DOI Artikel:
Arbanitopulos, Apostolos S.: Thessalikai epigraphai
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14278#0030
18 Θεσσαλικοί επιγραφαν υπό Ά. Άρβανιτοπούλου.
ΑΕ 1917
μόλις εις τούς περί τό 200 πΧ, είκάζομεν δτι έν
αύτη αναφέρεται παλαιοτέρα συνθήκη, δια διαιτη-
σίας τού Κασσάνδρου γενομένη, ή έπαναλαμοάνε-
ται αύτη ή ιδία" πιθανώς χυτός δ βασιλεύς Φίλιπ-
πο; δ Ε καθώρισε το ζήτημα συμφώνως τη διαι-
τησία έκείνη, ώς επράξεν δ αυτοκράτωρ Νέροας,
έπαναγαγών εις ισ/ύν πάλαιαν συνθήκην περί ορίων
των Δολιχηνών καΐ Ελιμειωτών, ήν το πρώτον
έςετέλεσεν δ βασιλεύς Αμύντας περί το 380 πΧ,
καθ' ά εϊπομεν έν τοις Πρακτικοϊς 1914 197- 198"
το διατακτικόν ΰφος της επιγραφής οηλοΐ δτι πρό-
κειται περ'ι αποφάσεως βασιλικής και οριστικής εις
τον καθορισμών των συνόρων.
Ως προς τά κατά μέρος σημειωτέον δτι έν στ.
I - 2 πρόκειται περ'ι καθορισμού όρι'ων νομής των
καΐ σήμερον πολυτίμων κατά τά ταπεινά ταύτα
όρη λιβαδιών, έν δέ στ. 8-9 περί τίνος θέσεως,
ένθα ύπήρχεν έμφανής δ τάοος σημαίνοντος τίνος
ανδρός, οίος αναφέρεται τού Κορνέστου εν ΑΕ 1!) 1 2
27 στ. !9' έν στ. 10 φαίνεται ύπάρ/ον κύριον
δνομα και πατρικάν, οίον έν στ. 4. Τδ έν στ. 18
όρκιζέσ&ω, ον λίαν πιθανόν, δηλοΤ τον έν ταΐς
τοιαύταις συνθήκαις συ/νάκις άναγραφόμενον ό'ρκον
των διαιτητών, μαρτύρων και άλλων όμοιων. Περί
τών λοιπών δεν έπιτρέπει ή κατάστασις της έπι-
γραφης νά εΐπη τις ασφαλές τι.
ΆριΦ. 309-312 (εΐκ. 8-11 ΜΕ 90). Σπόν
δυλος παραστάδος παραλληλεπίπεδος, μαρμάρου
λευκού, ακέραιος, πλην μικρών άποτριβών και
άποσ/ίσεων κατά τήν άνιο έπιφάνειαν' εις τά άκρα
της επάνω και ύποκάτω έδρας διατηρεί άνά δύο
μικρούς τόρμους προς γόμφωσιν σιδήρων κα'ι άρμο-
γήν δι έγχύσεως μολύβδου έτέρων ομοίων σπονδύ-
λων.—Τψ 068, πλάτ. δνω 0505, κάτω 0535,
πάχ. 0 46.
Οτι άπετέλει μέλος κίονος, πάντα/όθεν ορατού,
αποδεικνύει το ό'τι φέρει και κατά τάς τεσσάρας
καθέτους έδρας έπιγραφάς' και έπϊ μεν της αέ/α-
ράχθη ή ύπ' αριθ. 309 έπιγραφή, άπό μεν στ.
