Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1915)

124 Μελανόμορφοι κύλικες έκ 'Ρειτσώνας τής Βοιωτίας· νπό Ρ. ΤΙνβ.

Α Ε 1915

Εϊχ. 16 (1:3). Τάφ. 31 άρι&. 191

τέρου μέρους.

2) Είκ. 12: διάμ. στομ. 0,21 · τάφ. 51 αριθ.
234, ££.4. XIV σ. 269.

3) Είκ. 13. διάμ. στομ. 0,21· τάφ. 51 άριθ.
231, ε. ά.

Ιί)Εΐκ.14. διάμ. στομ. 0,28" τάφ. 31 άριθ.

167, ε.ά., σ. 275' ή βάσις κάτωθι δεν είναι επί-
πεδος οπως συνήθως έν τω τύπω Ό (πρβ. είκ. 12,

13, 15,16).

ο) Είκ. 15· διάα. στοα. 0,27" τάφ. 31 άοιθ.

168, ε. ά.

6) Είκ. 16. δ'.άμ. στομ. 0,17' τάφ. 31 αριθ.
191, ε.ά., σ. 277· πρβ. ϋΐΌορ είκ. 10Τ3- το άνώ-
τερον μέρος του κορμού είναι άνευ ραβδώσεων έδα-
φόνρωμον.

Τύπος ΕΚ Είκ. 17 (Ε 1), 18-23 (Ε2).

Το κύπελλον είναι άβαθες και άνευ χείλους δια-
κεκριμένου" ό κορμός του ποδός είναι βραχύς και
δέν διαχωρίζεται σαφώς οϋτε άπο του κυπέλλου
ούτε άπο της βάσεως. Έςω ή κυρία ζώνη πληροί
σ/εδόν το όλον υψος του κυπέλλου- το θέμα είναι
συ/νάκις διονυσιακόν 2' το έδαφος πληρούται οιά
κλάδων 3· ύπο έκατέραν λαβήν άπαντα συχνάκις

1 Του τύπου τούτου αϊ Αθήναι ε/ουσι 3Ε1. 2Ε2, ΒβΓίίπ 6Ε1,

3Ε2, Βπιχβΐΐββ 1Ε1, 1Ε2, ΒΓββάβη 3Ε1, ΗίΐηηονβΓ 1Ε1,

1Ε2 (164' τό ιχελανόμοριον χεντρον μεγαλείτερον τών συνήθων),

Εβϊάβη 1 ΕΙ, ΕβίρζΪ£ 1 ΕΙ, ΒηΙ. Μαβ. 19 ΕΙ, 13 Ε2, Μονα-
•/ον 4 ΕΙ, ΟχϊοΓά 2 1·1, ΕοιινΓβ 4 ΕΙ, Βίβ. Νβί. 7 ΕΙ, 8η-
ΐίβΙ>11Γγ 1 ΕΙ, Τάρα; 1 ΕΙ, 1 Ε2.

Τόπο; ε&ρέσεως- 'Ελλα; 1 ΕΙ, Λαύρειον 2 ΕΙ, Ισθμός 2 ΕΙ,
Κόρινθο; 1 Ε2, Τανάγρα 1 Ε2, Μήλο; 1 Ε2, 'Ρόδος 3 ΕΙ, 2 Ε2,
Κά>ιρο; 14 ΕΙ, 11 Ε2, Κύπρο; 1 ΕΙ, Σμύρνη 1 ΕΙ. θύρ.βρα (τή;
Τρωάδος) 1 ΕΙ, Τάρα; 1 ΕΙ, 1 Ε2, Νώλα 1 ΕΙ. ΟβΓνθίΓί 1 ΕΙ,
ϋΐΐΐυβί 1 ΕΙ, Τυρρηνία 5 ΕΙ Ιταλία 1 ΕΙ.

2 Ούτω 29 ΕΙ, 7 Ε2 τής προηγ. ΰποσ.

