DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.25714#0189
rem generalnego dyrektora UNESCO, obejmu-
jącym obiekty najwyższej klasy, o znaczeniu
ogólnoludzkim. W nastąpnych pięciu rozdzia-
łach omówione są warunki transportowania
dóbr kułtury, określona jest oznaka dobra kul-
tury (biało niebieska tarcza o rysunku otwartej
koperty), a następnie wymienione warunki
wejścia konwencji w życie: w końcu, w osob-
nym protokole, zamieszczone są zastrzeżenia
co do wywozu dzieł sztuki z terytoriów okupo-
wanych i instrukcje dotyczące zwrotu dzieł
wywiezionych. Doświadczenia II wojny świato-
wej i następujących po niej lat przekonują
0 konieczności konwencji międzynarodowych
zabezpieczających dobra kultury i muzea przed
zatratą.
Szeroką działalność rozwija też Międzynaro-
dowa Rada Muzeów (Internationał Council of
Museums; w skrócie ICOM), rządząca się od
1974 r. nowym statutem, również mająca sie-
dzibę w Paryżu, stosująca dwa języki oficjal-
ne: angielski i francuski. Poza muzeami obję-
tymi oficjalną definicją przytoczoną na wstę-
pie książki, Rada rozoiągnęła swe zaintereso-
wania na instytuty konserwatorskie i galerie
wystawowe utrzymywane stale przez bibliote-
ki oraz archiwa, na zabytki przyrody, parki na-
rodowe i rezerwaty, zabytki i zespoły archeo-
logiczne i etnograficzne, na architekturę zabyt-
kową i jej zespoły mające charakter muzeał-
ny, wreszcie na instytucje z okazami przyrody
żywej, jak ogrody botaniczne i zoołogiczne,
akwaria i vivaria, a także na planetaria i na
ośrodki naukowe o specjalnym charakterze.
W rozumieniu statusu Rady pracownikiem mu-
zeum jest osoba zatrudniona w muzeum lub
instytucji muzealnej, posiadająca przygotowa-
nie techniczne, studia akademickie albo odpo-
wiednie doświadczenie, a jednocześnie respe-
ktująca podstawowy kodeks etyczny zawodu.
ICOM pozostaje organizacją międzynarodową,
niezależną od jakichkolwiek partykularnych
władz połitycznych, reprezentuje muzea i za-
wód pracownika muzealnego, pozostaje w ści-
słych związkach z UNESCO, z ICOMOS (Inter-
national Cormcil on the Monuments and Sites
— Międzynarodowa Rada Zabytków i Zespo-
łów Zabytkowych), z ICC (International Cen-
tre of Conservation) oraz z wieloma innymi na-
rodowymi, regionalnymi lub międzynarodowy-
mi organizacjami i władzami odpowiedzialny-
mi za muzea, jak też ze specjalistami z róż-
nych dziedzin. Rzec można, że nigdy przedtem
współpraca międzynarodowa w dziedzdnie mu-
zealnictwa nie osiągnęła takiego rozmachu
1 takiej powszechności. Głównym celem
ICOM-u jest interpretowanie muzealnictwa,
wspomaganie muzeów, a także okreśłanie, po-
pieranie i umacnianie zawodów związanych
z muzealnictwem, organizowanie współpracy
i wzajemnej pomocy pomiędzy muzeami oraz
podnoszenie wiedzy o muzeach i rozumienia
ich wartości wśród narodów całego świata,
zwłaszcza narodów rozwijających się. ICOM
składa się z komitetów narodowych, a te z ko-
lei mają członków indywidualnych, instytu-
cjonałnych i wspierających. Członkowie ci są
obowiązani do uiszczania określonych składek,
wzamian za co uzyskują prawo do uczestnicze-
nia w życiu organizacji, otrzymują biuletyny,
mogą korzystać z ośrodka dokumentacji pro-
wadzonego przez Radę, a także z innych udo-
