Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1916)

Α Ε 101(1

Αρχαίοι τάφοι έν Σαλαμΐνι· νπο Π. 'Α. Φουρίκη. 'Λ

και κατά τον αύτον τρόπον, σις, ήν είχεν έκαστος των λίθων, εικονίζεται έν τώ

Ή προς αλλήλους σχέσις των τάφων και ή θέ- έπομένω τχήματι ^£ί«. .Ζ).

α Α' τάφο;. β

&'κ . Α' τάφο;· α πλάξ πίνακο; 1, ό" ~λάξ πίναχο; 2 κα·. γ' πλαξ πωρίνη.— Β' τάφο;· α' ογκόλιθος, ί' πλαξ ({χάνος 2, γ' όγκο; μαρμάρου

φερο-·ν ι/ν·Γ; κατεργασία;.— Γ τοι^ίον */(ορίζον τοΰ; τάφου;. Τα στίγματα δηλοΰσι τά σημεία εί; α εύοίσκονται τά οστά και τά άννεϊα

νεανίαν, ή δέ αριστερά άναπαυομένη επί του άοι-

στερου πόθος κρατεί μεταςυ του οείκτου και του

Προβαίνοντες ήδη εις τήν αυτοτελή έξέτασιν μέσου ράβδον, ήτις διήκουσα διά των -οδών ΐ>θά-

τών πλακών, αί'τινες έκάλυπτον τους δύο ανωτέρω νει το μεν παρά τον δεςΥον πόδα τοΰ νεανίου, το

τάφους, θέλομεν εξετάσει αύτάς κατά τήν αυτήν δέ μέχρι τοΰ γυμνού στήθους, έφ'ού διακρίνει τις

σειράν καθ'ήν και άνευρέθησαν : τεμάχιον της ράβδου, ήτις κατά τοΰτο το σημεϊον

α'). 11 έν τω Πινάκι 1 εΐκονιζομένη πλάξ κα- είναι τεθραυσμένη. Ο αριστερός πους, μόνος αυτός

ταμετρηθεΐσα ευρέθη έ'/ουσα υψος μεν 1*95, πλά- φαινόμενος, είναι μετά περισσής χάριτος προς τά

τος 1' 00 και πά'/ος ΟΊΕ) περίπου. Έχει μοροήν οπίσω κεκαμμένος και στηρίζεται ελαφρώς έπϊ τοΰ

ναϊοιοσχήμου έπιτυμβίου στήλης μετά παραστά- αριστερού προσθίου ποδός της έδρας,

δων καϊ αετώματος. Σώζεται άκεραία, έκτος τής Ό γέρων ούτος διά τής φυσικής, ήρέμου και

κορυφής τοΰ αετώματος, ήτις είναι έλάχιστα τε- γλυκείας διαθέσεώς του αναφέρει εις τήν μνήμην

θραυσμένη. Ή παράστασις σώζεται ωσαύτως εις ημών τον γέροντα Τυννίαν (τον Τύννωνος, τον Τρι-

άρίστην κατάστασιν, πλην τής ρινός ένός τών είκο- κορύσιον) , τον είκονιζόμενον έν τή ύπ' άριθ. 902

νιζομένο^ν προσώπων, ήτις είναι άποκεκρουμένη. έπιτυμβίω στήλη τοΰ Εθνικοΰ Μουσείου.

Ή έν τω πλαισίω, τω ύπο τοΰ αετώματος και 2. Αριστερά εικονίζεται νεανίας φέρων ίουλον,

τών παραστάδων σ/ηματιζομένω, εΐκονιζομένη καθιστώντα τήν γλυκυτάτην αΰτοΰ φυσιογνωμίαν

σκηνή είναι ή συνήθης εις έπιτύμβια ανάγλυφα μάλλον συμπαθή. Ούτος εικονίζεται έν φυσικώ με-

άποχαιρετιστήριος: γέθει ιστάμενος, ελαφρώς προσκλίν(ον και μετά

1 · Δεξιά εικονίζεται γέρων πωγωνοφόρος καθη- γλυκύτητος και τοΰ συνήθους εις νεκρικάς παρα-
μενος έπ'ι έδρας μετ' άνακλίσεως, περιβεβλημένος στάσεις ύπομειδιάματος προσβλέπων τον καθήμε-
ποοήρες ίμάτιον, ό'περ κλίνει μόνον το δεςΥον στή- νον γέροντα, προς ον τείνει μετά θέρμης τήν δε-
θος γυμνόν. Ή πτύ/οοσις και ή διάθεσις τοΰ ίμα- ξιάν, ήτις καλύπτει σχεδόν ές" ολοκλήρου τήν έκ
τιου εμφαίνει άρίστην τέ/νην. Ή μορφή τοΰ γέ-
ροντος παρά το άποκεκοουαένον τής ρινός, δείκνυ- ; ' Πρ6. ΑΕ 1886 σδλ. 52.—Οοπζβ. ΟΓ&Ιίΐ-βΙίβίβ, Νο 617 ρΐ.

ρ \ ., , ,, ιιτ <\ τ \ \ , XVIII.— II. Καστριοίτου, Κατάλογο; Γλυπτών τοΰ Έθνιχοΰ Άρ-

ται σοοαρα αμα και γλυκεία. 11 οεςια γειρ τείνε- , ... , , „ 0Γι0 ' .„ „. . «„„κ»Λβ

Γ . 1 ' Λ 1 χαιολογιχονι Μουσειαυ αριθ. 902 σε/.. 148. — V. 81318, ΜΗΐ'ϋΓβΒ

τα: μετα κόπου προς τον έναντι αύτοΰ ίστάμενον βι Βι-οηζββ άιι ΜιΐΒόβ Νίΐΐίοηίΐΐ Νο 902 σ. 165.