Vergilius Maro, Publius; Fäsi, Johann Heinrich [Hrsg.]: Virgilii Sacro-Christiani Libri XII: Omnes penè tam Veteris quàm Novi Testamenti historias, unà cum variis parabolis, aliisque fragmentis sacris, complexi, & Virgilio Marone præeunte concinnati (Zürich, 1730) [VD18 14302624]

iyo

Liber VII

Et eri/?** capitum, & portarum ingentia claustra,
Spiculaque, clypeosque, ereptaque rostra carinis;
* Ac queecunque Deo fuit illic sacra supellex.
* Invehitur tandem vidtor Chaldaa triumpho
Moenia: Dis patrik votum immortale sacratque.
Maxima tercentum totam delubra per urbem
Laetitia, ludiique viae, plausiique fremebant.
Omnibus in templis matrum chorus; omnibus arae.
Ante aras terram caeli liravere juvenci.
Ipse sedens niveo candentis limine Phoebi,
Dona recognoscit populorum, aptatque superbis
Postibus: incedunt vidtae longo ordine gentes,
Quam variae linguis, habitu tam vellis & armis.
Heic Nomadum genus, & discin&os Mulciber Afros
HeicLelegas, Carasque , sagittiferosque Gelonos,
Finxerat: Euphrates ibat jam mollior undis.
* Tempore vix alio coepit volitare per ora
* Praedurae gentis, feremzasj nomine diclus.
* A teneris, uteroque matris, jam sanclificavit
* Hunc Deus: & verbi jullit simul esse minillrum,
*Defenlumque dedit nunquam non dextra tfebov<et
* Invitus quamvis operi se accinxerat illi
*Julsa tamen divum exequitur, dans talia verba t
Ausiomnes immane nesas, ausoque potiti,
*Hinc&supplicium meritos pertrisle manebit,
*Poeniteat scelerum ni vos, juvenesque senesque,
* Ni redeatque malis heic in praecordia virtus.
Non incerta cano, vos condita mente tenete.
wNon tulit ali gens haec vatem tam dira canentem,
*Insultant etenim, verbisque minacibus inslant,
*Ni dulces solum voces ex ore recursent:
* His autem spretis manet imperterritus ille;
Lt rupes pelagi, magno veniente sragore,
Quae sese multis circumlatrantibus undis
Mole tenet, scopuli nequicquam & spumea circum
Saxa fremunt, laterique illisa resunditur alga.
* Ipjsuperobjedat culpas queis succubuerunt,
* Foiu