Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1917)

Σουνίου άναοκαφαί· νπο Β. Στάη. 1!ι|

έξομοιοΐ ταΟτα, καθισταμένη; ούτο; πιθανωτέρα;
τή; γνώμη; 5τι πρόκειται περϊ Διοσκούρων, ών ή
προ; άστέρας έξομοίωσι; και ή έν λατρεία σχέσις

Α ε ι;»ι τ





χ-ο λ«1|0Ϊ
μί'/ν. γόνχτο;





I ο(3 έν Αθήναι;:

3^004

1(>(>

043

οη:;

I ού έν Ιουνιω:

I;)

Ιρ-58

043

0 80

Αί οιαστασεις αύται δεν ταυτίζονται μεν εντελώς,
άλλ αί οιχτ,οραί είναι χσήμχντοι και δυνατόν να
προέρχωνται και έκ τή; μή χκριβοΟ; (μχθηματι-
κώ;) καταμετρήσεως του έν Σουνίω κορμού, πολλα-
/ού καϊ χνωμάλω; ήκρωτηριασμένου. Κίνα·, δέ και
δυνατόν τα ούο ταΟτα αγάλματα να ήσαν μεν έν
τχϊς καθόλου οιαστάσεσιν αυτών όμοια, να διέβε-
ρον οέ έν ταϊς έπ'ι μέρει, ώ; παρατηρείται τούτο
καϊ έπ αυτών των αγαλμάτων. Ο έν Αθήναι; λ.ν.
κολοσσό: ε/·ι τον οεςιόν πόδα κατά <$ιίο εκατοστά
του μέτρου μακροτερον του αριστερού" και κατα
ήμισυ έκατοστόν στενώτερον τούτου ' . Κατά του;
χρόνου; τη; ποιήσεω; τών αγαλμάτων τούτων
τοιαΟται μικρολεπτομέρειαι δεν έσήμαινον, οαίνε-
~αι, καϊ πολύ. Αλλα καϊ έκ τη; όμοιότητο; τή;
έργασία; τών δύο κορμών καϊ έκ τή; όμοιότητο;
τών βάθρων καϊ ίδια τών έπ' αυτών σωζόμενων
ποδών, προκύπτει τό ίσομέγεΟες και ομοιόσνημον
τών δύο άγαλμάτων. II προφανεστάτη όμως τών
άποδείςειυν δτι οί ουο ούτοι κολοσσοί ήσαν πάρισχ
αγάλματα του χ Οτου θεού καϊ δή καϊ ύπΌ τοΟ αυ-
τού τε/νίτου πεποιημένα ένυπάρνει εν τινι /αρα-
κτηριστικη λεπτομέρεια, μή άπαντώση. όσον ήμΤν
γνωστόν, έν ούδενί τών γνωστών κούρων '-. Εν
τούτοι; υπάρχει αύτη, καταβανεστάτη δέ καϊ εις
τά ουο αγάλματα του Σουνίου, καθ 5μοΐον έντελώς
τρόπον έν άμοοτέροις έκοηλουμένη. Πρόκειται περί
της θηλή; τού μαστού, ήτις, ού μόνον πλαστικώ;
είναι δεδηλωμένη, άλλά περιβάλλεται, έν είδει
άστέοος, ώ; ε/ε; έν τώ έπισυνημμενω -ιστώ αντι-
γράφω (βί*. 6*9· ύπο ένδεκα ακτινών έγχαράκτων.
Ή χαρακτηριστική αύτη λεπτομέρεια, ή παρατη-
ρούμενη απαραλλάκτω;, ώ; εϊπομεν, και έπϊ τών
ουο κορμών τών Σουνιακών κούρων, ού μόνον συ-
σχετίζει τε/νικώς τά ουο αγάλματα, άλλά και

1 Τ·5τ0 ίύνιτχ·. νά /^τ,σ'.αίύιτ, »! '·>; »-')'<£·.;·.; τοΟ ίπΐϊ»»λοϋ;
τή; βιο>,οί«; τ»"; ιφοροΐστ,; £■!; τις δ'.χστχσί!; τ<7>ν Μέρων τούτι.ιν.
ήν Οπίατηοιίαν ό ΚίΐΙΙίΐηβηη. ΝνίηΙΘΓ μΗ χ>"λο·. ιο?ο·:.

2 Ό ϋβυΠΗ τ·(ύ"/.ϊ/·.ϊτον £ν η<ριλΐ)£Τ(Χ$ συγγραίααχτ: χύτ'<0
-εν. Χ//· «βιίρ»*», Κ »|λ. 89, ένθα ΒΜ1ΪΤ·! ι/ϊΤ'.χόν λ'ίγον, ούδεν
ϊνχίί'ρί'. Πϊρί "»ί; λΐ«ΤΟ[«ρ«!«{ ταύτη;.

γνωστή *. Διότι δέν δύναται νά είναι τυναία γ
τεχνοτροπική ή μοναδική χύτη έκδήλωσι; τή; θη-
λή; ω; αστέρος. Ηά ίιπεστηρίζομεν οε το βέβαιον
τή; προσωνυμία; ταύτη; τών Ιουνιεων κολοσσών,
έάν μή ή εύρεσι; τών βάθρων δύο έτερων όμοιου
τύπου άγαλμάτων έν τώ αύτω τεμένει, και δή και
τούτο) εί; άλλον Οεόν άνήκοντι, έκλόνιζον τήν ϋπό-
θεσιν ταύτην. Χά ύποτεΟη ότι υπήρχε καϊ έτερον
ζεΟγο; Διοσκούρ(ον έν τώ ίερω του Ποσειδώνος;
Αλλά και ει; Απόλλωνα; ή θνητούς νά άποδοθώσι
τά άγάλματα ταύτα δέν είναι εδθετον. Ηά ανέμενε
τις εϊκότω; έν τω περιβόλω τού ναού τού Ποσει-
δώνος, άνιδρυμένα μάλιστα., ώς -άντ(ος ταύτα
ήσαν, εις έπιοανή θέσιν και άπο τή; θαλασσή;
όρατά, αγάλματα τού θεού τούτου, τού «Σουνια-
ράτου» κατ Αριστοφάνην*.

Άλλά τού θεού τούτου έλλείττουσι δυστυχώ;
-/ αστικοί τύποι τή; χρχαΐκή;, της συγχρόνου τοις
άγάλμασι ημών τέ/νης. I ο άρ/αιότερον σωζόμε-
νον έργον, το και άνε-ιγράιρως βεβαιούν τήν άπό-
οοσιν της εικόνος εις τον Οεόν τούτον είνε τό έν τώ
Μουσείω ήμών και έν τή Α Κ 18!·!) -ίν. (ί, 6«ο τού

» Πρβ. Β»ρι*(δΐ|<: 'Κλί'ντ:, στ. 140.

4 Ι'νκίτόν έν τούτοι; ιΐνι ότι χαί ο· Λιοσχουιοι Ιτιιιβντβ κ«1
ΙλατρίύονΤΟ ·δι*!ΤΕ'ρί.>; 'μγλ τΛν ν»υτίλι.>ν 'Βλλι(*Μν »·>; ·ϊτορ€Ϊ χχί
ό ΊΙρόξοτο; (2.43).

25