DOI Heft:
Rozprawy
DOI Artikel:Gębarowicz, Mieczysław: Prolegomena do dziejów lwowskiej rzeźby rokokowej
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.27013#0072
42
M. GĘBAROWICZ
przytomności JMci P. Szymanowskiego i Marszałka Dworu Hetmańskiego i innego
licznego ludu. s. 111
W tych dniach (po 13.VIII—1771) przyszedł do tutejszego monastyru Grzegorz Jana
Czarnego syn z Mikuliniec, kunsztu snycerskiego; za czeladnika do robienia cerat
i innych snycerskich sztuk dla ozdoby do ambony potrzebnej, przystał i skontak-
towany jest od Józefa Ferenza snycerza z ramienia swego, na wikcie jednak kla-
sztornym.
Dnia 19 tego miesiąca przyjechali z Oleska skontraktowani stolarze Bazyli Koś-
ciuszek i Jan Jachimowicz za 100 zł., jeden korzec hreczki i jeden korzec prze-
nicy za zrobienie ambony, która, kiedy dokończyli da się znać niżej, s. 113
Dnia 5 listopada wzwyż rzeczeni stolarze z Oleska Bazyli Kostiuszek i Jan Jahy-
mowicz skończyli ambonę co do sztuk swoich stolarskich i położyli ją na swoim
miejscu, oprócz jednej tablatury, którą zrobiwszy nie przybijali. Dlatego że miał
się wierzch ambony podnieść dla potrzebnej proporcji. Tego samego dnia uspoko-
jeni już stolarze do Oleska pojechali. Snycerze zaś 'swoje sztuki jako to ceraty, wa-
zoniki e.t.c. w dalszym czasie wyrobiwszy, każdą już do osadzonej na swoim miej-
scu ambony przybijali, s. 113
Dnia 18 tegoż miesiąca '(=stycznia 1772) skontraktowany jest Grzegorz syn Jana
Czarnego snycyrczuk za 18 zł. i za parę butów po skończonych ceratach do am-
bony, na wyrobienie tych że cerat i festoników do chóru które zrobiwszy i zapłatę
-odebrawszy odszedł dnia 3^° marca. s. 114
Dnia 24 (marzec 1772) wzwyż rzeczony snycerz dokończywszy osoby do ambony,
przybił je i ze wszystkim skończył i skontraktowany został do zrobienia innych
aniołków do statuy N. Panny od niego i samego wyrobionej i do zrobienia jednego
aniołka nad statuą trzymającego imię Marii, które zrobił pierwsze w miesiącu maju,
drugie (?). s. 115
Rękopis Centralnego Archiwum Bazylianów nr 308.
Znaczenie tego źródła polega na tym, że odtwarza ono w sposób wiarygodny
realne warunki, w jakich odbywał się rozwój życia artystycznego na prowincji
z daleko od wielkich ośrodków kulturalnych i bez udziału światłych mecenasów
w rodzaju Mikołaja Potockiego, Leona Szeptyckiego, Wacława Sierakowskiego, Ste-
fana Mikulskiego i innych. Jeśli idzie o monaster w Podhorcach największe na-
silenie inicjatywy przypadło na okres poprzedni, kiedy kończono murowaną cer-
kiew i wykonano w stanie surowym wielki ołtarz. Jego polichromia i uzupełnie-
nie wystroju cerkwii dokonało się w latach objętych niniejszą kroniką; z niej
przytacza się tutaj dane dotyczące udziału rzeźby, jeśli natomiast idzie o zapotrze-
bowania w dziedzinie malarstwa zaspokajano je przy pomocy sił własnych w sze-
regach zakonnych, a jako wzory służyły dzieła już istniejące gdzie indziej jak na
przykład ikonotas w Krasnopuszczy i obrazy Czechowicza w Olesku u kapucynów,
[zob. M. Gębarowicz, Szkice z historii sztuki XVII wieku. Toruń 1966, s. 2'94 nn.]
