DOI article:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14282#0024
.αε 1914
θεσσαλικαΐ έπιγραφαί· υπό Α. Αρβανιτοπονλον. 17
.εις ήπίως προεξέχον δριζόντιον άπλοΟν μέτωπον.
Ύψ. 0 18, πλ. 0Ί83, πάχ. 0-05.
Έπί τοΟ μετώπου έχαράχθη άβαθώς και σχε-
δόν καλώς μονόστιχος επιγραφή" ύψ. γρ. 0*009-
0013-
νΑΥΚΙοΥΑΘΗΝΛ δείνα Γλ]αυκίου Αθηνά.
Ή άνάθεσις ούτως Ιξηνέχθη άπλώς άνευ τοΟ
Πολίάδι, άνέ&ηκε κττ., υπονοουμένων (πρβ. άνω
άρ·θ. 52* 53).
Το λεϊον ύπό το μέτωπον διάστημα της στήλης
θά περιείχε ποτε γραπτήν παράστασιν κατά το σύ-
νηθες, γενομένην έξίτηλον. Οί χρόνοι της επιγρα-
φής εΐναι οί αύτοι τοις της προηγουμένης.
ΆριΦ. 220 (καταλ. άριϋ'. 191). Στήλη λευ-
κού,ολίγον ύπομέλανος μαρμάρου,κάτω μόνον άπο-
κεκομμένη* άνω λήγει εις ισχυρώς προεξέχον δρι-
ζόντιον μέτωπον, άποκοπέν τά πολλά μεθ' ίκανοΟ
της άκτηρίδος άνω δεξιά. "Ύψ. 0*29, πλ. 0*26,
πάχ. 0*075.
Έπι του μετώπου ύπήρχεν επιγραφή, άβαθώς
και καλώς κεχαραγμένη, ής έσώθη ίχνος ένός μό-
νον γράμματος, περίπου
--------- Άθ]η[νάι (Πολιάδι).
Τπ' αύτο υπήρχε γραπτή παράστασις, ής μά-
λιστα έσώθησαν ίχνη ερυθρών βαφών, πεπωρωμέ-
νων μετά χωμάτων, περί δέ το τέρμα οριζόντιος
χαραγή, οΓής φαίνεται ό'τι διηρεΐτο ή παράστασις
εϊς δύο ζώνας, καθά συμβαίνει έπι ένίων τών στη-
λών Παγασών.
Άριϋ'. 221 (εικ. 5· καταλ. άριΰ. 180). Στήλη
μαρμάρου λευκοφαίου, έκ τών πλευρών ακέραιος,
ϊψ. 0*29, πλ. 0-205, πάχ. 0*095.
Η επιγραφή έχαράχθη λίαν βαθέως και επιμε-
λώς* ΰψ. γραμμ. 0 01 5-0*023, διάστιχ. 0*006.
Τπό τήν αύτήν έπωνυμίαν έτιματο Ό Απόλλων
έν Μψροπόλει της άνω θετταλίας- ΙΟ IX2 332
{= ΑΕ 1913 144). Ή δ'εύρεσις έπ'ι τών ερειπίων
ναοΟ της Άθηνας Πολιάδος αναθήματος έτέρω θεώ
δύναται νά έρμηνευθη έκ τοΟ ό'τι έπι της άκροπό-
λεως ταύτης θά υπήρχε βωμός του Απόλλωνος
5 (επιγρ. άριϋ·. 221): ανάΰεας τψ Άπόλλωνι Άγρεΐ.
[1] [- - οί δαιδ-]
οΰ]χοι [Άπόλ-
λωνι Άγρε[ΐ*
Αντίμαχος
Φιλινίου*
5 Σίμων Άρ[ι-
στομήδο[υς·
Κριτόδημο[ς
Ξανθού*
Σκΰθα[ς Παυ-
10 σ[ανίου; κτλ...
Άγρέως, ίσως και άλλων θεοτήτων.
ΤοΟ στίχ. 1 διεκρίναμεν ίχνη λ^ι προσαρμοζό-
μενα άσφαλώς τη συλλαβή χοι, εξ ής δύναται τις
νά συμπλήρωση δήμαρίχοι, πολέμαρ χοι, ραβδού-
χοι, γνμνασίαρ\χοι, δαιδον χοι σνναρίχοι (; = συ-
νάρχοντες) κττ.' άριστον πάντων Θεωροΰμεν το
άνω τεθέν" οί σύνσιτοι της έν Μητροπόλει αναθέ-
σεως δεν άρμόττουσι τοις ίχνεσι του πρώτου σω-
θέντος γράμματος.
Έν στίχ. 9 δεν είναι βέβαια ίχνη γραμμάτων
έν τέλει, επειδή άπεκόπη λοξώς Ό λίθος* άλλ' έκ
τών ιχνών του* στίχ. 10 είναι πιθανόν ό'τι και έν
τέλει του 9 ύπήρχον, όποτε διά τήν σχετικήν συμ-
3
θεσσαλικαΐ έπιγραφαί· υπό Α. Αρβανιτοπονλον. 17
.εις ήπίως προεξέχον δριζόντιον άπλοΟν μέτωπον.
