Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Archaiologikē ephēmeris: periodikon tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1917)

2 I Ν Τον ή- Σοννίφ ναον τοϋ Ποσειδώνος τοίχοι κ<υ δροφή ύηο Λ Ορλάνδου.

άκοου τόρμου; γομφώσεως των εξεχουσών πλίνθων ο·.—/.οΰ ταΟ και ή δ'.ά γομοροέιοοΟ; συγδέσμου σύν-

τής παραστάδο; Α και Η. Αλλ δ λίθο; ούτος, σω- δεο-ις. ιοίαύτη δμως, και οή μία και μόνη, θέσι;

ζόμενο; εις μήκος 095 άπδ τοΟ δυσμικοΟ άκρου, είνε δυνατή, ή εύθΰς ύπδ το έπίκρανον τής παρα-

ούδένα τδρμον 'ρ£?ε'·' επομένως ό εύθΰ; ύ-ερανιο στάδος. Ενταύθα -ραγματ;, ώς^ Βλέπει τι; και

αύτοϋ κείμενο; λίθο; έξετείνετο πεοαν των (·'·'.'>. επί τοΟ σχεδίου (είκ. 2), το-οΟετε'.τα; δόμος ύψους

ΤοιοΟτο; δμω; λίθος απομένει μόνος ό Ζι. Κατά 0 60, ούτινος ό άκρο; ανατολικός λίθο; λόγω τής

ταΟτα ό δεύτερος ύψους 030 λίθος είνε ό Ε] της έξοχης τοΟ νου έπικράνου αετά της παραστάδος

ΕΪχ, *2. συνημαένου τεμαχίου I, ούδαμώς ήόυνατο νά συν-

Έλθωμεν ήδη εις την έξέτασιν τών 060 Οψου; δεθή μετά της πλίνθου της παραστάδος. Δια τούτο

δόμων. Τοιούτων δόμων διεσώθησαν κατεσπαρμένα δι καΐ γομ-ροσύνδεσμο; ένταΟθα οέν ύ-τάρ/ουσ-.ν

παοα την νοτίαν -εοίστασ'.ν ς; έν δλω τεμά^'.α (βλ. εΐκ. 1). Επειδή οε το ιτροσωπον του λίθου
πάχους 033-035. Τον τοΐχον άρα κατά τοϋ; είκ. 7) κείται δεξιά τοΟ είρημένου άρμοΟ, το τεμά-

δόμους τούτους άπηρτ-.ζΌν δύο παρ' άλλήλας τε- χιον ανήκε-, εις τον λίθον Η3 της είκ. "2. Λ-.ά δέ

θειαέναι τοιαΟται πλινθίδες. Έκ των έ; ζεοισω- του γόμφου, ον διασώζει ε~ αύτοΟ ορίζεται και το

θέντων λίθων ύψ. 01)0 είς μέν είνε ενεκτ-.σμέ- μήκος 062 του μετά του έπικράνου έ;ε/οντος

νο; παραπλεύρως τώ έέετασΟέντ'. λίθω Ι!, καΐ δή τεμαχίου I.

πλαγίως, ώστε ν-/ διαβεύγη την ερευναν ημών, Οί οέ λίθοι (είκ. 8 Ζ1Ζν είκ. 9 Γ2) ώς 'ρερον-

εί; δέ (είκ. 7), άποκείμενος παρά τον 7"7 ά-' άνα- ~^ς γομφοσυνδέσμου; δύνανται να τοποΟετηΟώσ'.

τολών κίονα τή; νοτίας πεο-.στάσεω;, ούδένα δια- μόνον ει; τόν 30ν καί τον 70ν δομον, αποκλειομένων

σώζε·, κατά τον έτερον τών αομών σύνδεσμον, τών κατά τον οον καΐ τον 90ν δόμον θέσεων, αιτινες

δέ (είκ. Ν, ί· Γ.,,) ι ων οί δύο παοά τήν \Λ άπαΐτοΟσι ταυομόροου; συνδέσμους. ΚαΙ ο μεν

των

του ναοΰ γωνίαν), ϊέρουσι κατά τον έτερον τών λίθο; (είκ. Η Ζ,) λόγω της συμπτώσεως
αρμών γομ-ροσυνδεσμον δηλοΟντα σατ.ώ; οτ'. προ- αποστάσεων τού γομ-ροε-δού; συνοεσμου του προ;
ερ/οντα·. έκ τών αμέσως μετά την πχραστάδα το- τό επί της πλίνθου Ζ της παραστάδος ήμισυ
ποθετουμένων λίθων, τελο; ό έκτο; (είκ. '·· Ι\ ), αύτοϋ και ώς έ/ών τήν λείαν έπιφάνειαν άρ;στερα
κείμενο- μεταςύ 4ου και 5ου κίονος, είνε έκατέοιο- τοΟ γομ-ροσυνόέσμου τοποθετείται εις τήν Οέο-'.ν Ζ,
θεν τεθραυσμένος. "Ας έςετάσωμεν νυν ποΟ τοπο- "ήί '*· ''·κ δε τών λίθων (είκ. Κ Ζ,, 9 Γ, ,

θετεϊται έκαστο; τών λίθων τούτων. Ό λίθος (είκ. εχόντων τά πρόσωπα δες·.α τών γομφοσυνοέσμων
7ώ; μη διασωζων κατά τόν έτερον τών άρ- και κάταλαμβανόντων δ'.ά τοϋτο τά; δυο άπομε-

νούσα; θέσεις Ζ-, και Γ», ό μεν (είκ. 9 Γ„ φέρει
όπισθεν όρθογώνιον τόρμον ό δέ είκ. Η Ζ.,), οϋ/ί.
Αλλ όμοιος τδοΐΑΟ; και εί; όμοίαν έν τ/ίτζ:
προ; τον επ αυτού γόμυον θέσιν εΰρηται και έ~'.
τοϋ εκατέρωθεν τεΟραυο-μενου λίθου (είκ. 91^ .
Είνε άρα πιθανώτατον 5τ< εί; μέν τήν Οεσ;ν Ζ, τη;
λ ' είκ. '> έτοποθετεΐτο ό λίθος (είκ. Η Ζ,) εις δέ τήν

Οεσιν Γ, ό λίθο; (είκ. !» Γ,), τοϋ λίθου (είκ. 9 Γ,ι
οντος τμήματος της πλίνθου I ι της εικόνος 2.

I )ί πρώτοι λίθοι τών () Γ»() ύψους δόμων ειχον μή-
κος I —I 78" πώ; 5μως εβαινον οί άρμοϊ περαι-
τέρω δέν δυνάμεθα νά γνωρίζωμεν, οιότι άγνοούμεν
τέλεον το πλάτος τών παραστάδιον τοϋ δπισθονάου,
αίτινες, ώς μη άντ'.στοι/οϋτα'. προ; κίονα τη;
μων τον απαρεγκ/.!τ(ο; απαντωντα συνοεσμον ανη- -ερΐ7τασεως, οεν ε'./ον το κανονικον -/,ατο; των
κει βεβαίως εί; θέσιν, έν ^ ήτο αδύνατος ή τε διά 0903, ώ; εσφαλμένως άναπαρεττα.Οηο-αν έν ~ά-

Θ

92







6Α:

II·..



πΧίν&ος τον τοίχον.