PROLEGOMENA TO THE LVOV ROCOCO SCULPTURE
Summary
Lvov rococo sculpture constitutes one of the most fascinating pages of the
history of art of the 18th century due to its variety in both quantitative and ar-
tistic aspects. Although, considering the chronology, it is anachronic as its bloom
M. GĘBAROWICZ
przytomności JMci P. Szymanowskiego i Marszałka Dworu Hetmańskiego i innego
licznego ludu. s. 111
W tych dniach (po 13.VIII—1771) przyszedł do tutejszego monastyru Grzegorz Jana
Czarnego syn z Mikuliniec, kunsztu snycerskiego; za czeladnika do robienia cerat
i innych snycerskich sztuk dla ozdoby do ambony potrzebnej, przystał i skontak-
towany jest od Józefa Ferenza snycerza z ramienia swego, na wikcie jednak kla-
sztornym.
Dnia 19 tego miesiąca przyjechali z Oleska skontraktowani stolarze Bazyli Koś-
ciuszek i Jan Jachimowicz za 100 zł., jeden korzec hreczki i jeden korzec prze-
nicy za zrobienie ambony, która, kiedy dokończyli da się znać niżej, s. 113
Dnia 5 listopada wzwyż rzeczeni stolarze z Oleska Bazyli Kostiuszek i Jan Jahy-
mowicz skończyli ambonę co do sztuk swoich stolarskich i położyli ją na swoim
miejscu, oprócz jednej tablatury, którą zrobiwszy nie przybijali. Dlatego że miał
się wierzch ambony podnieść dla potrzebnej proporcji. Tego samego dnia uspoko-
jeni już stolarze do Oleska pojechali. Snycerze zaś 'swoje sztuki jako to ceraty, wa-
zoniki e.t.c. w dalszym czasie wyrobiwszy, każdą już do osadzonej na swoim miej-
scu ambony przybijali, s. 113
Dnia 18 tegoż miesiąca '(=stycznia 1772) skontraktowany jest Grzegorz syn Jana
Czarnego snycyrczuk za 18 zł. i za parę butów po skończonych ceratach do am-
bony, na wyrobienie tych że cerat i festoników do chóru które zrobiwszy i zapłatę
-odebrawszy odszedł dnia 3^° marca. s. 114
Dnia 24 (marzec 1772) wzwyż rzeczony snycerz dokończywszy osoby do ambony,
przybił je i ze wszystkim skończył i skontraktowany został do zrobienia innych
aniołków do statuy N. Panny od niego i samego wyrobionej i do zrobienia jednego
aniołka nad statuą trzymającego imię Marii, które zrobił pierwsze w miesiącu maju,
drugie (?). s. 115
Rękopis Centralnego Archiwum Bazylianów nr 308.
Znaczenie tego źródła polega na tym, że odtwarza ono w sposób wiarygodny
realne warunki, w jakich odbywał się rozwój życia artystycznego na prowincji
z daleko od wielkich ośrodków kulturalnych i bez udziału światłych mecenasów
w rodzaju Mikołaja Potockiego, Leona Szeptyckiego, Wacława Sierakowskiego, Ste-
fana Mikulskiego i innych. Jeśli idzie o monaster w Podhorcach największe na-
silenie inicjatywy przypadło na okres poprzedni, kiedy kończono murowaną cer-
kiew i wykonano w stanie surowym wielki ołtarz. Jego polichromia i uzupełnie-
nie wystroju cerkwii dokonało się w latach objętych niniejszą kroniką; z niej
przytacza się tutaj dane dotyczące udziału rzeźby, jeśli natomiast idzie o zapotrze-
bowania w dziedzinie malarstwa zaspokajano je przy pomocy sił własnych w sze-
regach zakonnych, a jako wzory służyły dzieła już istniejące gdzie indziej jak na
przykład ikonotas w Krasnopuszczy i obrazy Czechowicza w Olesku u kapucynów,
[zob. M. Gębarowicz, Szkice z historii sztuki XVII wieku. Toruń 1966, s. 2'94 nn.]
PROLEGOMENA TO THE LVOV ROCOCO SCULPTURE
Summary
Lvov rococo sculpture constitutes one of the most fascinating pages of the
history of art of the 18th century due to its variety in both quantitative and ar-
tistic aspects. Although, considering the chronology, it is anachronic as its bloom