1-3(· αφ' ένος τε/νίτου μετρίως βαθέως κα'ι ουχί
έπιμελώς, άπετρίβη δε ϊσ/υρώς' βψ. γραμμ. 0007-
0015, διάστιχ." 0004, άπο·δέ στ. 31 -36 ύφ'έτε-
ρου βαθέως κα'ι έπιμελώς· ύψ. γραμμ. 0014-002,
διάστι/. 0007' έπ'ι δέ της β ή ύπ' αριθ. 310,
άπό μέν στ. 1-7 ύφ' ένός τε/νίτου άβαθώς και
άμελώς, άπετρίβη δ' ένια/οΰ ΐσ/υρώς' ύψ. γραμμ.
0007-ΟΟΐ:ί! διάστι/,. 0005, άπδ δέ στ. 8-Ιο
ύφ ετέρου λίαν βαθέως και έπιμελώς' ύψ. γραμμ.
οοΐ4-()ΐΐ2:ί, δ ιάστι/. 0004, άπδ οέ στ. 16-24
ύπό τρίτου άό'αΟώς κα'ι άμελώς' ύψ. γραμμ.0006-
0014, διάστιχ. 0002, άπο δέ στ. 25-31 ύπο
τετάρτου άβαθώς και ού/ί έπιμελώς- ύψ. γραμμ.
0012-0021, διάστιχ. 001· έπ'ι δέ τής γ ή ύπ'
άριθ. 311, άπό μέν στ. 1-25 ύφ' ένός τεχνίτου
μετρίως βαθέως και άμελώς· ύψ. γραμμ. 0011-
0025, διάστι/. 0004, άπό δέ στ. 25-30 ύφ'ετέ-
ρου βαθύτατα και έπιμελέστατα- ύψ. γραμμ.
0011-0017, διάστιχ. 001 έπϊ δέ της δ ή ύπ'
άριθ. 312, άπό μέν στ. 1-7 ύφ' ένός τεχνίτου
μετρίως βαθέως κα'ι οΰχ'ι επιμελώς· ύψ. γραμμ.
0009-002, διάστιχ. 0004, άπο δέ στ. 8-15
ύπο δευτέρου άβαθώς και καλώς' ύψ. γραμμ.
0006-0021, οιχστι/. 0 005, άπό δέ στ. 16-20
ύπο τρίτου μετρίως βαθέως κα'ι καλώς" ύψ. γραμμ.
001-0011), διάστι/. 0006. Τής έπιγραφής της
έδρας ταύτης άπό μέν τής άρ/ής ΰπέρκειται κενόν
διάστημα ύψ. 0045, άπο δέ τού τέλους άφίνεται
κενόν υψ. 0 225.
Ιόν λι'Οον τούτον άπέσπασα, άντικαταστήσας
δι έτέρου, άπό τής βάσεως τής Άγιας Τραπέζης
του ιερού τής έν Δομενίκω έκκλησίας του Αγιωρ
γονλη ή Αγίου Γεωργίου τοϋ Μικροϋ' είναι βέ-
βαιον όμως ότι έκομίσΟη έκ τής άκροπόλεως τών
Χυρετιών, εκλεγείς ώς άριστος πρός τον σημειω-
θέντα ποοοοισαόν.
