DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.42582#0068
<so XENOPHONTIS
/z quid boni poteram? At minime frustra me laborasse, an-
non &illa vobisargumento esie videntur,quod multi ciuoc
ex jis,qui virtuti dediti sunt, multi etiam exteri meacosue-
tudiae prae omnib. vti maluerint?Quid esie dicem’ in cau£
sa, quod quum omnes norint, minimemihi facultates esie
ad remunerandum,nihilominus multicupiant aliquid mi-
hi donare ? Cur a me nemo beneficium reposcit, quum
/X complures semihi gratias debere fateantur ? Curinobsi*
dionesuam deplorarunt sortem alij, quum ego vitam de-
gerem nihilo magis difficultatibus lm peditam, quam quu
maxime beata ciuitasesiet? Quid, quodalij delicias e fo-
ro ingenti pretio mercantur, ego sine sumtu suauiorej illis
delicias ex animp meo comparo?Quod si nemo in iis,qua-
cumque de meipso dixi, redarguere mendaci j mepotest,
/y, cur non merito tum a diis, tum ab hominibus lauder? Et
/ nihilominus dicis tu, Melite, mehisvtentem institutis
corrumpere iuuenps ? Atqui nouimus certe,quae iuuenum
corruptelae sint.Tu dicito,an quem per me scias vel ex reli-
gioso impium, vel ex modesto petulantem, vel ex frugi
lumtuosum > vel ex sobrio vinosum, vel ex laborum tole-
rante mollem fadium, vel ab alia voluptate prauasupera-
tum. At ego profedf o, ait Melitus, noui eos, qui abs te per-
suasi sunt, vt tibi magis obtemperarent, quam parenti-
bus. Equidem hoc, inquit Socrates, deinstitutioneve-
7°T rum fateor. Sciunt enim, hanc meam fuissecuram. De
valetudine vero medicis potius homines, quam parenti-
bus obtemperant: in concionibus omnino Athenieq-
ses vniuersi potius iis, qui prudentisiime dicunt, quam ne-
cessariis suis parent. Annon in delectu praetorum & paren-
tibus vestris, & fratribus, & vero vobis ipsis antefertis eos,
quos existimatis rerum bellicarum peritissimos esie ? Ni-
mirum o Socrates, inquit Melitus ,& expedit ita,& vsure-
ceptumeft. An non igitur, subiecit Socrates, mirum hoc
tibi videtur esie,quod quum in actionibus ceteris pnestan-
tisiimi quique non solum pares aliis sint, sed etiam eximio
quodam honore ornentur;ego quia maximo in hominum
bono,quodinstitutionisest, quorumdam opinione ceteris
72. prastareiudicer, capitis abste anquirar? Fueruntautem
plura Icilicethis di&a, quum abipso, tum ab amicis, qui
$ius causi^ patrocinabantur.Sed mihi no omnia receniere,
qu»
/z quid boni poteram? At minime frustra me laborasse, an-
non &illa vobisargumento esie videntur,quod multi ciuoc
ex jis,qui virtuti dediti sunt, multi etiam exteri meacosue-
tudiae prae omnib. vti maluerint?Quid esie dicem’ in cau£
sa, quod quum omnes norint, minimemihi facultates esie
ad remunerandum,nihilominus multicupiant aliquid mi-
hi donare ? Cur a me nemo beneficium reposcit, quum
/X complures semihi gratias debere fateantur ? Curinobsi*
dionesuam deplorarunt sortem alij, quum ego vitam de-
gerem nihilo magis difficultatibus lm peditam, quam quu
maxime beata ciuitasesiet? Quid, quodalij delicias e fo-
ro ingenti pretio mercantur, ego sine sumtu suauiorej illis
delicias ex animp meo comparo?Quod si nemo in iis,qua-
cumque de meipso dixi, redarguere mendaci j mepotest,
/y, cur non merito tum a diis, tum ab hominibus lauder? Et
/ nihilominus dicis tu, Melite, mehisvtentem institutis
corrumpere iuuenps ? Atqui nouimus certe,quae iuuenum
corruptelae sint.Tu dicito,an quem per me scias vel ex reli-
gioso impium, vel ex modesto petulantem, vel ex frugi
lumtuosum > vel ex sobrio vinosum, vel ex laborum tole-
rante mollem fadium, vel ab alia voluptate prauasupera-
tum. At ego profedf o, ait Melitus, noui eos, qui abs te per-
suasi sunt, vt tibi magis obtemperarent, quam parenti-
bus. Equidem hoc, inquit Socrates, deinstitutioneve-
7°T rum fateor. Sciunt enim, hanc meam fuissecuram. De
valetudine vero medicis potius homines, quam parenti-
bus obtemperant: in concionibus omnino Athenieq-
ses vniuersi potius iis, qui prudentisiime dicunt, quam ne-
cessariis suis parent. Annon in delectu praetorum & paren-
tibus vestris, & fratribus, & vero vobis ipsis antefertis eos,
quos existimatis rerum bellicarum peritissimos esie ? Ni-
mirum o Socrates, inquit Melitus ,& expedit ita,& vsure-
ceptumeft. An non igitur, subiecit Socrates, mirum hoc
tibi videtur esie,quod quum in actionibus ceteris pnestan-
tisiimi quique non solum pares aliis sint, sed etiam eximio
quodam honore ornentur;ego quia maximo in hominum
bono,quodinstitutionisest, quorumdam opinione ceteris
72. prastareiudicer, capitis abste anquirar? Fueruntautem
plura Icilicethis di&a, quum abipso, tum ab amicis, qui
$ius causi^ patrocinabantur.Sed mihi no omnia receniere,
qu»