DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0023
Κ) Θεσσαλικοί έπιγραφαί νπδ Α. Αρβανιτοπονλου.
ΑΕ 1914
Ύψ. 0-37, πλάτ. 0-27, πάχ. 0Ό98.
Ύπο το γεΐσον έχαράχθη επιγραφή, σχεδόν τε-
λείως έξαφανισθεΐσα" ένομίσαμεν δτι διεκρίναμεν
τάδε:
.... 1 Ο - - - Άθηνάι Π]ο[λιάδι
-........ [δείνα όεΐνος]
/ Ρ ----· - ά]ρ[χιφρουρήσας
[και οί σΰνφρουροι.]
Είναι πιθανόν ότι κατωνομάζοντο και οί φρου-
οοΐ και δτΐ άρα εχομεν ομοιον καΟ' όλα παράδει-
γμα τή άνω υπ' αριθ. 51 δημοσιευθείση επι-
γραφή"
'Αριϋ·. 215 (καταλ. άριΰ. Ιοί). Στήλη λευκοΟ
εϋθούπτου μαρμάρου, κάτω μόνον άποκεκομμένη'
άνω λήγει εις γεΐσον διπλού κυματίου και αέτωμα
μετ' ακρωτηρίων, ών μόνον το άριστερον διετη-
ρήθη" έπι του μέσου .τοΰ τύμπανου υπάρχει έκτύ-
πως άναγεγλυμμένη κυκλική άσπϊς μετ άντυγος.
Τψ 0-215, πλ. 0 26, πάχ, 0Ό7.
'ΤπΌ το γεΐσον ύπήρχεν επιγραφή, άποτριβεΐσα
όλως" μόλις διακρίνεται δεΕ'ά κατά το τέρμα τής
στήλης ίχνος
.......-Λ---- ΆΟηναι Πο]λ[ιάδι·
ένεκα τοΰ σχήματος (πρβ. άνω άριΘ.ο1"214 και
κάτω αριθ. 218) φαίνεται ούσα αναθηματική τη
'Α&ηνάι Πολιάδι κατά το σύνηθες.
'Αριΰ·. 216 (καταλ. άριΰ. 106). Στήλη μαρ-
αάοου λευκο^αίου, άκέοαιο;:" άνω λήγει εΐί λίαν
ήπίως προεςέχον όριζόντιον γεΐσον, κάτω δ' εν μέ-
σω εις γόμφον ύψους 0'04' το μεταξύ λεΐον κενόν
διάστημα Θά κατείχετό ποτε ύπό γραπτής παρα-
στάσεως (πρβ. ώς προς τό σχήμα τά άνω έν αριθ.
213 εΐρημένα). Υψ. μετά του γόμφου 0 335, πλ.
0-30, πάχ. 0-045. '
Έπι τοΰ γείσου έχαράχθη άβαΟώς και καλώς
μονόστιχος πιθανώς επιγραφή, έςαφανισθεΐσα όλως"
υψ. γραμμ. 0 012" μόλις διακρίνονται σκιαί τίνες
γραμμάτων.
— Ί ΙΝΛ------- Άθ]ην[άι Πολιάδι.
Τό όνομα τοΰ άναθέντος ελλείπει βεβαίως- τών δύο
πρ<.ότων γραμμάτων τά ίχνη θεώρησον πιΟανώτατα.
Άριΰ>. 217 (καταλ. άρι§. 29β). Σχίζα μαρ-
μάρου ύπομέλανος, πανταχόθεν άποκεκομμένη."Υ·|;.
0-02, πλ. 0 085, πάχ. 0;05.
Ή επιγραφή έχαράχθη βαθέως και επιμελώς"
υψ. γραμμ. 0*01 ■
01 I*
Μεταξύ του τρίτου και τετάρτου γράμματος
ύπάρχει διάστημα μείζον, ή ίνα ύποδεχθή όριζόν-
τιον κεραίαν τοΰ Η" ούτως ή άνάγνωσις Ά]$ η -
ν άι Πολίάδι δεν δύναται νά ΟεωρηΟη πιΟανωτέρα
τής ώς ψηφίσματος τοιάσδε τινός άναγνώσεως:
- - - - ]οΐ" ΐν[α ουν και ή πόλις ημών κτλ..
