DOI article:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14363#0153
ΘεσσαλικαΙ έπιγραφάί 14Ρ>
Άπετείχισα εκ τίνος γέφυρας παρά τό χωρίον Σέλος επί της εις αυτό άγούσης
κοινοτικΓ|ς όδοΰ· κατά τϊ|ν άποτείχισιν άπεκόπησαν τέσσαρες μικραι σχίζαι, άς διετήρησα.
Ή επιγραφή έχαράχθη έπι της έμπροσθεν στενής έδρας, άβαθώς και έπιμελώς,
άλλ'άπετρίβη ισχυρώς· ΰψ. γραμμ. Ο.οΐ 2 - 0.017, διάστιχ. Ο.008. Μεταγράφω ο τι διακρίνω.·
\ Ν Α]ν[ ----
ΟΚΟΙΟΝΕΘΕΙ - - - - όροι όνέ&ε[κεν
Τοϋ στίχ. 1 τά ίχνη είναι λίαν ασαφή· τοΰ στίχ. 2 τά εννέα πρώτα γράμματα
διεγνιόσθησαν ασφαλώς· έκ τούτων βεθαιοΰται τό προευκλείδειον τής γραφής, δι* ής οί
χρόνοι τοΰ μνημείου όρίζολ'ται ώς κείμενοι περί τό 450 π. Χ., διότι προ τούτων τά
γράμματα έχαράσσοντο βαθύτατα και μεγάλα έν Θεσσαλία κατά γενικόν σχεδόν κανόνα·
περαιτέρω έν στίχ. 2 διαφαίνονται μόλις ϊχνη Φ Ε, άθέθαια όμως καί συγκεχυμένα- έζ
αυτών θά ήδυνάμεθα νά ύρίσιοιιεν τήν θεότητα, αν πως ήσαν σαφέστερα, π. χ. τάι/
Θέ[μιαατΐ' ϊσως όμως και νά ιιή ύπήρχέ τι περαιτέρω τοΰ όνέ&εκεν. Τό όνομα τοΰ
άναθέντος εκείτο κατά τύν στίχ. Ι- τά έν αρχή τοΰ στίχ. 2 άνήκουσι βεθαίως τω πα-
τρίκιο, π. χ. [Άπολλοδ]όροί~-ζ'Α - - ]ονροι~-['Α - - -]ώρον. Έν καθαρώς Θεσσαλική επι-
γραφή άνεμένομεν---ονρειος. Άλλ' εκ τε τούτου και έκ τοΰ όνέ&εκεν εμφαίνεται ή
Θεσσαλική διάλεκτος, καΐ βεθαιοΰται ότι και οί Βόρειοι Περραιβοί ταύτη έχρώντο κατά
τό πλείστον διότι έν έπιγραφή τών Χυρετιών των περί τό 425 π. Χ. χρόνων, έν "Αρχ.
Έφηιι. 1917 σελ. 135 εϊδομεν, ότι δεν εμφανίζονται τά διαλεκτικά ταΰτα στοιχεία. Θί
έγγύτερον όμως τή Θεσσαλική πεδιάδι οίκοΰντες ΠερραιβοΙ έ'χουοι σαφώς τήν θεσσα-
λικήν διάλεκτο ν. Σημειωτέον ότι έχει τινά ομοιότητα τοΰτο πρύς τό παρά Κθπι έν
16 IX2 άοιθ. 1280, όπερ δεν έπανεΰρον περί τούτου βλ. έμόν αριθ. 386 στοιχ. β.
·ί88 (είκ. 2 ΜΕ 25· πρβ. Άρχ. Έφημ. 1913 σελ. 162 και Κι IX 2 αριθ. 1275).
Στήλη μαρμάρου λευκοφαίου, έπιχιορίου, άνω μόνον άποκεκομμένη και έλλείπουσα. Κατά
τήν άριστεράν γωνίαν καί τι κατά τήν δεξιάν κάτω έν μέσοι λήγει είς γόμφον ύψους
0.05, ίνα άρμοσθή έν τόρμω βάθρου ή επί παρακειμένου τω ναώ βράχου. Έποιήθη δε
κατά τον άπλοόστατον τρόπον ώς πρωτογενής ναΐ'σκος. Ύψ. μετά τοΰ γόμφου 0.38,
πλάτ. 0.375, πάχ. 0.075.