Ύψ. 0 18, πλ. 0Ί83, πάχ. 0-05.
Έπί τοΟ μετώπου έχαράχθη άβαθώς και σχε-
δόν καλώς μονόστιχος επιγραφή" ύψ. γρ. 0*009-
0013-
νΑΥΚΙοΥΑΘΗΝΛ δείνα Γλ]αυκίου Αθηνά.
Ή άνάθεσις ούτως Ιξηνέχθη άπλώς άνευ τοΟ
Πολίάδι, άνέ&ηκε κττ., υπονοουμένων (πρβ. άνω
άρ·θ. 52* 53).
Το λεϊον ύπό το μέτωπον διάστημα της στήλης
θά περιείχε ποτε γραπτήν παράστασιν κατά το σύ-
νηθες, γενομένην έξίτηλον. Οί χρόνοι της επιγρα-
φής εΐναι οί αύτοι τοις της προηγουμένης.
ΆριΦ. 220 (καταλ. άριϋ'. 191). Στήλη λευ-
κού,ολίγον ύπομέλανος μαρμάρου,κάτω μόνον άπο-
κεκομμένη* άνω λήγει εις ισχυρώς προεξέχον δρι-
ζόντιον μέτωπον, άποκοπέν τά πολλά μεθ' ίκανοΟ
της άκτηρίδος άνω δεξιά. "Ύψ. 0*29, πλ. 0*26,
πάχ. 0*075.
Έπι του μετώπου ύπήρχεν επιγραφή, άβαθώς
και καλώς κεχαραγμένη, ής έσώθη ίχνος ένός μό-
νον γράμματος, περίπου
--------- Άθ]η[νάι (Πολιάδι).
Τπ' αύτο υπήρχε γραπτή παράστασις, ής μά-
λιστα έσώθησαν ίχνη ερυθρών βαφών, πεπωρωμέ-
νων μετά χωμάτων, περί δέ το τέρμα οριζόντιος
χαραγή, οΓής φαίνεται ό'τι διηρεΐτο ή παράστασις
εϊς δύο ζώνας, καθά συμβαίνει έπι ένίων τών στη-
λών Παγασών.
Άριϋ'. 221 (εικ. 5· καταλ. άριΰ. 180). Στήλη
μαρμάρου λευκοφαίου, έκ τών πλευρών ακέραιος,
ϊψ. 0*29, πλ. 0-205, πάχ. 0*095.
Η επιγραφή έχαράχθη λίαν βαθέως και επιμε-
λώς* ΰψ. γραμμ. 0 01 5-0*023, διάστιχ. 0*006.
Τπό τήν αύτήν έπωνυμίαν έτιματο Ό Απόλλων
έν Μψροπόλει της άνω θετταλίας- ΙΟ IX2 332
{= ΑΕ 1913 144). Ή δ'εύρεσις έπ'ι τών ερειπίων
ναοΟ της Άθηνας Πολιάδος αναθήματος έτέρω θεώ
δύναται νά έρμηνευθη έκ τοΟ ό'τι έπι της άκροπό-
λεως ταύτης θά υπήρχε βωμός του Απόλλωνος
5 (επιγρ. άριϋ·. 221): ανάΰεας τψ Άπόλλωνι Άγρεΐ.
[1] [- - οί δαιδ-]
οΰ]χοι [Άπόλ-
λωνι Άγρε[ΐ*
Αντίμαχος
Φιλινίου*
5 Σίμων Άρ[ι-
στομήδο[υς·
Κριτόδημο[ς
Ξανθού*
Σκΰθα[ς Παυ-
10 σ[ανίου; κτλ...
Άγρέως, ίσως και άλλων θεοτήτων.
ΤοΟ στίχ. 1 διεκρίναμεν ίχνη λ^ι προσαρμοζό-
μενα άσφαλώς τη συλλαβή χοι, εξ ής δύναται τις
νά συμπλήρωση δήμαρίχοι, πολέμαρ χοι, ραβδού-
χοι, γνμνασίαρ\χοι, δαιδον χοι σνναρίχοι (; = συ-
νάρχοντες) κττ.' άριστον πάντων Θεωροΰμεν το
άνω τεθέν" οί σύνσιτοι της έν Μητροπόλει αναθέ-
σεως δεν άρμόττουσι τοις ίχνεσι του πρώτου σω-
θέντος γράμματος.
Έν στίχ. 9 δεν είναι βέβαια ίχνη γραμμάτων
έν τέλει, επειδή άπεκόπη λοξώς Ό λίθος* άλλ' έκ
τών ιχνών του* στίχ. 10 είναι πιθανόν ό'τι και έν
τέλει του 9 ύπήρχον, όποτε διά τήν σχετικήν συμ-
3