152 Κίναιδοι μνλωϋροί' υπό Κ. Κουρουηώτου.

ΑΕ 1917

κατωτέρω σκοπεί πάντο>ς νά ύ.ποδηλα>ση και το
έσωτερικόν κτιρίου.

Τήν περιγραφήν άρ/ίζομεν άπό της ζωοκινήτου
αυλής (είκ. 1 ΑΕ, ε. ά. είκ. 2). Όνος έζευγμέ-
νος εις μύλην καθ ον τρόπον φαίνεται σαφέστε-
ρον ίπΐ άλλων όμοιων παραστάσεων 1 κινείται
προς αριστερά. Της μύλης φαίνεται ό'λως ο άνω
λίθος, ή καΟ' αυτό μύλη, ή ονος άλέτης, και τό
έμβολον περί ο έστερεωμένον έπι του" κάτω λίθου
της μύλης έστρέφετο ό άνω λίθος' ή βάσις της
μύλης εινε δυσδιάκριτος. Έκ του" έκ δοκών κα-
τασκευάσματος τη βοήθεια του όποιου περιεστρέ-
φετο ή μύλη (ΒΙύηιηβτ Τθοίιη. ε. ά.), διακρίνον-
ται ολίγα αβέβαια Γχνη παρά τόν λαιμόν τοΟ
ονου, έπί της κοιλίας ο' αυτού δηλοϋται ίσως κα'ι
τό ζαψα, δι' οδ ήσφαλίζετο μάλλον ή ζεΟξις
(ΒΙηηιηβν ε. ά. σ. 40)' ό ονο: φαίνεται, ό'τι εινε
ίθυφαλλικός (;) Κάτωθεν της κοιλίας τούτου πρό
των οπισθίων ποδών υπάρχει δοχεΐον κωνικόν 8.
στενότερον άνω, κατεσκευασμένον ώς φαίνεται, έκ
καθέτων σανίδων ομοίως προς τους σημερινούς ξύ-
λινου; κάδους, οπερ ώς έκ του σχήματος αύτου
καϊ του" μεγέθους δυνάμεθα νά ύποθέσωμεν, εινε
μετρητικον σκεύος, μόδιος ή έκτεύς (ΒΙύιηηβτ έ.ά.
σ. 42 είκ. 17ί' Όατβηώβτμ-8αρΙίο, Ό\οί. εν λ.
πιοάίϋβ). Όπισθεν τοΟ ονου κύπτει προς αριστερά,
μορφή, γυμνή προφανώς ό'πως άρη άπό του
έδάφους τόν κάτωθι της κοιλίας του ονου μόδιον.
Στηρίζεται και έπί τών δΰο ποδών παρ' αλλήλους
στερεώς τεθειμένων, και κάμπτει τά σκέλη και το
νώτον, όπερ φαίνεται σχεδόν ό'λον, και προκύπτει
τήν διά στεφανοειδους περί τό μέτωπον έξογκώμα-
τος κεκοσμημένην κεφαλήν φερόμενος μετά κόπου
εις τό έπίπονον αύτου" έργον, ένώ έμφοβος ύψοι

1 ΒΙάηιηβτ ΤβοΙιηο1θ£Ϊβ I* σ. 40 κέ. πρβ. χαί τάς αυτόθι
εικόνας.

ϊ Έπί τής ημετέρας εικόνος φαίνεται χαλώ;, ενώ Ιν τω σχεδιω
τοϋ ΟΪΙΙΪΘΓΟη άπεικονίσθη λίαν ασαφώς. Ό Βερσάκης (α. 51) Ικλαμ-
βάνει τούτο ως μέρος της μύλης, άλλα καϊ άν δεν ητο τοσούτον σαφής
ή μορφή αΰτου, είνε πολύ χαμηλά ώστε να εινε μϊρο; της μύλης χα·.
έχτος τούτου θα ητο λίαν μακράν χής άληθοΰς θέσεως.

3 "Ισως φέρει μο'νον λεπτόν και βρα/^ύν χιτώνα λίαν προσχείμε-
νον τώ «ώματι' ή /.αχή τύπωσις χαί ή τριβή καθιστώσι τούτο άβέβαιον.
Αί γραμμαί. αί όπισθεν τοϋ νώτου φαινόμενα!, αϊτινες ήδύναντο να
έκληφθώσιν ώς έξ ηωρημένου ενδύματος προερχόμεναι, είνε πάντως
σφάλμα της τυπώσεω.;, α! ί' έπί τοΰ νώτου της μορφής είνε σφάλμα
του σ·/εδιαστοΰ. Σφάλμα της τυπώσεως εινε ομοίως κα'ι ό έν μέρει
διπλοδς βραχίων και ή διπλή ούρα τοϋ ζώου.