Άριΰ: 218 (καταλ. άριΰ. 187). Στήλη μαρ-
μάρου λευκοφαίου, ένιαχοΰ ύπομέλανος, κάτω μό-
νον άποκεκομμένη οϋχ'ι πολύ" άνω λήγει εις ήπίως
προεξέχον αέτωμα μετ' ακρωτηρίων, άποκοπέντων
τάς κορυφάς καϊ άποσχισθέντων. "ΐψ. 0'62, πλ.
0-255, πάχ. 0 07.
Εύθΰς ύπο το γεΐσον έχαράχθη βαθέως και σχε-
δόν καλώς ή έπιγραφή' ύψ. γρ. 0Ό06-0Ό15,
διάστιχ. 0Ό04'
ΑΟΗΝΑΙΠΟΛΙΑΔΙοΑΡ
ΧΙΓΡΟΥΡΟΞΚΑΙΟΙΓΡΟΥΡΟΙ
Αθηνάι Πολιάδι- δ άρ-
χιπρουρός και οί προυροί.
Ύπό την έπιγραφήν ύπάρχει λεΐον κενόν διά-
στημα, ενθα διά βαφής Οά είχόν -οτε άποδοΟή τά
ονόματα τών άναΟέντων ή παράστασίς τις ή σύμ-
βολον, ή άμΐότερα, γενόμενα έςίτηλα' διακρίνον-
ται δέ τίνες κάθετοι και οριζόντιοι χαραγα'ι άμε-
λεΐς, προς ύπολογισμόν ισως τοΰ χώρου και τού
διαγράμματος τών γραπτώς παρασταθέντων.
Ή επιγραφή αύτη, ή μόνη εύρεΟεΐσα έπ'ι τής
ακροπόλεως τών Γόννων άχρι τοΰδε ασφαλώς δια-
λεκτικώς έςενηνεγμένη, ανήκει τοις περί τά μέσα
τής Γ' -Χ έκατονταετηρίδος χρόνοις.
ΆριΦ. 219 (καταλ. άριΰ. 188). Στήλη λευκού
ααρμάρου, εκ τής έν ύπαίθρω εκθέσεως φαινομέ-
νου μέλανος, άνω κα'ι δεςιά ακέραιος" άνοο λήγει
7 7 14.
ΑΕ 1914
Ύψ. 0-37, πλάτ. 0-27, πάχ. 0Ό98.
Ύπο το γεΐσον έχαράχθη επιγραφή, σχεδόν τε-
λείως έξαφανισθεΐσα" ένομίσαμεν δτι διεκρίναμεν
τάδε:
.... 1 Ο - - - Άθηνάι Π]ο[λιάδι
-........ [δείνα όεΐνος]
/ Ρ ----· - ά]ρ[χιφρουρήσας
[και οί σΰνφρουροι.]
Είναι πιθανόν ότι κατωνομάζοντο και οί φρου-
οοΐ και δτΐ άρα εχομεν ομοιον καΟ' όλα παράδει-
γμα τή άνω υπ' αριθ. 51 δημοσιευθείση επι-
γραφή"
'Αριϋ·. 215 (καταλ. άριΰ. Ιοί). Στήλη λευκοΟ
εϋθούπτου μαρμάρου, κάτω μόνον άποκεκομμένη'
άνω λήγει εις γεΐσον διπλού κυματίου και αέτωμα
μετ' ακρωτηρίων, ών μόνον το άριστερον διετη-
ρήθη" έπι του μέσου .τοΰ τύμπανου υπάρχει έκτύ-
πως άναγεγλυμμένη κυκλική άσπϊς μετ άντυγος.
Τψ 0-215, πλ. 0 26, πάχ, 0Ό7.
'ΤπΌ το γεΐσον ύπήρχεν επιγραφή, άποτριβεΐσα
όλως" μόλις διακρίνεται δεΕ'ά κατά το τέρμα τής
στήλης ίχνος
.......-Λ---- ΆΟηναι Πο]λ[ιάδι·
ένεκα τοΰ σχήματος (πρβ. άνω άριΘ.ο1"214 και
κάτω αριθ. 218) φαίνεται ούσα αναθηματική τη
'Α&ηνάι Πολιάδι κατά το σύνηθες.
