148

LECHOSŁAW OLSZEWSKI

utwór mruczando na wargach i dłoniach”. Aż w końcu „(...) jacyś ludzie
wnoszą na scenę pojemnik na śmieci. To chyba widzowie włączają się do
spektaklu. Cel został osiągnięty”89.
W czasie odbywającego się od 15 do 20 czerwca 1973 roku w Elblągu
Kinołaboratorium (V Biennale Form Przestrzennych) miała miejsce pre-
zentacja tzw. spontanicznego spektaklu audiowizualnego. Był on realizo-
wany na żywo poprzez manipulacje kolorowymi foliami, przedmiotami,
taśmami przeźroczystymi przed lampą projektora kinowego. W efekcie
akcji (uzupełnionej o oprawę dźwiękową) na ekranie kinowym powstawa-
ła różnorodna gama barwnych świateł, cieni, kształtów. Działanie przero-
dziło się w manifestację integrującą wiele dyscyplin, bowiem uczestniczy-
li w nim poeci, plastycy, filmowcy, muzycy oraz zebrana publiczność.
Natomiast „podczas wyświetlania filmu Próba II - real. J. Robakowskiego
«grupa interwencyjna» zorganizowana przez A. Partuma (działająca pod has-
łem «film nie potrzebuje ekranu») za pomocą lustra przeniosła obraz filmowy
na ściany galerii. (...) W pro-
jekcji Testu autor filmu (J. Ro-
bakowski) zamiast ekranu za-
stosował duże lustro sterując
snopami światła w publicz-
ność, na przedmioty znajdujące
się w Galerii oraz gotyckie
sklepienia”90.
Próby innego rodzaju po-
dejmował Robakowski. Test I
- dziury został zrealizowany
bez użycia kamery filmowej.
W taśmie autor wykonał
różnej wielkości i w niere-
gularnych odstępach otwory,
przez które docierał strumień

Ryc. 8. Kadr z filmu Test-dziury
J. Robakowskiego

89 B. Zagroba, Koncert na 400 gwizdków czyli egzorcyzmy nowej sztuki, „Film” 1973, nr 25.
90 Zob. sprawozdanie z Biennale: „Robotnik Sztuki” 1973, nr 5; Robakowski zastoso-
wał podobny zabieg przy projekcji filmu Test na 5. Międzynarodowym Festiwalu Filmu
Eksperymentalnego w Knokke-Heist (Belgia), gdzie w czasie projekcji, stojąc na drabinie,
za pomocą lustra odbijał strumień światła z projektora.