I I (
309 (είκ. 8)
Α Ταμ1ι[ε|ΰο[ντ]ος της |π]όλεω[ς τήν πρ-
ώτη^ έξ«μτ|[ν]ο[ν] Πυθοκλέο[υ]ς τ[οϋ Δη-
μ]οκ[ρ]«του· οί [γ]εγο νότες απελεύθ-
ερο]! και δε[δ]ωκότες τη πόλει [τους
5 γ]εινομένους αργυρίου στα[τήρας
δ]εκαπέντε κατά τον νόμον
Απολλώνιου ενδε[κάτηι'
ατ|ρα)τηγοϋντος Λεοντομένο(υς
τ]οΰ Μεγαλοκλέους Φε[ρ]αίου"
10 Ί]λά[ρ]α Δημό|κλ]έο[υ]ς, ή φαμένη [άπη-
λε|υθερώσ|θ]αι ΰ(π]ό Δημοκλέο[υς
το|ΰ Διονυσί[ο)υ, |κ]αθ' υ|Εο]3|ε]σ[ίαν δέ
ΑΕ 1917
μόλις εις τούς περί τό 200 πΧ, είκάζομεν δτι έν
αύτη αναφέρεται παλαιοτέρα συνθήκη, δια διαιτη-
σίας τού Κασσάνδρου γενομένη, ή έπαναλαμοάνε-
ται αύτη ή ιδία" πιθανώς χυτός δ βασιλεύς Φίλιπ-
πο; δ Ε καθώρισε το ζήτημα συμφώνως τη διαι-
τησία έκείνη, ώς επράξεν δ αυτοκράτωρ Νέροας,
έπαναγαγών εις ισ/ύν πάλαιαν συνθήκην περί ορίων
των Δολιχηνών καΐ Ελιμειωτών, ήν το πρώτον
έςετέλεσεν δ βασιλεύς Αμύντας περί το 380 πΧ,
καθ' ά εϊπομεν έν τοις Πρακτικοϊς 1914 197- 198"
το διατακτικόν ΰφος της επιγραφής οηλοΐ δτι πρό-
κειται περ'ι αποφάσεως βασιλικής και οριστικής εις
τον καθορισμών των συνόρων.
Ως προς τά κατά μέρος σημειωτέον δτι έν στ.
I - 2 πρόκειται περ'ι καθορισμού όρι'ων νομής των
καΐ σήμερον πολυτίμων κατά τά ταπεινά ταύτα
όρη λιβαδιών, έν δέ στ. 8-9 περί τίνος θέσεως,
ένθα ύπήρχεν έμφανής δ τάοος σημαίνοντος τίνος
ανδρός, οίος αναφέρεται τού Κορνέστου εν ΑΕ 1!) 1 2
27 στ. !9' έν στ. 10 φαίνεται ύπάρ/ον κύριον
δνομα και πατρικάν, οίον έν στ. 4. Τδ έν στ. 18
όρκιζέσ&ω, ον λίαν πιθανόν, δηλοΤ τον έν ταΐς
τοιαύταις συνθήκαις συ/νάκις άναγραφόμενον ό'ρκον
των διαιτητών, μαρτύρων και άλλων όμοιων. Περί
τών λοιπών δεν έπιτρέπει ή κατάστασις της έπι-
γραφης νά εΐπη τις ασφαλές τι.
ΆριΦ. 309-312 (εΐκ. 8-11 ΜΕ 90). Σπόν
δυλος παραστάδος παραλληλεπίπεδος, μαρμάρου
λευκού, ακέραιος, πλην μικρών άποτριβών και
άποσ/ίσεων κατά τήν άνιο έπιφάνειαν' εις τά άκρα
της επάνω και ύποκάτω έδρας διατηρεί άνά δύο
μικρούς τόρμους προς γόμφωσιν σιδήρων κα'ι άρμο-
γήν δι έγχύσεως μολύβδου έτέρων ομοίων σπονδύ-
λων.—Τψ 068, πλάτ. δνω 0505, κάτω 0535,
πάχ. 0 46.
Οτι άπετέλει μέλος κίονος, πάντα/όθεν ορατού,
αποδεικνύει το ό'τι φέρει και κατά τάς τεσσάρας
καθέτους έδρας έπιγραφάς' και έπϊ μεν της αέ/α-
ράχθη ή ύπ' αριθ. 309 έπιγραφή, άπό μεν στ.
1-3(· αφ' ένος τε/νίτου μετρίως βαθέως κα'ι ουχί
έπιμελώς, άπετρίβη δε ϊσ/υρώς' βψ. γραμμ. 0007-
0015, διάστιχ." 0004, άπο·δέ στ. 31 -36 ύφ'έτε-
ρου βαθέως κα'ι έπιμελώς· ύψ. γραμμ. 0014-002,
διάστι/. 0007' έπ'ι δέ της β ή ύπ' αριθ. 310,
άπό μέν στ. 1-7 ύφ' ένός τε/νίτου άβαθώς και
άμελώς, άπετρίβη δ' ένια/οΰ ΐσ/υρώς' ύψ. γραμμ.