godnień. Poza tym ICOM działa przy pomocy
komitetów międzynarodowych o charakterze
wyspecjałizowanym, w których uczestniczą,
według własnego wyboru, indywidualni człon-
kowie komitetów narodowych. Owe komitety
międzynarodowe zakładane są w miarę potrzeb
i zainteresowań. W roku 1978 czynnych było
dwadzieścia komitetów: archeołogii i historii
(ICMAH — International Committee of Muse-
ums of Archeology and History), architektury
i technik muzealnictwa (ICAMT — Internatio-
nal Committee of Architecture and Museum
Techniąues), edukacji (CECA — Committee of
Education and Cultural Action), etnografii (In-
ternational Committee of Museums of Etnogra-
phy), międzynarodowych wystaw artystycz-
nych (IAE — International Art Exhibitions),
kształcenia personelu (ICTP — Internatiional
Committee on Training of Personnel), muzeo-
łogii (ICM — International Committee on Mu-
seology), muzeów regionalnych (ICRM — In-
ternational Committee of Regional Museums),
kontaktów z publicznością (MPR — Museum
Public Relations), bezpieczeństwa w muzeach
(ICMS — International Committee of Museums
Security), a także sztuk zdobniczych (Applied
Arts), sztuki nowoczesnej (Modern Art), kon-
serwacji (Conservation), ubiorów (Costume),
dokumentacji (Documentation), instrumentów
muzycznych (Musical Instrmnent Collections),
literatury (Literature Museums), nauk przyrod-
niczych (Natural History), nauk ścisłych i te-
chnologii (Science and Technology) oraz szkła
(Glass). Afiliowane z ICOM-em są inne mię-
dzynarodowe specjalistyczne stowarzyszenia
muzeów: Stowarzyszenie Muzeów Broni i Hi-
storii Wojskowej (IAMAM — International
Association of Museums of Arms and Military
History), Stowarzyszenie Muzeów Rolnictwa
(IAMA — International Association of Muse-
184
jącym obiekty najwyższej klasy, o znaczeniu
ogólnoludzkim. W nastąpnych pięciu rozdzia-
łach omówione są warunki transportowania
dóbr kułtury, określona jest oznaka dobra kul-
tury (biało niebieska tarcza o rysunku otwartej
koperty), a następnie wymienione warunki
wejścia konwencji w życie: w końcu, w osob-
nym protokole, zamieszczone są zastrzeżenia
co do wywozu dzieł sztuki z terytoriów okupo-
wanych i instrukcje dotyczące zwrotu dzieł
wywiezionych. Doświadczenia II wojny świato-
wej i następujących po niej lat przekonują
0 konieczności konwencji międzynarodowych
zabezpieczających dobra kultury i muzea przed
zatratą.
Szeroką działalność rozwija też Międzynaro-
dowa Rada Muzeów (Internationał Council of
Museums; w skrócie ICOM), rządząca się od
1974 r. nowym statutem, również mająca sie-
dzibę w Paryżu, stosująca dwa języki oficjal-
ne: angielski i francuski. Poza muzeami obję-
tymi oficjalną definicją przytoczoną na wstę-
pie książki, Rada rozoiągnęła swe zaintereso-
wania na instytuty konserwatorskie i galerie
wystawowe utrzymywane stale przez bibliote-
ki oraz archiwa, na zabytki przyrody, parki na-
rodowe i rezerwaty, zabytki i zespoły archeo-
logiczne i etnograficzne, na architekturę zabyt-
kową i jej zespoły mające charakter muzeał-
ny, wreszcie na instytucje z okazami przyrody
żywej, jak ogrody botaniczne i zoołogiczne,
akwaria i vivaria, a także na planetaria i na
ośrodki naukowe o specjalnym charakterze.