Εύρον αυτήν έν τή έν Έλασσόνι οικία τοΰ Κώστα Γάκη, όστις λέγει ότι τό πρώτον
εόρεν αυτήν έν έρειπίοις αρχαίου ναοΰ παρά τήν Οέσιν Τόπόλίάνή. ενθα κέκτηται άγρύν.
διεφύλαττε δ' έπι πολλά έτη αυτήν έν Αούχλιτσα, καί έκύμισεν εΐτα είς Ελασσόνα.
Ενείχε δε πολλήν άσθεστον ή στήλη, ώς έντειχισΟεΐσά που πάλαι υπό τών Χριστιανών,
ην άπεκόλλησα.
Επί της 3νω πλευράς τοΰ πλαισίου έχαράχθη ή έπιγραφή, συνεχιζόμενη καί
έπι τής αριστεράς παραστάδος. άΰαθώς καί ούχί έπιμελώς, τών γραμμάτων άποτριβέντων
καί φθαρέντων ίκανώς. ών δψ. 0.14 — 0.02, διάστιχ. 0.0081
. , . > Α«,τ,.Ί«.ΤΑ-τΐΛηι Πάσαι αί αναγνώσει, στηριζόμενοι καί έπι
κα]1 [Έ]π[ι]ν[ί]κη Πανσαν[ίον ιχνών τών έν άγκυλαίς τεθέντων γραμμάτων, ων
ΔΙιΐ τμήματα διεσώθησαν, εΐναι ασφαλείς· μόνον έν στίχ.
Κε- ΐ} |ν0α σφζεχαι χ6 κάτω ήμισυ καθέτου κεραίας.
ραυ" δύναται τις νά θέση Τι/μοκράτης η τι όμοιο ν. Άδελ-
<\ \\ τούτου εΐναι πιθανώτατα ή έν αριθ. 390.
Άπετείχισα εκ τίνος γέφυρας παρά τό χωρίον Σέλος επί της εις αυτό άγούσης
κοινοτικΓ|ς όδοΰ· κατά τϊ|ν άποτείχισιν άπεκόπησαν τέσσαρες μικραι σχίζαι, άς διετήρησα.
Ή επιγραφή έχαράχθη έπι της έμπροσθεν στενής έδρας, άβαθώς και έπιμελώς,
άλλ'άπετρίβη ισχυρώς· ΰψ. γραμμ. Ο.οΐ 2 - 0.017, διάστιχ. Ο.008. Μεταγράφω ο τι διακρίνω.·
\ Ν Α]ν[ ----
ΟΚΟΙΟΝΕΘΕΙ - - - - όροι όνέ&ε[κεν
Τοϋ στίχ. 1 τά ίχνη είναι λίαν ασαφή· τοΰ στίχ. 2 τά εννέα πρώτα γράμματα
διεγνιόσθησαν ασφαλώς· έκ τούτων βεθαιοΰται τό προευκλείδειον τής γραφής, δι* ής οί
χρόνοι τοΰ μνημείου όρίζολ'ται ώς κείμενοι περί τό 450 π. Χ., διότι προ τούτων τά
γράμματα έχαράσσοντο βαθύτατα και μεγάλα έν Θεσσαλία κατά γενικόν σχεδόν κανόνα·
περαιτέρω έν στίχ. 2 διαφαίνονται μόλις ϊχνη Φ Ε, άθέθαια όμως καί συγκεχυμένα- έζ
αυτών θά ήδυνάμεθα νά ύρίσιοιιεν τήν θεότητα, αν πως ήσαν σαφέστερα, π. χ. τάι/
Θέ[μιαατΐ' ϊσως όμως και νά ιιή ύπήρχέ τι περαιτέρω τοΰ όνέ&εκεν. Τό όνομα τοΰ
άναθέντος εκείτο κατά τύν στίχ. Ι- τά έν αρχή τοΰ στίχ. 2 άνήκουσι βεθαίως τω πα-
τρίκιο, π. χ. [Άπολλοδ]όροί~-ζ'Α - - ]ονροι~-['Α - - -]ώρον. Έν καθαρώς Θεσσαλική επι-
γραφή άνεμένομεν---ονρειος. Άλλ' εκ τε τούτου και έκ τοΰ όνέ&εκεν εμφαίνεται ή
Θεσσαλική διάλεκτος, καΐ βεθαιοΰται ότι και οί Βόρειοι Περραιβοί ταύτη έχρώντο κατά
τό πλείστον διότι έν έπιγραφή τών Χυρετιών των περί τό 425 π. Χ. χρόνων, έν "Αρχ.