0007-ΟΟΐ:ί! διάστι/,. 0005, άπδ δέ στ. 8-Ιο
ύφ ετέρου λίαν βαθέως και έπιμελώς' ύψ. γραμμ.
οοΐ4-()ΐΐ2:ί, δ ιάστι/. 0004, άπδ οέ στ. 16-24
ύπό τρίτου άό'αΟώς κα'ι άμελώς' ύψ. γραμμ.0006-
0014, διάστιχ. 0002, άπο δέ στ. 25-31 ύπο
τετάρτου άβαθώς και ού/ί έπιμελώς- ύψ. γραμμ.
0012-0021, διάστιχ. 001· έπ'ι δέ τής γ ή ύπ'
άριθ. 311, άπό μέν στ. 1-25 ύφ' ένός τεχνίτου
μετρίως βαθέως και άμελώς· ύψ. γραμμ. 0011-
0025, διάστι/. 0004, άπό δέ στ. 25-30 ύφ'ετέ-
ρου βαθύτατα και έπιμελέστατα- ύψ. γραμμ.
0011-0017, διάστιχ. 001 έπϊ δέ της δ ή ύπ'
άριθ. 312, άπό μέν στ. 1-7 ύφ' ένός τεχνίτου
μετρίως βαθέως κα'ι οΰχ'ι επιμελώς· ύψ. γραμμ.
0009-002, διάστιχ. 0004, άπο δέ στ. 8-15
ύπο δευτέρου άβαθώς και καλώς' ύψ. γραμμ.
0006-0021, οιχστι/. 0 005, άπό δέ στ. 16-20
ύπο τρίτου μετρίως βαθέως κα'ι καλώς" ύψ. γραμμ.
001-0011), διάστι/. 0006. Τής έπιγραφής της
έδρας ταύτης άπό μέν τής άρ/ής ΰπέρκειται κενόν
διάστημα ύψ. 0045, άπο δέ τού τέλους άφίνεται
κενόν υψ. 0 225.
Ιόν λι'Οον τούτον άπέσπασα, άντικαταστήσας
δι έτέρου, άπό τής βάσεως τής Άγιας Τραπέζης
του ιερού τής έν Δομενίκω έκκλησίας του Αγιωρ
γονλη ή Αγίου Γεωργίου τοϋ Μικροϋ' είναι βέ-
βαιον όμως ότι έκομίσΟη έκ τής άκροπόλεως τών
Χυρετιών, εκλεγείς ώς άριστος πρός τον σημειω-
θέντα ποοοοισαόν.
I I (
309 (είκ. 8)
Α Ταμ1ι[ε|ΰο[ντ]ος της |π]όλεω[ς τήν πρ-
ώτη^ έξ«μτ|[ν]ο[ν] Πυθοκλέο[υ]ς τ[οϋ Δη-
μ]οκ[ρ]«του· οί [γ]εγο νότες απελεύθ-
ερο]! και δε[δ]ωκότες τη πόλει [τους
5 γ]εινομένους αργυρίου στα[τήρας
δ]εκαπέντε κατά τον νόμον
Απολλώνιου ενδε[κάτηι'
ατ|ρα)τηγοϋντος Λεοντομένο(υς
τ]οΰ Μεγαλοκλέους Φε[ρ]αίου"
10 Ί]λά[ρ]α Δημό|κλ]έο[υ]ς, ή φαμένη [άπη-
λε|υθερώσ|θ]αι ΰ(π]ό Δημοκλέο[υς
το|ΰ Διονυσί[ο)υ, |κ]αθ' υ|Εο]3|ε]σ[ίαν δέ