W rozumieniu statusu Rady pracownikiem mu-
zeum jest osoba zatrudniona w muzeum lub
instytucji muzealnej, posiadająca przygotowa-
nie techniczne, studia akademickie albo odpo-
wiednie doświadczenie, a jednocześnie respe-
ktująca podstawowy kodeks etyczny zawodu.
ICOM pozostaje organizacją międzynarodową,
niezależną od jakichkolwiek partykularnych
władz połitycznych, reprezentuje muzea i za-
wód pracownika muzealnego, pozostaje w ści-
słych związkach z UNESCO, z ICOMOS (Inter-
national Cormcil on the Monuments and Sites
— Międzynarodowa Rada Zabytków i Zespo-
łów Zabytkowych), z ICC (International Cen-
tre of Conservation) oraz z wieloma innymi na-
rodowymi, regionalnymi lub międzynarodowy-
mi organizacjami i władzami odpowiedzialny-
mi za muzea, jak też ze specjalistami z róż-
nych dziedzin. Rzec można, że nigdy przedtem
współpraca międzynarodowa w dziedzdnie mu-
zealnictwa nie osiągnęła takiego rozmachu
1 takiej powszechności. Głównym celem
ICOM-u jest interpretowanie muzealnictwa,
wspomaganie muzeów, a także okreśłanie, po-
pieranie i umacnianie zawodów związanych
z muzealnictwem, organizowanie współpracy
i wzajemnej pomocy pomiędzy muzeami oraz
podnoszenie wiedzy o muzeach i rozumienia
ich wartości wśród narodów całego świata,
zwłaszcza narodów rozwijających się. ICOM
składa się z komitetów narodowych, a te z ko-
lei mają członków indywidualnych, instytu-
cjonałnych i wspierających. Członkowie ci są
obowiązani do uiszczania określonych składek,
wzamian za co uzyskują prawo do uczestnicze-
nia w życiu organizacji, otrzymują biuletyny,
mogą korzystać z ośrodka dokumentacji pro-
wadzonego przez Radę, a także z innych udo-
godnień. Poza tym ICOM działa przy pomocy
komitetów międzynarodowych o charakterze
wyspecjałizowanym, w których uczestniczą,
według własnego wyboru, indywidualni człon-
kowie komitetów narodowych. Owe komitety
międzynarodowe zakładane są w miarę potrzeb
i zainteresowań. W roku 1978 czynnych było
dwadzieścia komitetów: archeołogii i historii
(ICMAH — International Committee of Muse-
ums of Archeology and History), architektury
i technik muzealnictwa (ICAMT — Internatio-
nal Committee of Architecture and Museum
Techniąues), edukacji (CECA — Committee of
Education and Cultural Action), etnografii (In-
ternational Committee of Museums of Etnogra-
phy), międzynarodowych wystaw artystycz-
nych (IAE — International Art Exhibitions),
kształcenia personelu (ICTP — Internatiional
Committee on Training of Personnel), muzeo-
łogii (ICM — International Committee on Mu-
seology), muzeów regionalnych (ICRM — In-
ternational Committee of Regional Museums),
kontaktów z publicznością (MPR — Museum
Public Relations), bezpieczeństwa w muzeach
(ICMS — International Committee of Museums
Security), a także sztuk zdobniczych (Applied
Arts), sztuki nowoczesnej (Modern Art), kon-
serwacji (Conservation), ubiorów (Costume),
dokumentacji (Documentation), instrumentów
muzycznych (Musical Instrmnent Collections),
literatury (Literature Museums), nauk przyrod-
niczych (Natural History), nauk ścisłych i te-
chnologii (Science and Technology) oraz szkła
(Glass). Afiliowane z ICOM-em są inne mię-
dzynarodowe specjalistyczne stowarzyszenia
muzeów: Stowarzyszenie Muzeów Broni i Hi-
storii Wojskowej (IAMAM — International
Association of Museums of Arms and Military
History), Stowarzyszenie Muzeów Rolnictwa
(IAMA — International Association of Muse-
184