Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1917)

αε 1917 θεσσαλικοί έπιγραφαί- νπο Ά. Αρβανιτοπονλον. 119

ρου του σταθεροΟ οιαστίχου, θά διετηροϋντο και δεν άναμένομεν ετος ή^πανάληψιν έτους έπΐ παρα-

τμήματα γραμμάτων * μή διατηρηθέντων, βεβαΐοΟ- δείγματος τον και τριακοστού, και τρίτον, άλλα

ται ίτι ίφείθη κενόν και δτι το πολύ της λέξεως πιθανώτατα πατρικόν στρατηγοΟ, ήτοι ίσως σιρα-

στρατηγονντος έγράφη έν τέλει του στ. 5 δέν χωρεί τηγονντος Μενε κράτοικ τον Αι και[οκ)ρίτον βλ.

άρα μετά το Σεβαστού έτερον έπίΟετον, και ή /ρονο κάτω άρ. 342 το Β.

λογία -ρέπει νά λογισθη άπό του Αυγούστου, ήτοι 332' στ 3-5. I ο καιοί τό ψήφισμα Αναφέρεται

το έτος 21 -20 -Χ, καθ ά εΓπομεν εν άρ. 303 στ. πιθανώς εις τήν γενομένων περί τους χρόνους έκεί

5-8 καϊ 305 στ. 1-24 προς ταύτην δέ καϊ το νους διόρΦιοσιν των 15 στατήρων εις τά ισοδύναμα

άγημα τών γραμμάτων συμβιβάζεται. Κατά τούτο 22ι/ι; δηνάρια, περ'ι ής βλ. τά εις άριθ. 507 στ.

άρα το έτος λογιστεον τήν στρατηγίαν τοΟ νΟν το 5-7 και ΓΟ IX·. 4.15 στ. 79-91 «οί δεδωκότες έπ

πρώτον γνωριζομένου ήμΐν Ιππάρχον, ασφαλώς αύτω άπελεύθεοοι τη πόλει τούς δεκαπέντε στατή-

συμπληρουμένου δια τών ύπολειφθέντων ίχνων, ρας κατά τον νόμον, ά' γίνεται δεινάρια είκοσι δύο

όστις μαίνεται ών ό αύτος τω έπΐ νομισμάτων του ήμνσν». ΠεοΙ τών έλευθεοωτών τών Λβρί Μνησί-

κοινοΟ τών Θεσσαλών άναγραφομένω. μαχον, οι ών νοούνται ούτος και άπασα ή οϊκογέ-

332" στ. I . Το δνθμ« καϊ το πατρικόν του τα- νεια αΰτου. βλ τά εις άρ. ·'ΜΙ> στ. 8- 15 περί δέ

αίου δεν διαγιγνώσκονται άσφαλώς' έν άρ. 344 του Κριτολάον τά εις άρ. 314 στ. 20-27.
επί στρατηγοί) Μενεκράτονς έπίσης άπαντα ταμίας ■!···! στ. 1-3. Επειδή άριστεροΟεν έλλειπε:

^λεξαι^ρος άνευ πατρικού, όστις υπόκειται πιθα- πολύ του λίθου, συνεπληρώσαμεν κατά τήν όμ

1.010-

νώς και ένθάδε, ύπο μέν τού υ-ώρου ευνοούμενος, τατα άπαντώσαν τώ αύτώ αύτοκράτορι άνάΟεσιν

ύπο οέ τών ί/νών μή όλω; εγκρινόμενο:, καίτοι τών Μαγνητών έν ΤΟ IX., 1137" ή γραφή Χνρε-

δυνάμεθά τίνα υπολειφθέντα νά θεωρήσωμεν έκ τιαίων αϊτίαν εχει τήν συνεκδρομήν προς τά πολλά

τριβώνπροελθόντα' σημειωτέον όμως 8τι καϊ Ααάν- εις -αϊος εθνικά' έν στ. ·> ό Κθγπ εικάζει, άμφιβάλ-

δρον και Κασσάνδρον, ήτοι ονόματα γνωστών τα- λων, ταγενον τος' θά εκείτο όμως μάλλον έπιμε-

μιών, έπ'ι άλλων όμως στρατηγών, δεν αποκλείονται λψΐέν τος τής ποιήσεως κ«1 αναθέσεως, ήτοι ίδρυ-

όλως πρβ. άρ. 309·313·316·318·320"330·340. σεως του άνδριάντος. αντί επιμεληααμένον, ώς εν

Το Σεβαστήον είναι βέβαιον περί αύτου βλ. τα [(ί IX, 34 κ. ά. .
εις άρ. 303 στ. 3-8 σημειωθέντα. Ιχνος π του

πρώτην διεκρίναμεν Έπΐ άλλου στρατηγού Μενε- ' Αρι&. 334'335'336 (εικ. 25·2(γ27 Μ Κ

κράτονς βλ. ταμίαν Κνηϋίδην έν άρ. 342 τό Β στ. 113 τό ο, /&, ρ). 'ϊ'πόβαΟρον. μάρμαρου ύπομέ-

10- 12. λανος, άκέραιον σχηματισθέν έκ τριών τμημάτων,

'!'ί2 στ 2 Ιο ογοοον ετος άπο ΣεβαστοΟ, άσφα- ανηκόντων άλλήλοις' έμπροσθεν υπάρξει προεξέχον

λώς συναγόμενον, είναι τό 20-19 πΧ, καθ α μέτωπον και διπλοΟν γεΐσον ύπ αύτο μετά κυμα-

είπομεν έν άρ. 312 στ. 1- / καϊ ·\Λ\ ευνοούνται τίου' τά δύο ταύτα συνεχίζονται καϊ έπΐ τής δε-

δέ οί χρόνοι ούτοι και ύπο τού σχήματος τών γραμ- ςιάς έδρας, είργασμένης δια του πυκνού λιθογλυ-

μάτων. Έν επιγραφή τής Υπάτης ΤΟ IX, ΙΊ φίκου κτενος' ή επάνω επιφάνεια, δια τής βελόνης

υπάρχουσι ταδε : είογασμένη, διατηρεί δύο αβαθείς τόρμους, τον

μέν κυκλικόν προς άρμογήν μαρμάρινου γόμφου

ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΝΤΟΣ ΜΕΝΕ του βάθρου, τον δέ όρΟογώνιον, Γνα διά γομφώσεως

ΚΑΙΤΡΙΤΟΥ σιδήρου και έγχύσεως μολύβδου άρμοσθη τι βαρύ,

ίσως το βάθρον έπίσης' ή άριστερα έδρα. είργα-

άτινα συνεπληρώθησαν ύπο ΙβιχΙδ-ΙίβιΐΓθηί οτρα- σμένη αδρώς διά τής σφύρας, φέρει πλαίσιον άρ-

τηγονντος Μενε κράτονς---| και τρίτον, δι' ού μογης ετέρου λίθου παραπλεύρως* ή ό-ίσω έπιφά-

ύπονοούσιν, ώς φαίνεται, έτος, όπερ μετ άμφιβο- νεια έζειργάσθη διά τοΟ πυκνού κτενός, ή δέ ύπο-

λιών παραθέτει ό ΗϊΙΙθγ έν τω πινάκι" ορθώς" διότι κάτι» άδρώς διά τής σφύρας. Μή ύπαρ/ούσης μη-

τό έν γένει τυπικον τής έκφοράς τών έτών δηλοϊ ότι δαμοΰ αναθέσεως, είκάζομεν ότι αύτη θά ήτο έπι-

16