DOI Artikel:
Wilhelm, Adolf: Dogma Aitōlōn hyper Mytilēnaiōn
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0093
86 Δόγμα Αιτωλών ύπέρ Μυτιληναίων ύπδ ΑάοΙΐ ΙΥίΙΙΐβΙΐη.
αε 1914
5 πρασσεν αεί ήμΐν και νϋν] άπηγόρευσε πάσιν μη
άγειν τά τ[ών ημετέρων πο-
λιτών μηδένα των Αιτωλών εΐ] δε μη, υποδίκους
είναι εν τοϊς συνέ[δροις τους ά-
γοντος καΐ εν τώι στρατηγώι] τών Αιτωλών κτλ..
Σημειωτέον όμως ότι έν στ. 24 κέ. της επιγραφής
ταύτης ο Η. Ροιπίον^ εσφαλμένως συνεπλήρωτεν:
Ό δήμος δ Χίων στ\εφανοΐ το κοινδν τών Αιτω-
λών χρυσώι στεφάνωι τώι μεγΐσ,τωι εκ τον νόμου
δραχμ ών Αλ^εξανδρείων έκατδν κτλ., άντ! άπδ
χρυσ ών, πρβ. 810 681 20·
ΙΙερΊ της γενικής σημασίας τών τοιούτων δο-
γμάτων ιόε Η. 8\νοΰθ(Ϊ3, Ι^βηΓΟυοΙι άβ-γ §πθ-
ο1ιΪ8θ!ιβη 8ί9&ΐ89ΗθΓΐϋιτιβΓ νοη ΚΡΉθΠϊΐΗηη,
III6 350 £.
Παρατηρήσας την μεγάλην ομοιότητα ήτις δια-
κρίνει την έκ Μυτιλήνης έπιγραφήν 10 XII2 16
έν σχέσει προς τά μέχρι τότε γνωστά Αϊτωλικά
ταύτα δόγματα ήδη προ ετών έν ,Ιη 1900, 52
(Ν3θ1ι1θ8θ ζα §ΐ'ϊβο1ιΪ8θ1ΐΘη ΙηΒοΙιπίΙθίι) συμπλη-
ρών τον 6ον στίχον της έκ Μυτιλήνης έπιγραφής
έγραψα: ώς τά κοινά τών Αίτωλ\ών βλάπτον-
τας, ή δε εικασία αύτη διέφυγε την γνώσιν τοΟ
Π. Παπαγεωργίου, καίτοι εϊχεν έπιβεβαιωθή δια
της έμφανίσεως όμοιων φράσεων έν τε τώ ύπό τοΟ
κ. Γ. Σωτηοιάδου άνακαλυΐθέντι έν θέου,ω δό-
γματι τών Αιτωλών υπέρ τών άπό Μαιάνδρου Μα-
γνητών και έν επιγραφή έκ Πριήνης ΙηΒοηπΐίθη
νοη Ρπβηβ 10, περιεχούση ψήφισμα περ'ι της
προς Μαρωνίτας δικαιοδοσίας" πρβ. \¥8 190/, 3.
Άοκεϊ ό'πως παραθέσω έκ του έν Ηέρμω εύρεθέν-
τος δόγματος τοΰς στ- 12 κέ.'
εί δέ τίς
κα άγη, τά μεν εμφανέα άναπράσσειν αεί τον στρατα-
γόν τον έ'ναρχον, τών δέ άφανέων τοΰς συνέδρους
κατα-
15 δικάζοντας ζαμίαν αν κα δοκιμάζωντι ως τά κοινά
βλαπτόντων και έκπράσσοντας τάς καταδίκας και
αποδί-
δοντας τοις άδικουμένοις κυρίοις (άναγν. κυρίους)
εΐμεν κτλ..