συγχρόνως προς τά όπίσω τήν δεξιάν, όπως φυλα-
χθή άπό του" άπειλουμένου νά έπέλθη κατά του
νώτου αύτοΰ τρομερού" κτυπήματος ύπο του" όπι-
σθεν ζύριιχοιιένοί) ανδρός *. Ό ρωμαλέος ούτος
άνήρ, γυμνός κατά τάλλα, έ/ει μόνον έλαφρόν έν-
δυμα περί τήν όσφύν, και κωνικόν πϊλον' έχων
μεθ' όρμής, και ισχυρώς προβεβλημένον προς δε-
ξιά τό άριστερον σκέλος κεκαμμένον, κα'ι κλινών
Ιλαφρώς προς τήν διεύθυνσιν ταύτην. αίρει διά της
δεξιάς όπισθεν της κεφαλής αύτοΟ όργανον τι έχον
λεπτήν κα'ι οπωσδήποτε μακράν λαβήν. και πλατύ
έλλειψοειδές άκρον (ΑΕ ε. ά. είκ. 3), άγνωστον άν
είδικήν τινα ράβδον ή πρόχειρόν τι άρτοποιητικόν
έργαλεΐον^, (πρβ τό σκεΟος ένΑΕ 1895 πίν. 12,6),
απειλών νά καταφέρη δι' αύτου ΐσχυρόν κτύπημα
κατά τών νώτων της άνωτέρω περιγραφείσης μορ-
φής. Τό σώμα αύτου είνε κατενώπιον διαφαινομένης
ευκρινώς της ρωμαλέας κατασκευής τοΟ στήθους
του, άλλ' ή κεφαλή βλέπει προς αριστερά, προς τήν
άπειλουμένην μορφήν' ή άριστερά χειρ κεκαμμένη
κατά τόν άγκώνα ερείδεται έπι του αριστερού μη-
ρού. ΙΙροφανώ; άτέλειαι περ'ι τήν έκτύπωσιν του
άναγλύφου, παρατηρούμενα1, κα'ι έπ' άλλων ση-
μείων του σκύφου, προκαλουσιν άσάφειάν τινα περ'ι
τον λαιμόν της μορφής *.

Δεξιά μετά τήν άρτι περιγραφεΐσαν μορφήν πα-
ρίσταται έπ'ι χαμηλού" κιονίσκου φέροντος δακτυ-
λιοειδή έξόγκωσιν κατ' άμφότερα τά άκρα κα'ι ιδρυ-
μένου έπί πλατείας, διβάθμου ( ΑΕ έ. ά. είκ. 3),
στρογγύλης βάσεως μεγάλη κυκλική λεκάνη, έν ή

4 Ό Βερσάκις (σελ. 52) προφανώς παρενόησε τήν ένέργειαν της
μορφής ταύτης· ή δεξιά -/είρ πάν όίλλο ποιβϊ, ή χειρίζεται τό μαστι-
γών. Κα'ι τό λεγόμενον περ'ι της κεφαλής τής μορφής ώς όμοιαζού-
σης πρός τήν του ονου δεν είνε ορθόν. Τό πρόσωπον, πρό πάντων
έ'νε/.α τοΰ λίαν προέ/οντος σιαγονίου κα'ι τοϋ κακού σνήματος τής ρι-
νός (βλέπε φωτοτυπιχήν εικόνα), φαίνεται μεν δύσμορφον, άλλ' ούδεν
απολύτως τό ζωώδες έ/ει. Εσφαλμένη δ' εντελώς είνε και πάσα ή
περί πανοιχάπης, ήν δήθεν φέρει ή μορφή, άφήγησις.

5 ΓΙρό'/ειρόν τι σκεΰος χρησιμοποιείται ώς όργανον μαστιγώσεως
έν άνανλύφο) τοΰ Καπιτωλίου εϊκονιζομένω έν ϋ8ΓβΠΐ1)βΓ^-83§1ίθ
έν λ. ίΐ8§θ11ΐΠΙ1 είκ. 3086" τοϋτο χαρακτηρίζεται ίχιϊ ώς ρυταγω-
γεύς, λωρίον δηλαδή χρησιμεΰον εις τήν στερέωσιν τοΰ £υμοΰ επί τών
Γππων τοΰ άρματος.

β Και τής μορφής ταύτης ή δράυις παρενοήθη τελείο>ς υπό Βερ-
σάκι (σελ. 63). Ότι δεν φέρει πανσιχάπην είναι καταφανές έχ τής
εικόνος ημών σάχκος πλήρης αλεύρου (!) ουδέ ποτε φέρεται, &>ί φέρει
τά σκεΰος ό άνήρ, πολύ όλιγώτερον πίθος (!!), πβλ. π.χ. πόσον διά-
φορος είνε ή παράστασις τής απηνής κενώσεως σάκκου άλεύρου έν

ΒΙητηηβτ Τβοΐιηοΐ. I. ά. σ. 43, είκ. 18.