Έφηιι. 1917 σελ. 135 εϊδομεν, ότι δεν εμφανίζονται τά διαλεκτικά ταΰτα στοιχεία. Θί
έγγύτερον όμως τή Θεσσαλική πεδιάδι οίκοΰντες ΠερραιβοΙ έ'χουοι σαφώς τήν θεσσα-
λικήν διάλεκτο ν. Σημειωτέον ότι έχει τινά ομοιότητα τοΰτο πρύς τό παρά Κθπι έν
16 IX2 άοιθ. 1280, όπερ δεν έπανεΰρον περί τούτου βλ. έμόν αριθ. 386 στοιχ. β.
·ί88 (είκ. 2 ΜΕ 25· πρβ. Άρχ. Έφημ. 1913 σελ. 162 και Κι IX 2 αριθ. 1275).
Στήλη μαρμάρου λευκοφαίου, έπιχιορίου, άνω μόνον άποκεκομμένη και έλλείπουσα. Κατά
τήν άριστεράν γωνίαν καί τι κατά τήν δεξιάν κάτω έν μέσοι λήγει είς γόμφον ύψους
0.05, ίνα άρμοσθή έν τόρμω βάθρου ή επί παρακειμένου τω ναώ βράχου. Έποιήθη δε
κατά τον άπλοόστατον τρόπον ώς πρωτογενής ναΐ'σκος. Ύψ. μετά τοΰ γόμφου 0.38,
πλάτ. 0.375, πάχ. 0.075.
Εύρον αυτήν έν τή έν Έλασσόνι οικία τοΰ Κώστα Γάκη, όστις λέγει ότι τό πρώτον
εόρεν αυτήν έν έρειπίοις αρχαίου ναοΰ παρά τήν Οέσιν Τόπόλίάνή. ενθα κέκτηται άγρύν.
διεφύλαττε δ' έπι πολλά έτη αυτήν έν Αούχλιτσα, καί έκύμισεν εΐτα είς Ελασσόνα.
Ενείχε δε πολλήν άσθεστον ή στήλη, ώς έντειχισΟεΐσά που πάλαι υπό τών Χριστιανών,
ην άπεκόλλησα.
Επί της 3νω πλευράς τοΰ πλαισίου έχαράχθη ή έπιγραφή, συνεχιζόμενη καί
έπι τής αριστεράς παραστάδος. άΰαθώς καί ούχί έπιμελώς, τών γραμμάτων άποτριβέντων
καί φθαρέντων ίκανώς. ών δψ. 0.14 — 0.02, διάστιχ. 0.0081
. , . > Α«,τ,.Ί«.ΤΑ-τΐΛηι Πάσαι αί αναγνώσει, στηριζόμενοι καί έπι
κα]1 [Έ]π[ι]ν[ί]κη Πανσαν[ίον ιχνών τών έν άγκυλαίς τεθέντων γραμμάτων, ων
ΔΙιΐ τμήματα διεσώθησαν, εΐναι ασφαλείς· μόνον έν στίχ.
Κε- ΐ} |ν0α σφζεχαι χ6 κάτω ήμισυ καθέτου κεραίας.
ραυ" δύναται τις νά θέση Τι/μοκράτης η τι όμοιο ν. Άδελ-
<\ \\ τούτου εΐναι πιθανώτατα ή έν αριθ. 390.