Wagner, Anton [Bearb.]: Kurze Einleitung zur Lateinischen Sprache: mit einigen aus der Deutschen Sprachlehre beygesetzten Anmerkungen, zum Gebrauche der Oesterreichischen Schulen auf allerhöchsten Befehl ausgefertigt (Zweyter Theil) (Freyburg in Breißgau: Verlegts Anton Wagner, Universitäts-Buchhändler, 1768) [VD18 90935349]

10$ DIALOGI^

tur ? P. Sub meridiem ad prandium vocor.
Tunc, pronunciata prandii consecratione, n en-
sae accumbo. Absoluto prandio , adis gratiis ,
si quid vacat, lusu quopiam honesto laxo ani-
mum cum sodalibus, donec hora nos a lusu
ad ludum revocet. D. An rursum aditur tem-
plum ? P. Sane si commodum est ; sin minus,
aut si non pateat aedes sacra ; tamen praete-
riens, mente & cogitatione Deum saluto. Rur-
sus in ludo, ac postea domi idem ago , quod
ante prandium. A coena suavibus fabulis me-
met obledo cum domesticis. D. Atque haec
in multam nodem producuntur colloquia, do-
nec somnus obrepat denique ? P. Absit. Post
horae dimidium coetus solvitur; ego properam
nodem precor parentibus ; ut me signo crucis
muniant , rogo ; tum ad cubiculum me con-
fero. D. Tam propere ? P. Tam propere
ais ? In tempore decumbas oportet , mane ad
primam lucem surgere ut queas. D. Laudo
i'nstitutum. P. At nondum dixi omnia. D.
Num quid superest, nisi somnus ? P. Superest
etiam : pauxillum id quidem, at momenti ma-
ximi. D. Expedo quid sis didurus. P. Mi-
rum ! Non tu ante somnum Deum oras ? D.
Rede mones ; & ego id facere consuevi ; fed
obiter, & perpaucis. P, Obiter Deum oras?
Cave tibi ejusmodi prece pro beneficiis poenas
accersas. D, Sed somnus vel invitum opprimit
P. Haud illi grave sit tantisper somnum excu-
tere, qui Deo rerum domino se loqui memine-

Hera
1,mtu?
biberas
we lestui
Atolle di
it, noni
t, si qu
, Jadi
#: hoc
terat, ill
hb, il
iTalibas
bis gra,
1 mein
ii bonitat
te melio
,b!RA
b^t ini
leonis pei
kfrontem
^ior, De
^imagine
^ tyih
Iexciter,
kvite re
pquam a
^h, p
^c eti
^Wotai