'Αριΰ·. 216 (καταλ. άριΰ. 106). Στήλη μαρ-
αάοου λευκο^αίου, άκέοαιο;:" άνω λήγει εΐί λίαν
ήπίως προεςέχον όριζόντιον γεΐσον, κάτω δ' εν μέ-
σω εις γόμφον ύψους 0'04' το μεταξύ λεΐον κενόν
διάστημα Θά κατείχετό ποτε ύπό γραπτής παρα-
στάσεως (πρβ. ώς προς τό σχήμα τά άνω έν αριθ.
213 εΐρημένα). Υψ. μετά του γόμφου 0 335, πλ.
0-30, πάχ. 0-045. '
Έπι τοΰ γείσου έχαράχθη άβαΟώς και καλώς
μονόστιχος πιθανώς επιγραφή, έςαφανισθεΐσα όλως"
υψ. γραμμ. 0 012" μόλις διακρίνονται σκιαί τίνες
γραμμάτων.
— Ί ΙΝΛ------- Άθ]ην[άι Πολιάδι.
Τό όνομα τοΰ άναθέντος ελλείπει βεβαίως- τών δύο
πρ<.ότων γραμμάτων τά ίχνη θεώρησον πιΟανώτατα.
Άριΰ>. 217 (καταλ. άρι§. 29β). Σχίζα μαρ-
μάρου ύπομέλανος, πανταχόθεν άποκεκομμένη."Υ·|;.
0-02, πλ. 0 085, πάχ. 0;05.
Ή επιγραφή έχαράχθη βαθέως και επιμελώς"
υψ. γραμμ. 0*01 ■
01 I*
Μεταξύ του τρίτου και τετάρτου γράμματος
ύπάρχει διάστημα μείζον, ή ίνα ύποδεχθή όριζόν-
τιον κεραίαν τοΰ Η" ούτως ή άνάγνωσις Ά]$ η -
ν άι Πολίάδι δεν δύναται νά ΟεωρηΟη πιΟανωτέρα
τής ώς ψηφίσματος τοιάσδε τινός άναγνώσεως:
- - - - ]οΐ" ΐν[α ουν και ή πόλις ημών κτλ..
Άριΰ: 218 (καταλ. άριΰ. 187). Στήλη μαρ-
μάρου λευκοφαίου, ένιαχοΰ ύπομέλανος, κάτω μό-
νον άποκεκομμένη οϋχ'ι πολύ" άνω λήγει εις ήπίως
προεξέχον αέτωμα μετ' ακρωτηρίων, άποκοπέντων
τάς κορυφάς καϊ άποσχισθέντων. "ΐψ. 0'62, πλ.
0-255, πάχ. 0 07.
Εύθΰς ύπο το γεΐσον έχαράχθη βαθέως και σχε-
δόν καλώς ή έπιγραφή' ύψ. γρ. 0Ό06-0Ό15,
διάστιχ. 0Ό04'
ΑΟΗΝΑΙΠΟΛΙΑΔΙοΑΡ
ΧΙΓΡΟΥΡΟΞΚΑΙΟΙΓΡΟΥΡΟΙ
Αθηνάι Πολιάδι- δ άρ-
χιπρουρός και οί προυροί.
Ύπό την έπιγραφήν ύπάρχει λεΐον κενόν διά-
στημα, ενθα διά βαφής Οά είχόν -οτε άποδοΟή τά
ονόματα τών άναΟέντων ή παράστασίς τις ή σύμ-
βολον, ή άμΐότερα, γενόμενα έςίτηλα' διακρίνον-
ται δέ τίνες κάθετοι και οριζόντιοι χαραγα'ι άμε-
λεΐς, προς ύπολογισμόν ισως τοΰ χώρου και τού
διαγράμματος τών γραπτώς παρασταθέντων.
Ή επιγραφή αύτη, ή μόνη εύρεΟεΐσα έπ'ι τής
ακροπόλεως τών Γόννων άχρι τοΰδε ασφαλώς δια-
λεκτικώς έςενηνεγμένη, ανήκει τοις περί τά μέσα
τής Γ' -Χ έκατονταετηρίδος χρόνοις.
ΆριΦ. 219 (καταλ. άριΰ. 188). Στήλη λευκού
ααρμάρου, εκ τής έν ύπαίθρω εκθέσεως φαινομέ-
νου μέλανος, άνω κα'ι δεςιά ακέραιος" άνοο λήγει
7 7 14.