Τά κοινά ών γίνεται μνεία έν στ. 15 προφανώς
εινε τά κοινά τών Αιτωλών, έπομένως και έν στ. 6
της έκ Μυτιλήνης έπιγραφής ΙΟ XII2 16 έννοοΰν-
ται τά κοινά τών Αιτωλών δεν αμφιβάλλω λοιπόν
ότι δρθώς έν τη επιγραφή ταύτη άντέγραψεν ό Ι,οΐ-
1ίη£ ΔΙ. . .ΩΝ περί του πρώτου μόνον γράμματος
σφάλεις όπερ Οά εινε Α, ήπατήθησαν δέ ό Ρβίοιι
και ό Παπαγεωργίου άναγνωρίζοντες έπι τοϋ' λί-
θου ΔΕΚ..ΩΝ.
Αλλά και ή έτερα συμπλήρωσις ήν διά τον στ.
5 του ύπέρ Μυτιληναίων δόγματος τών Αιτωλών
προέτεινεν ό Π. Παπαγεωργίου δεν έχει ορθώς.
Εγραψε: κύριον εΐμεν άναγ ορε\ύειν τους συνέ-
δρους κτλ.. Αλλά πρώτον μεν όπως ώς προς το
ρήμα: άναγ[ορε]ύειν παρετήρησεν ήδη ό Ρ&Ιοη:
8θά νθΓϋιιΐιΐ ο[υοά 'ιπυΙοίδΓθ' 8Ϊ§ηϊίίθ3ΐ, (ϊβδΜβ-
τειίαΐ" δεύτερον δέ το κύριον εΐμεν αναφέρεται εις
τον στραταγόν, περί ού" έν στ. 4 ό λόγος: τά τε κα-
ταχΰ'έν'τ α ά ναπράσίσειν \τδν στρ αταγδν άει τον
εναρχ ον δντ\α και τού<ς άγνηκόΐτας κύριον εΐμεν
άναγ . . . ε[ι?)ν το\ύς σύνεδρο υς ώς τά κοινά κτλ.,
προ. και ΙΟ ΧΠ° 521)5: εί δέ τίς κα άγει τους
Κείους, τον στραταγδν άει τον εναρχον δντα τά έν
Αίτωλίαν καταγόμενα άναπράσσοντα κύριον εΐμεν
και τους συνέδρους καταδικάζοντας κατά τών αγόν-
των αυτούς ζαμίαν αγ κα δοκιμάζωντι κυρίους εΐ-
μεν (εσφαλμένως και έν τή τελευταία έκδόσει γρά-
φεται: τάν τών αγόντων αυτούς ζαμίαν, την δέ δρ-
Οήν συμπλήρωσιν άπέόειςα ήδη 0§Α 1898,207),
ΙΟ XII2 15 8^ τών δέ άφανέων καταδικάζοντας
τούς συνέδρους κατά τών άγόντων και ρυσιαζόντων
ζαμίαν άν κα δοκιμάζωντι κυρίους εΐμεν, έτι δέ του
άνωΟι αναφερομένου υπέρ τών Μαγνήτων δόγμα-
τος στίχ. 14 κέ.. Φανερόν ήδη οτι ή ύπό τοΰ Π.
Παπαγεωργίου δοθείσα έξήγησις της φράσεως: κύ-
ριον έστω τούς συνέδρους άνάγ . . . ειν τούς άγνη-
κότας εινε απαράδεκτος, άπαράδεκτος δέ και ή συμ-
πλήοωσις άναγ ορεύ]ειν τούς συνέδρους, δηλαδή
έμφανίζειν.
Εξακολουθώ λοιπόν θεωρών ορθήν την ύπ έμοΰ
έν Λ 1900, 52 δημοσιευθεΐσαν συμπλήρωσιν τών
στ. 4 κέ. της έκ Μυτιλήνης έπιγραφής, επωφε-
λούμαι δέ την εΰκαιρίαν ταύτην όπως προσθέσας
συμπληρώσεις και τών πρώτων στίχων ύποβάλω
όλόκληρον τό δόγμα, έφ' όσον σώζεται και άνακα-
Οίσταται, εις την κρίσιν τών αναγνωστών της ΑΕ:
[---μηΟένα άγειν Αιτωλών τούς Μυτιληναίους
[μηδέ τών πο]λιτευόντω[ν εν Αϊτωλίαι άπό μηδεμι-
αε 1914
5 πρασσεν αεί ήμΐν και νϋν] άπηγόρευσε πάσιν μη
άγειν τά τ[ών ημετέρων πο-
λιτών μηδένα των Αιτωλών εΐ] δε μη, υποδίκους
είναι εν τοϊς συνέ[δροις τους ά-
γοντος καΐ εν τώι στρατηγώι] τών Αιτωλών κτλ..
