DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.25714#0190
ums of Agriculture), Stowarzyszenie Muzeów
Transportu (IATM — International Association
of Transport Museums), Stowarzyszenie Muze-
ów Sztufci Widowiskowej (Performing Arts)
i Stowarzyszenie Europejskich Muzeów pod
Gołym Niebem (European Open-Air Museums),
czyli skansenów. Najwyższą władzą ICOM-u
jest Walne Zgromadzenie, odbywane co trzy
lata, połączone z generalną konferencją. Pod-
czas takiego kongresu dokonuje się wyboru
władz, tj. Komitetu Doradczego i Rady Wyko-
nawczej, administracją zaś bieżącą zajmuje się
sekretariat pod kierownictwem sekretarza ge-
neralnego (z siedzibą w Paryżu), od którego
zależne jest centrum dokumentacji (archiwum,
biblioteka i ośrodek bibliograficzny) oraz re-
dakcja biuletynu, a także tzw. Agencja Azja-
tycka (Asian Agency) ułokowana w Delhi. Ko-
szty działalności ICOM-u pokrywane są w czę-
ści ze składek, w części zaś z subwencji i do-
tacji płynących z różnych źródeł, zwykle od
wielkich fundacji i bogatych muzeów.
Organizacja ICOM jest tylko jednym z prze-
jawów uznania ważności światowego muzeal-
nictwa, a co więcej — poczucia ogólnoludzkiej
wspólnoty w tej dziedzinie. W ciągu ostatnich
kilkudziesięciu lat rola muzeów nieustannie
wzrastała. Nie są one już jedynde pomnikami
i skarbcami kultury ludzkiej, lecz stały się oś-
rodkami naukowej edukacji humanistycznej,
technicznej i przyrodniczej w najbardziej no-
woczesnym ujęciu, są też narzędziami wycho-
wania obywatelskiego, politycznego, etyczne-
go i estetycznego, oraz miejscem, gdzie czło-
wiek znajduje radość i satysfakcję, a nawet po-
twierdzenie sensu życia jako swobodnej, ni-
czym nie skrępowanej kreacji.
Nie ma wątpliwości co do dalszej wspaniałej
drogi rozwoju muzeów. Pojawią się nowe,
nieoczekiwane ich formy i nowe sposoby od-
działywania, ale utrzyma się zasada ustalona
niegdyś w greckich muzejonach i pinakote-
kach: powszechnego udostępnienia nauki i dzieł
sztuki wszystkim równoprawnym obywatelom,
zarówno własnym, jak i obcym. Na zawsze też
pozostanie w mocy myśl, jaka zaświtała u sa-
mych początków muzealnictwa: chęć ocalenia
od zagłady i zapomnienia niektórych świa-
dectw kultury człowieka i obiektów otaczają-
cego świata. Zachwycające bogactwo form mu-
zealnych, i tych dawnych, sprzed setek lat,
i tych, jakie rozkwitają w naszych czasach, nie
pozwala znaleźć jednolitej formuły, która by
ujmowała w zwięzłej definicji istotę muzeum,
ale pamiętajmy przecież, że nad kolebką tej
instytucji czuwało aż dziewięć muz.
24 Muzea na świecie
Transportu (IATM — International Association
of Transport Museums), Stowarzyszenie Muze-
ów Sztufci Widowiskowej (Performing Arts)
i Stowarzyszenie Europejskich Muzeów pod
Gołym Niebem (European Open-Air Museums),
czyli skansenów. Najwyższą władzą ICOM-u
jest Walne Zgromadzenie, odbywane co trzy
lata, połączone z generalną konferencją. Pod-
czas takiego kongresu dokonuje się wyboru
władz, tj. Komitetu Doradczego i Rady Wyko-
nawczej, administracją zaś bieżącą zajmuje się
sekretariat pod kierownictwem sekretarza ge-
neralnego (z siedzibą w Paryżu), od którego
zależne jest centrum dokumentacji (archiwum,
biblioteka i ośrodek bibliograficzny) oraz re-
dakcja biuletynu, a także tzw. Agencja Azja-
tycka (Asian Agency) ułokowana w Delhi. Ko-
szty działalności ICOM-u pokrywane są w czę-
ści ze składek, w części zaś z subwencji i do-
tacji płynących z różnych źródeł, zwykle od
wielkich fundacji i bogatych muzeów.
Organizacja ICOM jest tylko jednym z prze-
jawów uznania ważności światowego muzeal-
nictwa, a co więcej — poczucia ogólnoludzkiej
wspólnoty w tej dziedzinie. W ciągu ostatnich
kilkudziesięciu lat rola muzeów nieustannie
wzrastała. Nie są one już jedynde pomnikami
i skarbcami kultury ludzkiej, lecz stały się oś-
rodkami naukowej edukacji humanistycznej,
technicznej i przyrodniczej w najbardziej no-
woczesnym ujęciu, są też narzędziami wycho-
wania obywatelskiego, politycznego, etyczne-
go i estetycznego, oraz miejscem, gdzie czło-
wiek znajduje radość i satysfakcję, a nawet po-
twierdzenie sensu życia jako swobodnej, ni-
czym nie skrępowanej kreacji.
Nie ma wątpliwości co do dalszej wspaniałej
drogi rozwoju muzeów. Pojawią się nowe,
nieoczekiwane ich formy i nowe sposoby od-
działywania, ale utrzyma się zasada ustalona
niegdyś w greckich muzejonach i pinakote-
kach: powszechnego udostępnienia nauki i dzieł
sztuki wszystkim równoprawnym obywatelom,
zarówno własnym, jak i obcym. Na zawsze też
pozostanie w mocy myśl, jaka zaświtała u sa-
mych początków muzealnictwa: chęć ocalenia
od zagłady i zapomnienia niektórych świa-
dectw kultury człowieka i obiektów otaczają-
cego świata. Zachwycające bogactwo form mu-
zealnych, i tych dawnych, sprzed setek lat,
i tych, jakie rozkwitają w naszych czasach, nie
pozwala znaleźć jednolitej formuły, która by
ujmowała w zwięzłej definicji istotę muzeum,
ale pamiętajmy przecież, że nad kolebką tej
instytucji czuwało aż dziewięć muz.
24 Muzea na świecie