίκου, όστις εζη τον
πέμπτον προ Χριστοΰ αιώνα και 6ν ώς εί'δομεν άναφέρει. Ό
Παυσανίας δεν λέγει ούδέ δτι οί τάφοι εκειντο ύπό τύμβον,
αλλά τοΟτο δεν σημαίνει πολύ, διότι και τον έν Μαραθώνι τύμ-
βον απλώς τάφον ονομάζει (I 32): «τάφος δέ έν τω πεδίω
Αθηναίων έστίν, έπι δέ αύτώ ΰτΎ\Χαι τά ονόματα τών άποθα-
νόντων κατά φυλάς εκάστων έ^ουσαι», ή και τά<ρονς διά τοΟ
πληθυντικού, επειδή πολλοί ήσαν οί έν τω τύμβω τεθαμμένοι
(1 29)" «τούτοις γάρ (τοις έν Μαραθοίνι πεσοΟσι) κατά χω-
ράν εϊσίν οί τάφοι δι' άνοραγαθίαν ».
Τό συμπέρασμα λοιπόν είναι τό έξής' δεν γνωρίζομεν τά
ονόματα τών γενών, εις τά όποια ανήκον οί τάφοι της ακροπό-
λεως και οί έξω αυτής κείμενοι μεγάλοι θολωτοί" γνωρίζο-
μεν δμως δτι αιώνας πολλούς κατόπιν ύπήρχεν έν Μυκήναις