Σημειωτέον όμως ότι έν στ. 24 κέ. της επιγραφής
ταύτης ο Η. Ροιπίον^ εσφαλμένως συνεπλήρωτεν:
Ό δήμος δ Χίων στ\εφανοΐ το κοινδν τών Αιτω-
λών χρυσώι στεφάνωι τώι μεγΐσ,τωι εκ τον νόμου
δραχμ ών Αλ^εξανδρείων έκατδν κτλ., άντ! άπδ
χρυσ ών, πρβ. 810 681 20·
ΙΙερΊ της γενικής σημασίας τών τοιούτων δο-
γμάτων ιόε Η. 8\νοΰθ(Ϊ3, Ι^βηΓΟυοΙι άβ-γ §πθ-
ο1ιΪ8θ!ιβη 8ί9&ΐ89ΗθΓΐϋιτιβΓ νοη ΚΡΉθΠϊΐΗηη,
III6 350 £.
Παρατηρήσας την μεγάλην ομοιότητα ήτις δια-
κρίνει την έκ Μυτιλήνης έπιγραφήν 10 XII2 16
έν σχέσει προς τά μέχρι τότε γνωστά Αϊτωλικά
ταύτα δόγματα ήδη προ ετών έν ,Ιη 1900, 52
(Ν3θ1ι1θ8θ ζα §ΐ'ϊβο1ιΪ8θ1ΐΘη ΙηΒοΙιπίΙθίι) συμπλη-
ρών τον 6ον στίχον της έκ Μυτιλήνης έπιγραφής
έγραψα: ώς τά κοινά τών Αίτωλ\ών βλάπτον-
τας, ή δε εικασία αύτη διέφυγε την γνώσιν τοΟ
Π. Παπαγεωργίου, καίτοι εϊχεν έπιβεβαιωθή δια
της έμφανίσεως όμοιων φράσεων έν τε τώ ύπό τοΟ
κ. Γ. Σωτηοιάδου άνακαλυΐθέντι έν θέου,ω δό-
γματι τών Αιτωλών υπέρ τών άπό Μαιάνδρου Μα-
γνητών και έν επιγραφή έκ Πριήνης ΙηΒοηπΐίθη
νοη Ρπβηβ 10, περιεχούση ψήφισμα περ'ι της
προς Μαρωνίτας δικαιοδοσίας" πρβ. \¥8 190/, 3.
Άοκεϊ ό'πως παραθέσω έκ του έν Ηέρμω εύρεθέν-
τος δόγματος τοΰς στ- 12 κέ.'
εί δέ τίς
κα άγη, τά μεν εμφανέα άναπράσσειν αεί τον στρατα-
γόν τον έ'ναρχον, τών δέ άφανέων τοΰς συνέδρους
κατα-
15 δικάζοντας ζαμίαν αν κα δοκιμάζωντι ως τά κοινά
βλαπτόντων και έκπράσσοντας τάς καταδίκας και
αποδί-
δοντας τοις άδικουμένοις κυρίοις (άναγν. κυρίους)
εΐμεν κτλ..