3 Ούτω; ολαι αί κύλικες σ. 116 ύποσ. 1 εκτός ΒβΓίϊη 2064 (Ε2,

μέγα φύλλον κισσού 4 ή δελφίς °. Ύπό την κυρίαν
ζώνην ύπάρχουσι γραμμαί τίνες ίσ'/ναι και ταινίαι
μέλαιναι" ύπό ταύτας τό λοιπόν μέρος είναι μέλαν
έκτος του εξωτερικού γύρου της βάσεως, όστις είναι
χρώματος του εδάφους.'Εν τω έσωτερικώ ύπάρ-/ει
μέγα κέντρον χρώματος του εδάφους μετά μιας
άπλης μορφής6, πολλάκις διονυσιακής7, δι'ούδε-
νός κοσμήματος περικυκλουμένης έκτος ενίοτε κύ-
κλων τινών λεπτών μελανών8. Τά χαράγματα
είναι γενικά- το -ορνυζοϋν και τό λευκόν άπαν-
τώσι συχνά, άλλά ύπάρ/ουσι κύλικες στερούμεναι
εντελώς των '/ρωμάτων τούτων.

Αί Ε 1 κύλικες διαφέρουσι τών Ε 2 ώς προς τό
σχήμα τής βάσεως.

ΕΙ (είκ. 17)" γύρος τής βάσεως ολίγον κοίλος"
βάσις κάτω επίπεδος μετά κεντρικού κοίλου κυλιν-
ορικοΟ σωλήνος οξέως δια/ωριζομένου. Τά άρτι
μνημονευθέντα μέρη είναι ό'λα έδαφό/ρωμα έκτος
μέλαινης ταινίας περι τό κατώτερον μέρος του κυ-
λίνδρου.

Ε 2 (είκ. 18)' γΰρος τής βάσεως κυρτός- ή βάσις
κάτωθι κοιλαίνεται όλη προς το άνω άπο τής περι-
φερείας, πρώτον μεν βαθμηδόν, έπειτα άποτόμως,
άλλ'όλη έν μια συνε/εΐ καμπύλη. Ύποκάτ(.υ περι-
θέει ευρεία ταινία μέλαινα, ήτις ενίοτε εξαπλούται
έπ'ι σ/εοον Ό'λοχλτβου του εσωτερικού του ποδός-
ε/.τός ταύτης, τά άρτι μνημονευθέντα μέρη είναι
όλα έδαφό/ρωμα. Ό τύπος ούτος τού ποδός ομοι-
άζει πολύ προς τον τών άρ/αιοτέρων έρυθροΐΛόρ-
φων κυλίκων 9.

Ό τύπος Ε άνήκει εις διά^οοον τών τύπων Α-Ο
σειράν και ε;/ει διάφορον γενεαλογίαν. Χρονολογεί-
ται πεοίπου άπο τού 500 πΧ. και είναι άνάπτυ:ι;
ή μάλλον εκφυλισμός όμάοος κυλίκων όμοιων ώς
ποός το σ-/ήμα, μειζόνων δε και ώραιοτέρων, ών

Κορίνθου). ϋΓβδάθΠ Ζ. V. 2003 (ΕΙ, Λαυρείου), ΒπΙ. Μΐΐβ. Β
439 (Ε2, Καυ,είρου), Β 449 (1Ϊ2, 'Ρόδου). Τούτων όλων ζαί οί πό-
δες είναι ολίγον ασυνήθεις.

4 Ούτω 26 ΕΙ, 13 Ε2, σ. 116 Οποσ 1

5 Ούτω 19 ΕΙ σ. 116 ΰποσ. 1 [ούδεαία Ε2, όθεν ή παρα Οοΐΐϊ ·
§ηθΠ-ϋθΙΐνθ άπου; 830 είναι πιθανώς ΕΙ].

6 Ούτω; ολαι αί κύλικες , σ. 32 ΰποσ. 1 έκτός ΒβΓίίη V. I. 2986
(ΕΙ, 'Ρόδου, I. σ. 151), V. I. 2961 (Ε2, 'Ρόδου, ε. α., σ.
150), Βηί. Μιιβ. Β 449 ( Ρόδου, ΟάΧ. II σ 233).

7 Ούτω 21 ΕΙ, 6 Ε2, σ, 116 &ποσ. 1.

8 "Εκτός ΒβΓίϊη V. I. 2961, Βηί. Μιΐδ. Β 449, άνωτ. ϋποσ 6.

9 Π./. ΒγΪΙ. Μΐ18. Ε 13. Άλλα πρξ. ζαί τήν νεωτέραν Ε 112.