Τά κοινά ών γίνεται μνεία έν στ. 15 προφανώς
εινε τά κοινά τών Αιτωλών, έπομένως και έν στ. 6
της έκ Μυτιλήνης έπιγραφής ΙΟ XII2 16 έννοοΰν-
ται τά κοινά τών Αιτωλών δεν αμφιβάλλω λοιπόν
ότι δρθώς έν τη επιγραφή ταύτη άντέγραψεν ό Ι,οΐ-
1ίη£ ΔΙ. . .ΩΝ περί του πρώτου μόνον γράμματος
σφάλεις όπερ Οά εινε Α, ήπατήθησαν δέ ό Ρβίοιι
και ό Παπαγεωργίου άναγνωρίζοντες έπι τοϋ' λί-
θου ΔΕΚ..ΩΝ.
Αλλά και ή έτερα συμπλήρωσις ήν διά τον στ.
5 του ύπέρ Μυτιληναίων δόγματος τών Αιτωλών
προέτεινεν ό Π. Παπαγεωργίου δεν έχει ορθώς.
Εγραψε: κύριον εΐμεν άναγ ορε\ύειν τους συνέ-
δρους κτλ.. Αλλά πρώτον μεν όπως ώς προς το
ρήμα: άναγ[ορε]ύειν παρετήρησεν ήδη ό Ρ&Ιοη:
8θά νθΓϋιιΐιΐ ο[υοά 'ιπυΙοίδΓθ' 8Ϊ§ηϊίίθ3ΐ, (ϊβδΜβ-
τειίαΐ" δεύτερον δέ το κύριον εΐμεν αναφέρεται εις
τον στραταγόν, περί ού" έν στ. 4 ό λόγος: τά τε κα-
ταχΰ'έν'τ α ά ναπράσίσειν \τδν στρ αταγδν άει τον
εναρχ ον δντ\α και τού<ς άγνηκόΐτας κύριον εΐμεν
άναγ . . . ε[ι?)ν το\ύς σύνεδρο υς ώς τά κοινά κτλ.,
προ. και ΙΟ ΧΠ° 521)5: εί δέ τίς κα άγει τους
Κείους, τον στραταγδν άει τον εναρχον δντα τά έν
Αίτωλίαν καταγόμενα άναπράσσοντα κύριον εΐμεν
και τους συνέδρους καταδικάζοντας κατά τών αγόν-
των αυτούς ζαμίαν αγ κα δοκιμάζωντι κυρίους εΐ-
μεν (εσφαλμένως και έν τή τελευταία έκδόσει γρά-
φεται: τάν τών αγόντων αυτούς ζαμίαν, την δέ δρ-
Οήν συμπλήρωσιν άπέόειςα ήδη 0§Α 1898,207),
ΙΟ XII2 15 8^ τών δέ άφανέων καταδικάζοντας
τούς συνέδρους κατά τών άγόντων και ρυσιαζόντων
ζαμίαν άν κα δοκιμάζωντι κυρίους εΐμεν, έτι δέ του
άνωΟι αναφερομένου υπέρ τών Μαγνήτων δόγμα-
τος στίχ. 14 κέ.. Φανερόν ήδη οτι ή ύπό τοΰ Π.
Παπαγεωργίου δοθείσα έξήγησις της φράσεως: κύ-
ριον έστω τούς συνέδρους άνάγ . . . ειν τούς άγνη-
κότας εινε απαράδεκτος, άπαράδεκτος δέ και ή συμ-
πλήοωσις άναγ ορεύ]ειν τούς συνέδρους, δηλαδή
έμφανίζειν.
Εξακολουθώ λοιπόν θεωρών ορθήν την ύπ έμοΰ
έν Λ 1900, 52 δημοσιευθεΐσαν συμπλήρωσιν τών
στ. 4 κέ. της έκ Μυτιλήνης έπιγραφής, επωφε-
λούμαι δέ την εΰκαιρίαν ταύτην όπως προσθέσας
συμπληρώσεις και τών πρώτων στίχων ύποβάλω
όλόκληρον τό δόγμα, έφ' όσον σώζεται και άνακα-
Οίσταται, εις την κρίσιν τών αναγνωστών της ΑΕ:
[---μηΟένα άγειν Αιτωλών τούς Μυτιληναίους
[μηδέ τών πο]λιτευόντω[ν εν Αϊτωλίαι άπό μηδεμι-